کتابفروشان برای نخستین ‌سال در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران البته به صورت مجازی شرکت کردند که حضورشان کم حاشیه نداشت. به گزارش ایسنا، یکی از ایرادهایی که همیشه نسبت به نمایشگاه کتاب تهران وجود داشت، رکود نسبی کتابفروشان پیش، در حین و پس از برگزاری نمایشگاه کتاب بود.
پیش از برگزاری سی‌وچهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، علی‌ رمضانی، قائم‌مقام و سخنگوی این دوره نمایشگاه اعلام کرد، برای برطرف شدن این شبهه که نماشگاه کتاب به کسب و کار کتابفروشی‌ها نقصان وارد می‌کند، تصمیم گرفته شده است که کتابفروشان نیز در نمایشگاه حضور داشته باشند و به این ترتیب اضافه شدن کتابفروشان در نمایشگاه کتاب البته در بخش مجازی‌اش، یکی از ویژگی‌ها متفاوت نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ با سال‌های دیگر بود؛ البته فقط ۲۱۰ کتابفروش در نمایشگاه شرکت کرده بودند که ۴۳ کتاب‌فروشی از استان تهران و ۱۶۷ کتاب‌فروشی از سایر استان‌ها بودند.
هرچند حضور آن‌ها در نمایشگاه با اعتراض برخی از ناشران همراه شد و آن‌ها دلیل برگزاری نمایشگاه را حمایت از ناشران می‌خوانند و معتقدند حضور کتابفروشان توجیهی در نمایشگاه نداشت. فروشگاهی شدن نمایشگاه بیش از پیش، احتمال این‌که کتابفروشان کتاب غیرقانونی بفروشند، عرضه کتاب به‌صورت چندنرخی با قیمت‌های پیشین یا کمتر از ناشر، همچنین موجودی محدود کتاب و تأمین موجودی آن‌ها از موضوعاتی بود که در هنگام اعلام حضور کتابفروشان مطرح می‌شد.
مثلا ناشری در واکنش به این خبر گفته بود: «آن‌وقت برای ناشران چه مزیتی دارد که در چنین نمایشگاهی شرکت کنند؟ مزیت نمایشگاه کتاب درواقع تضاد منافعی بود که ایجاد می‌شد (درست یا نادرست) و ناشر سالی یک بار به‌طور گسترده به خریدار نهایی متصل می‌شد که بتواند نقدینگی تأمین کند. اگر کتابفروشان هم هستند، خب من خریدار ترجیح می‌دهم کتاب‌هایم را با تخفیف و به‌صورت یک‌جا از یک کتاب‌فروشی بخرم، همه هم یک‌جا به دستم برسند، تا این‌که دانه‌دانه از صفحات ناشران انتخاب و ده بار پرداخت کنم.»
یا ناشر دیگری عنوان کرده بود: «اگر قرار بر این است چرا این همه هزینه و گرفتاری؟! به راحتی می‌توان در یکی از همان طرح‌های فصلی نمایشگاه را تا حدی وسیع‌تر برگزار کرد؟ اگر قرار باشد به فرض کتاب‌های من ناشر در مدت نمایشگاه در محل‌های دیگر با عناوین کتابفروش به فروش برسد چه نیازی به حضور خود ناشر هست؟ کتابفروش بر حسب همان روال معمول کتاب‌های ناشران را می‌خرد و با چک‌های چندماهه تسویه می‌کند!»
ناشر دیگری هم با اشاره به این‌که ناشران کتاب ناشران را با چک‌های مدت‌دار و با تخفیف می‌خرند، حضور آن‌ها را میخ برای تابوت ناشران عنوان کرده از مسئولان خواسته بود، همه جوانب این طرح را سنجیده و مزایا و معایبش را ببینند و یک‌شبه تصمیم نگیرند.
دونرخی‌شدن کتاب هم از دیگر موضوعاتی بود که ناشران درباره آن گفته بودند: «کتاب آماده‌شده توسط ناشران برای عرضه در نمایشگاه چاپ جدیدتر بوده و قیمت بالاتری هم بالطبع نسبت به کتاب‌های همان ناشر در موجودی کتابفروشی دارند و قطعا کتاب‌های یک ناشر با دو قیمت در نمایشگاه موجود می‌شود. ضمن این‌که موجودی کتابفروشان هم اندک است که کسر آوردن موجودی در نمایشگاه توسط کتابفروش عوارضی دارد که این‌جا بهتر است بیان نشود.»
دیدگاه دیگری هم این‌گونه مطرح شده بود: «شرکت کتابفروشان در نمایشگاه کتاب، حتی به‌صورت مجازی، تمام ساختار نمایشگاه را، چه از لحاظ فرهنگی (که محلی برای تبادل نظر بین ناشران و مخاطبان آثار می‌بایست باشد) و چه از نظر اقتصادی (عدم ‌فروش آثار ناشران دیگر و ارتباط مخاطب با ناشر مستقیم اثر) زیر سؤال برده و کاری صددرصد غلط و غیرقابل‌دفاع است.»
همچنین فعال نشر دیگری گفته بود: «با توجه به شرایط اقتصادی حاکم، کتابفروشان اغلب به‌صورت تک یا دو نسخه‌ای کتاب‌ها را از ناشران خرید می‌کنند، آیا کتاب‌ها توسط کتابفروشان به‌صورت موجودی یک یا دو عددی در سامانه ثبت شده؟ و اگر به هر دلیلی خریدی از کتابفروش شکل گرفت، و موجودی نداشت، به چه نحو عمل می‌شود. و موارد بسیار دیگری که قبلاً بیان شد.»