مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان گفت: ۲۵ درصد استان بیابان است.
عبدالله بامری در نشست خبری با اصحاب رسانه که به مناسبت روز جهانی مقابله با بیابان زایی در محل سالن اجتماعات اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان برگزار شد، با اشاره به این که شعار امروز روز جهانی مقابله با بیابان زایی «نقش و حقوق زنان در مدیریت پایدار سرزمین» است، از توسعه طرح‌های بیابان‌زدایی در استان خبر داد و افزود: سرانه بیابان‌زایی در سیستان و بلوچستان، ۱.۸ هکتار است، در کشور ۳۴ میلیون هکتار بیابان داریم که ۱۶ درصد کل کشور را دربرگرفته است، این میزان در سیستان و بلوچستان ۴.۶ میلیون هکتار و شامل ۲۵ درصد مساحت کل استان است. وی تصریح کرد: درحال حاضر سرانه بیابان در کشور ۰.۵ هکتار هست که این سرانه در استان ۱.۸ هکتار است. مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری سیستان و بلوچستان ادامه داد: سطح کل مناطق تحت فرسایش بادی در استان چهار میلیون و ۵۷۱ هزار و ۵۸۶ هکتار است. وی گفت: تعداد کانون‌های بحرانی در استان ۳۴ کانون و تعداد شهرستان‌های بیابانی ۱۹ شهرستان است.
وی اضافه کرد: این ۳۴ کانون بحرانی فرسایش بادی، در سطحی معادل دو و ۴۵ میلیون هکتار در استان و شامل ۹۳۷ هزار و۷۱۷ هکتار با شدن زیاد، یک میلیون و ۲۵۱ هزار و۱۴ هکتار با شدت متوسط و میزان ۲۶۹ هزار و۴۹۶ هکتار با شدت کم است.
مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان گفت: مساحت دشت سیستان یک‌میلیون و ۶۸۵ هزار و ۹۲۹ هکتار است و از این میزان، سطح بیایان های این منطقه ۸۷۷ هزار و ۵۹۹ هکتار که شامل ۳۰ درصد مساحت‌های بیابان‌های استان هست، است.
وی افزود: سطح کانون‌های بحرانی فرسایش بادی در سیستان ،۵۷۹ هزار و۳۹۳ هکتار که شامل ۳۵ درصد از کل استان است هست.
وی خاطر نشان کرد: منطقه سیستان دارای سه کانون بحرانی فرسایش بادی به  نامهای  شن‌ زار میانکنگی (نیاتک)، جزینک و شیله هست که تولید شن و ماسه روان از این مناطق است.
بامری اظهار کرد: سطح مناطق تحت تأثیر فرسایش بادی در سیستان ۸۴۴ هزار و ۶۶۵ هکتار شامل سی درصد درصد کل استان است.
وی اضافه کرد: منشأ گرد و غبار در حوزه سیستان شامل کف دریاچه هامون در حوزه افغانستان و ایران، اراضی بیابانی غرب افغانستان، اراضی زراعی رها شده دشت سیستان، رودخانه‌ها و کانالهای متعدد خشکیده هست و راهکارهای رفع این معضل وجود آب در دریاچه و پیگیری حق آبه اکولوژیک تالاب و مدیریت درست آن، مرطوب سازی مناطق بحرانی و حساس، احداث بادشکم غیر زنده در اراضی تخریب یافته و بادکنده ها، حفاظت و قرق و ساماندهی دام در منطقه است.
بامری با بیان اینکه بیابان‌زایی یا بیابانی شدن پدیده‌ای است که در اثر عملکرد نادرست انسان در طبیعت پدید می‌آید، اظهار کرد: بیابان‌زایی یکی از شیوه‌های تخریب خاک در مناطق خشک، نیمه‌خشک و کم رطوبت است که بر اثر عوامل مختلف از جمله تغییر آب‌وهوا و فعالیت‌های انسانی ایجاد می‌شود.
