سرمقاله

تهران - واشنگتن؛ آتش‌بس موقت ‪/‬ جلال خوش چهره

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • همکاری همراه اول و شرکت انتقال گاز ایران باهدف بهبود خدمات مخابراتی و هوشمندسازی زنجیره ارزش
  • آغاز دور جدید حراج شماره‌های رند همراه اول
  • حضور همراه اول در برگزاری نمایشگاه بین‌المللی اینوتکس 2024
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 15590  |  صفحه ۴ | فرهنگ و هنر  |  تاریخ: 22 شهریور 1402
    سام درخشانی:
    تماشاگر یقه‌ات را می‌گیرد و نمی‌توانی بگویی همینی که هست!
    سام درخشانی که این روزها حضور پررنگی در شبکه نمایش خانگی دارد، از تفاوت کار در این مدیوم با تلویزیون گفت. این بازیگر معتقد است: در شبکه نمایش خانگی تماشاگر از همان قسمت اول، یقه‌ات را می‌گیرد و عوامل ساخت باید جوابگو باشند؛ زیرا دسترسی به برنامه رایگان نیست که بگویی همینی که هست!
    سام درخشانی ـ بازیگر سینما و تلویزیون ـ درباره‌ی اینکه کار کردن در نمایش خانگی چه تفاوتی با بقیه فضاها دارد؟ به ایسنا گفت: ما در تلویزیون کاری را می‌ساختیم که می‌دانستیم ۷-۸ قسمت هم فرصت داریم تا کار، جا بیفتد و بعد از آن مردم، دهان به دهان آن را تبلیغ کنند و مخاطبانش زیاد شود. مهمترین نکته هم این بود که محتوا، رایگان بود و همه مردم به آن دسترسی داشتند. اما کار در نمایش خانگی کاملا متفاوت است. کار در این فضا به ما یاد داد که از همان قسمت اول، تماشاگر یقه تو را می‌گیرد، چون بابت محتوایی که می‌بیند، هزینه پرداخت کرده و در این صورت، عوامل ساخت آن محتوا باید جوابگو باشند زیرا دسترسی به آن رایگان نبوده که بگویند همینی که هست!
    دست ما برای مطرح کردن مسائل اجتماعی خیلی بسته است
    وی با اشاره به سطح کیفی آثار خارجی در مقایسه با تولیدات داخلی، اظهار کرد: در همین پلتفرم‌ها تمام سریال‌های روز خارجی پخش می‌شود؛ یعنی ممکن است گاهی مخاطب متوجه نباشد که به لحاظ فنی چه اتفاقی افتاده اما در ضمیر ناخودآگاهش این محتواها را با هم مقایسه کند و متوجه تفاوت کیفیت محتوای داخلی با محصولات خارجی بشود. همین دلایل، وظیفه و کار ما را خیلی سخت کرده است. حالا به همه این موارد، مشکلات فنی، امکانات کم، ممیزی و سانسور را هم اضافه کنید. دست ما برای مطرح کردن مسائل اجتماعی خیلی بسته است. در سریال‌های خارجی می‌بینیم که هر اتفاقی که حتی در آینده می‌خواهد بیفتد، در سریال‌هایشان می‌گنجانند اما ما به همین اتفاقاتی که در اجتماع امروزمان جاری است هم نمی‌توانیم بپردازیم. این عامل، قصه‌های ما را محدود می‌کند. بخش عمده‌ای از مشکلات ما مشکلات قصه است و همه می‌دانیم که قصه، اصلی‌ترین رکن یک اثر هنری است.
    مافیاباز نیستم؛ این بازی، یک شو است
    وی درباره‌ی تفاوت «شب‌های مافیا: زودیاک» با سری قبلی این بازی نیز معتقد است: من از روزی که با شخصیت زودیاک آشنا شدم احساس کردم چون این شخص، پیشینه و شناسنامه ندارد ممکن است نتوانیم به راحتی با او ارتباط برقرار کنیم. ضمن اینکه زودیاک بازی را سخت‌تر می‌کند. من مافیاباز نیستم و فقط موقعی که برای تمرین و ضبط این برنامه می‌آیم مافیا بازی می‌کنم و این را برای مافیا بازها هم نمی‌گویم چون افراد حرفه‌ای در مافیا، پیچیدگی را دوست دارند. من برای عموم مردم می‌گویم که هرچقدر سناریوی بازی ساده‌تر باشد، مردم همراه‌تر می‌شوند. اساسا حرفی که همیشه به هم تیمی‌هایم در این بازی می زنم این است که حواستان باشد ما بازیکن مافیا نیستیم. ما یکسری بازیگر، خواننده، فوتبالیست و مجری هستیم که هر کداممان تعدادی طرفدار داریم و این بازی، یک شو است. مردم از ما توقع بازی حرفه‌ای ندارند. دیدن ما، خلق‌وخو و همکاری و اتحادمان احتمالا برای آن‌ها جذاب‌تر است. به همین دلیل همیشه به بچه‌ها می‌گویم ترسو بازی نکنید. نهایتش این است که اشتباه می‌کنید! هدفمان این است که مردم از دیدن برنامه لذت ببرند.
    درخشانی در ادامه در پاسخ به اینکه آیا فکر می‌کند بازیکن خوبی است؟ اظهار کرد: اساسا اصلا پلیر (بازیکن) نیستم؛ نه در زندگی شخصی و نه در بازی مافیا. برای همین هیچ نوع بازی برایم جذاب نیست. اگر هم پیش بیاید و یک بازی را انجام بدهم فقط به چشم تفریح و برای گذران زمان است. بزرگترین چیزی که در زندگی‌ام به آن می‌بالم این است که آن چیزی که هستم را نشان می‌دهم و برایم سخت است که بازی کنم.