هر روز که می‌گذرد بحرانی بیشتر به چشم می‌خورد و آن بحران شایسته سالاری در فضای مدیریت اقتصادی است که سال‌ها و حتی دهه‌هاست که گریبان اقتصاد ایران را و بسیاری از حوزه‌ها را گرفته است. از ادعای سرمایه گذاری خارجی اماراتی ۱۰۰ میلیارد دلاری تا رتبه های تولید علم و در بسیاری از جلسات که حضور می‌یابم خیلی به این موضوع برخورد می‌شود که فردی که مسول هم هست اضهار نظری می‌کند که الزاماً یک بیش اولیه علمی هم ندارد و یا حتی فراتر مسولیتی که دارد با تجربه و دانشی که دارد نیز هماهنگی حداقلی ندارد.
در بسیاری از جلسات مسولان در انتقاد از وضعیت موجود تندتر از سایر شرکت کنندگان در جلسات صحبت می‌کنند و این بسیار جای تعجب دارد.
شایسته‌سالاری به شیوه‌‌ای از حکومت یا مدیریت گفته می‌شود که در آن دست‌ اندرکاران بر پایهٔ توانایی و شایستگی‌‌شان برگزیده شوند و نه بر پایهٔ قدرت مالی یا موقعیت اجتماعی و فامیلی. فناوری‌های نوین و شتاب تحولات و تغییرات، نیاز به نیروی انسانی متخصص را بیش از پیش کرده‌است. این امر بنگاه‌ها و دولت را به سوی نظام و سیستمی شایسته سالار رهنمون می‌کند. در جوامع شایسته سالار، نگرش‌های خویشاوندسالاری، قبیله‌گرایی، حزب‌سالاری و غیره مطرود است. نظام شایسته سالار، نظامی است که در آن افراد مناسب در مکان و زمان مناسب منصوب شده و از ایشان بهترین استفاده در راستای اهداف فردی، سازمانی و اجتماعی به عمل آید.
وقتی افرادی را در جلسه‌ای می‌بینیم که فرد تصمیم گیر الزاما در یک سازمان خصوصی و یا دولتی و یا … به لحاظ دانش، توان مدیریتی و تجربه شایستگی لازم را ندارد فضای یاس و البته کارشکنی غلبه خواهد یافت.
کلمه شایسته‌سالاری برای اولین بار توسط مایکل یانگ  انگلیسی، در سال ۱۹۵۸ در کتاب: طلوع شایسته سالاری، مطرح شد.
وی در کتاب خود موقعیت اجتماعی افراد را در آینده، ترکیبی از بهره هوشی و تلاش و کوشش فراوان دانسته بود. یانگ در این کتاب پیش بینی کرده بود که این نظام اجتماعی جدید در نهایت به یک تحول اجتماعی منجر می‌شود که در آن توده‌های مردم، نخبگانی را از قدرت خلع می‌کنند که از احساسات و نیازهای عامه مردم، فاصله گرفته‌اند. با وجودی که این تعریف از شایسته سالاری یک معنی منفی در ذهن تداعی می‌کند، ولی خیلی‌ها معتقدند که هیچ نظام و سیستمی بهتر و عادلانه‌تر از نظام شایسته سالاری برای جوامع مختلف نیست.
به باور آنها، نظام شایسته‌سالار بسیار عادلانه‌تر و کارآمدتر از سایر نظام‌های سیاسی و اجتماعی موجود است و در نهایت، به تبعیض‌های اجتماعی پایان می‌دهد.
آیا ما حاضر به پذیرش شایسته سالاری هستیم؟
به گمانم اقتصاد ایران بسیار با مفهوم شایسته سالاری فاصله دارد و این امر بسیار بر توسعه ایران تاثیر منفی خواهد داشت
نخواهی که ضایع شود روزگار
به ناکار دیده مفرمای کار (سعدی)