وی ادامه داد: بیابان‌های استان شامل کویر به میزان سه هزار و ۸۳۰ هکتار، تپه‌های ماسه‌ای به میزان ۳۷۰ هزار و ۲۸۶ هکتار، پهنه‌های ماسه‌ای به میزان ۶۸ هزار و ۵۰۲ هکتار، دق های رسی به میزان نه هزار و ۲۱۳ هکتار، اراضی شور ونمک زار به میزان ۱۶۳ هزار و۸۷۹ هکتار و اراضی بدون پوشش بیرون زدگی سنگی به میزان سه میلیون و ۹۸۵ هزار و۵۰۳ هکتار هست.
به گفته این مقام مسئول؛ عوامل کوثر در بیابان‌زایی شامل شخم اراضی در جهت شیب، بهره برداری نادرست از زمینهای کشاورزی، استفاده افراطی از کود و سموم شیمیایی، چرایی مفرط و بیش از ظرفیت از مراتع، بهره یرداریهای بی رویه از جنگل‌ها و جنگل تراشی، بهره برداری بی رویه از سفره‌های آب زیر زمینی که منجر به شوری آب‌ودر نهایت شوری خاک می‌شود، تبدیل نابخردانه اراضی منابع ملی به کشاورزی، ویلاسازی و غیره است. این مقام مسئول تصریح کرد: راههای مقابله با بیابان زایی نیز شامل کاشت درختان و گیاهان مقاوم و متناسب با مناطق خشک همچون گیاهان شوره‌زی، پخش سیلاب و پخش آب، طرح تعادل دام و مرتع برای حفاظت از پوشش گیاهی موجود، بهره گیری از روش‌های کارا در انباشتن آب باران، احیا شوره زارها، سوختهای جایگزین و غیره است.
بامری با بیان این مطلب که سیستان و بلوچستان دارای هفت پهنه اقلیمی است، خاطرنشان کرد: از سال ۱۳۴۸ تا ۱۴۰۱ اقداماتی شامل نهالکاری ۷۵ هزار و ۳۲۳ هکتار، بذرپاشی و بذرکاری به میزان ۲۰۸ هزار و ۲۷ هکتار، حفاظت و قرق به میزان ۶۳۵ هرار و ۹۲۴ هکتار، مالچ پاشی به میزان ۳۸ هزار و ۶۵۴ هکتار، مراقبت و آبیاری ۸۹ هزار و ۲۶۰ هکتارر تولید نهال گلدانی به میزان ۱۳ هزار و ۱۴۲ اصله، تولید نهال ریشه‌ای به میزان ۸۹ هزار و ۸۸ اصله، خرید و جمع آوری بذر به میزان ۲۱۵ هزار و ۷۰۲ تن و احداث بادشکم غیر زنده به میزان هزار و ۴۱۱ کیلومتر توسط این اداره کل، اجرا شده است.
وی ادامه داد: در این مدت، احداث بادشکم سبز حاشیه مزارع به میزان سه هزار و ۹۶۴ کیلومتر، مدیریت هرز آب (احداث بند و بند سار) به میزان سه میلیون و ۶۵۳ هزار و ۶۴۹ متر مکعب، مدیریت هرزآب (احداث هلالی‌های آبگیر) به میزان ۶۰ هزار و ۵۶۶ هکتار، پخش آب به میزان ۳۸ هزار و ۵۲۵ هکتار، تهیه طرح اجرایی بیابان زدایی به میزان ۷۰۶ هزار و ۸۳۰ هکتار، مطالعه و تهیه طرح جامع بیابان زدایی به میزان ۸۱۵ هزار همتار، طرح پرورشی جنگل‌های دست کاشت در سطح ۲۰ هزار و ۳۹ هکتار و مطالعه و تهیه طرح شناسایی کانون‌های بحرانی به میزان پنج میلیون و پنج هزار هکتار نیز انجام شده است.