مهین دیهیم را بسیاری از جوان‌های امروزی به واسطه تکرار چندباره سریال «آرایشگاه زیبا» می‌شناسند؛ اما سال‌ها قبل از اینکه مرضیه برومند تصمیم به ساخت چنین سریالی بگیرد و مهین دیهیم را در کنار بزرگان دیگری چون رقیه چهره‌آزاد، مهری ودادیان و مهری مهرنیا مقابل دوربین این مجموعه به‌یادماندنی بیاورد، این بازیگر چند دهه بود که تجربه بازی در سینما و تئاتر را از سر گذرانده بود و در چند تله‌تئاتر هم بازی کرده بود.
تله‌تئاترهای دیهیم اما چند دهه بعد از رفتن این بازیگر روی سن تئاتر و مقابل دوربین فیلم‌های سینمایی شکل گرفت. با پیروزی انقلاب در اوایل دهه ۶۰، ساخت نمایش‌های تلویزیونی در صداوسیما قوت گرفت و به واسطه‌ی چنین رویکردی بسیاری از بازیگران سینما و تئاتر برای از سرگیری کارهای هنری‌شان، مقابل دوربین‌های تلویزیون رفتند.
دیهیم از آن دسته افراد بود و به واسطه چنین تصمیمی، دو نمایش تلویزیونی به نام‌های «یک گل و بهار» (۱۳۶۳) و آسانسور (۱۳۶۳) شکل گرفت.
در ابتدای شکل‌گیری صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران، دو شبکه اصلی ـ یک و دو ـ برنامه تولید و پخش می‌کردند و البته شبکه یک سیما دارای گروه «فیلم، سریال و تئاتر» بود؛ این، یعنی تئاتر از جایگاهی ویژه در تلویزیون برخوردار بود و به تبع چنین نگاهی، نمایش تلویزیونی و هنرمندان این حوزه هم سهم عظیمی از تولیدات را به خود اختصاص می‌دادند. و البته این در حالی است که در دو دهه اخیر به مرور تئاتر در تلویزیون کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شد تا جایی که در سال‌های نسبتا طولانی چیزی به نام تله‌تئاتر در تلویزیون نداشتیم. در یکی ـ دو سال اخیر هم به‌رغم وعده‌هایی برای بازگشت این ساختار مهم و جذاب به تلویزیون و راه‌اندازی مرکزی به نام سیمرغ، اما عملا هنوز نمایش به جایگاه اولیه خود در سیما بازنگشته است.
اما بازگردیم به «مهین دیهیم» و مناسبتی مرتبط با این هنرمند که انگیزه نگارش این گزارش ایسنا شد.
دیهیم سال ۱۳۰۴ به دنیا آمد و بیست سال بیشتر نداشت که در نمایش «تاجر ونیزی» بازی کرد. کمتر از ۳۰ سال داشت که وارد سینما شد و چند دهه در دنیای تصویر مشغول به کار بود. حضورش در تلویزیون در حقیقت پس از پیروزی انقلاب شکل گرفت و تا اوایل دهه‌ی ۷۰ ادامه داشت.
در میان کارهای تلویزیونی این بازیگر که تعداد چندانی هم نیست، دو تله‌تئاتر مشاهده می‌شود که یکی را حسین پناهی نویسندگی و کارگردانی کرد و دیگری را پناهی نوشت و رسول نجفیان کارگردانی کرد.
«یک گل و بهار» نوشته و ساخته حسین پناهی، سال ۶۳ در گروه فیلم، سریال و تئاتر شبکه اول در مدت زمان حدود دو ساعت ساخته شد. علاوه بر مهین دیهیم، عزت الله مقبلی، توران مهرزاد، حسین امیرفضلی، آزیتا لاچینی، محمد قاسم دوست و حسین محب اهری در این نمایش بازی می‌کردند.
داستان این نمایش مانند بسیاری از تولیدات تلویزیونی آن دوره، موضوعی خانوادگی را دنبال می‌کرد و درباره عمومرتضی ریش سفید محل بود که همه اوقاتش را وقف کمک و راهنمایی اهل محل کرده بود اما کم کم متوجه می‌شود که باید به روابط اجتماعی‌اش تعادل ببخشد.
دیگر نمایش تلویزیونی که دیهیم در آن بازی کرده، یک سال بعد شکل گرفت. «آسانسور» ساخته رسول نجفیان و با بازی خود این هنرمند، در فضای یک اداره می‌گذشت. اولین روز کار یک کارمند جدید مصادف شده بود با خراب شدن آسانسور و گیر کردن رییس در آسانسور. کارمند درصدد پیدا کردن میله‌ای است که بتواند در آسانسور را باز کند و با انجام این کار مورد تشویق قرار می‌گیرد و همین مساله غضب سایر همکارانش را برمی‌انگیزد.
در نمایش تلویزیونی آسانسور که در دو قسمت تولید و پخش شد، علاوه بر مهین دیهیم، رسول نجفیان، حسین پناهی، آتش تقی پور، حسن مهمانی، محسن یوسف‌بیک، رحیم بقایی، حسن پورشیرازی، علی طالب‌لو، مژگان طریقی، بیوک میرزایی، علی زرینی و مینا هوشیدری بازی کرده بودند.
بر اساس این گزارش ایسنا، مهین دیهیم در هشتم مهر ماه سال ۱۳۸۰ در سن ۷۶ سالگی درگذشت. پیکر او را در قطعه ۱۶ ردیف ۱۲۲ شماره ۴۴ به خاک سپردند.