گروه فرهنگ و هنر- واقعیت آن است که هر سال با فرارسیدن روز خبرنگار سیل تبریک‌ها از سوی مسئولان سرازیر می شود. استفاده از واژه های تکراری مانند نقد، شفافیت و پل ارتباطی، گوش روزنامه‌نگاران و خبرنگاران را پر می‌کند. اما آیا واقعا این همان چیزی است که خبرنگاران دلخوش به آن هستند؟ واقعیت این است که فضا این روزها برای رسانه‌ای‌ها چندان مساعد نیست. همه می‌دانند که میزان دریافتی خبرنگاران چیزی شبیه فاجعه است که اگر دو یا سه شیفت کار نکنند امورات ساده‌شان هم نخواهد گذشت. در این وضعیت چه مجالی برای کیفیت می‌ماند. اما باز هم این همه ماجرا نیست. برخی از همین مسئولانی که روز خبرنگار را پاس می‌دارند چندان هم سعه صدری برای شنیدن نقدهای اهالی رسانه را ندارند. برای نوشتن همین چند خط هم ذهن هزار بار خود را ویرایش می‌کند تا مبادا به کسی برخورد و در بهترین حالت تذکری نگیرد. بنابراین آنچه امروز بر رسانه‌ای‌ها می‌گذرد سخت است چه به لحاظ مادی و چه به لحاظ کاری. رسانه برای بالندگی و اثرگذاری واقعی نیاز به سعه صدر بیشتری دارد.
واقعیت آن است که از منظر حرفه‌ای و علمی نیز تنگ کردن دایره محدودیت برای رسانه‌ها، تنها مرجیعت را از آن‌ها خلع می‌کند در حالی که انواع و اقسام رسانه‌های خوب و بد اما غیر رسمی مشغول کارند.
واقعیت آن است که در عصر پیچیده امروز محدودیت‌های تخت و قدیمی تغییری در روندها ایجاد نخواهد کرد. واقعیت آن است که رسانه می‌تواند به معنای واقعی جریان ساز اتفاق‌های خوب باشد حتی اگر گزنده عمل کند.
واقیعت آن است که حال رسانه‌ای‌ها چندان خوب و امیدوارکننده نیست و امروز هم برایشان مانند بقیه روزهاست به اضافه تبریک‌های تکراری.