سرمقاله
صندلی رئیس جمهوری چند؟
محمدعلی وکیلی
امروزه تعداد زیادی از مدارس و دانشگاه‌ها در سراسر دنیا به دلیل بحران ناشی از ویروس کرونا موقتاً تعطیل شده‌اند و تا اطلاع ثانوی امکان حضور فیزیکی در کلاس‌های درس وجود ندارد و چون مردم همچنان با تاثیرات کووید ۱۹ سر و کار دارند، در بسیاری از کشور‌ها کلاس‌های درس به صورت آنلاین یا مجازی برگزار می‌شوند. تقریباً تمام مطالب مختلفی که توسط مراکز مختلف آموزش و پرورش ارائه شده است، بر فناوری آموزش متمرکز شده‌اند: راه‌های بهینه‌سازی سایت‌های آموزش آنلاین، ابزار‌هایی برای ضبط جلسات تدریس مجازی، نحوه برگزاری امتحانات آنلاین و مانند آن. با وجود اینکه دانش فنی برای ارتباط با دانش‌آموزان و برگزاری کلاس‌های مجازی ضروری است، اما به تنهایی برای ادامه تدریس و یادگیری کفایت نمی‌کند. دانش‌آموزان و معلمان باید بتوانند فراتر از ارتباط الکترونیکی، از نظر عاطفی به‌ویژه در مواقع اضطراب و بحران با هم ارتباط برقرار کنند. متخصصان علوم اعصاب اعتقاد دارند احساسات برای یادگیری مهم هستند. همان‌طور که در خطای دکارت، آنتونیو داماسیو اظهار می‌کند: ما ماشین‌های فکری نیستیم. ما ماشین‌های احساسی هستیم که فکر می‌کنند. پس نباید نقش مهم مسائل عاطفی را در یادگیری، کوچک بشماریم و باید بدانیم تغییرات بزرگ آموزشی مثل آنچه در اثر کرونا رخ داده است، از نظر عاطفی بر دانشجویان و دانش‌آموزان تاثیر می‌گذارد.
به دانش‌آموزان خود ایمیل بزنید تا به آن‌ها یادآوری کنید در کنارشان هستید
به آن‌ها بگویید که چگونه برای مقابله با اوضاع جدید، برنامه درسی‌تان را تغییر دادید و اینکه تغییر بخشی از زندگی است. با دانش‌آموزان خود همدردی کنید و راحت باشید. مثلاً به آن‌ها بگویید که وقتی داشتید صحبت‌های‌شان را در کلاس آنلاین می‌خواندید، ناگهان به ذهن‌تان رسید خانه را کمی تمیزکاری کنید. کاری که مدام آن را عقب می‌انداختید.
روی مفهوم سختگیری تامل کنید
دانشجویان خود را به چالش بکشید و همین‌طور آن‌ها را حمایت کنید. به عنوان معلم، میزان سختگیری و حمایت شما باید با هم در تعادل باشند. اما به دلیل کرونا در شرایطی هستیم که دانش‌آموزان به حمایت بیشتری از سختگیری نیاز دارند. این را می‌گوییم، چون نگرانیم بعضی از اساتید روی سختگیری تاکید بیشتری داشته باشند. اما بیایید کمی صادق باشیم. با توجه به شرایط، بهتر است فشار درسی کمتری به دانشجو وارد کنیم.
بعضی از مطالبی را که قبل از تعطیلی در کلاس‌های حضوری درس داده بودید مرور کنید
به خصوص برای آن دسته از دانش‌آموزانی که دل‌شان برای محیط کلاس تنگ شده است. این احتمالاً به حافظه آن‌ها کمک می‌کند زمانی را که بخشی از جامعه دانشجویی بودند به خاطر بیاورند و به آن‌ها یادآوری می‌کند که هنوز بخشی از همان جامعه هستند. به عنوان مثال، وقتی به دانشجویان خود ایمیل می‌زنید بگویید: یادتان هست در کلاس در مورد این مسئله صحبت کرده بودیم؟
یا اینکه از جملات امیدوار‌کننده و خوش‌بینانه استفاده کنید. مثلاً بگویید: وقتی مهر به دانشگاه برگشتید می‌توانیم در مورد این مبحث درسی تحقیق کنیم. این به دانشجویان کمک می‌کند تا مشتاقانه منتظر بازگشت به دانشگاه باشند.
مسئله مهمی که با آن روبه‌رو هستیم را نادیده نگیرید
اگر می‌توانید با دانش‌آموزان خود در مورد کووید- ۱۹ و احساس ترس صحبت کنید. این فرصت بسیار خوبی است که به آن‌ها یادآوری کنید منابع خبری خود را آگاهانه انتخاب کنند و مراقب باشند اطلاعات غلط بعضی رسانه‌ها را باور نکنند.
یادتان باشد که دانشجویان به جز کلاس‌های درس و دانشگاه، از چیز‌های دیگری نیز در زندگی‌شان عقب افتاده‌اند
در دانشگاه انجمن‌ها و کانون‌هایی وجود دارد که دانشجویان در مورد مسائل غیردرسی مثل ورزش و فرهنگ و هنر با هم صحبت و فعالیت می‌کنند که با توجه به تعطیلی دانشگاه‌ها، ملاقات‌های حضوری در این کانون‌ها هم لغو شده است و برای خیلی از آن‌ها حتی جلسه مجازی هم تشکیل نمی‌شود.
سعی کنید برای آن‌ها فضایی ایجاد کنید که بتوانند در آن از مسائل زندگی‌شان صحبت کنند
مخصوصاً فضایی که بتوانند ترس و استرس خود را تخلیه کنند. بگذارید دانشجویان‌تان بدانند که کنارشان هستید و اگر کمک خواستند به آن‌ها کمک می‌کنید. بگذارید بدانند شما با مشاواین و متخصصان سلامت روان در تماس هستید و اگر خواستند با کسی حرف بزنند آن‌ها را راهنمایی می‌کنید. یا اینکه شخصاً از هر کدام از دانش‌آموزان یا دانشجویان خود بپرسید که چه کمکی می‌توانید به آن‌ها بکنید.
منبع: برترین‌ها
ارسال ديدگاه