بهروز مفید از تهیه کنندگان قدیمی تلویزیون که این روزها در حال ساخت سریال «مهیار عیار» ـ سریالی تاریخی در دوره صفویه ـ است، درباره افزایش ساخت سریال های تاریخی و شباهت آنها به هم می گوید: با توجه به محدودیت های فضاسازی و بودجه ها که عمدتا اغلب کارها در شهرک غزالی ساخته می شوند، فضاهای سریالها به هم نزدیک شده اند. هنوز در فضای سنتی دهه ۷۰ هستیم و در همان جایی که «هزار دستان» تصویربرداری شده، پس از دهه ها همان جا تصویربرداری می کنیم و معنی آن این است که از فضای روز فاصله خیلی زیادی داریم.
بهروز مفید ـ تهیه کننده «مهیار عیار» ـ در گفت و گویی با ایسنا، درباره ساخت سریال جدیدش و اینکه چه روایتی تاریخی دارد که آن را از سایر سریال های تاریخی جدا می کند؟ توضیح داد: سریال «مهیار عیار» بر اساس طرح اولیه آن داستان راهزنی است که بر اثر اتفاقاتی توسط یک جوانمرد وساطت می شود و در او تحول ایجاد می شود و راه زندگی اش تغییر می کند و در ادامه داستان هر بار اتفاقاتی با توجه به ویژگی های فردی این شخصیت که مهیار عیار نام دارد، صورت می گیرد. مقطعی که انتخاب شد را در دوران صفویه دیدیم تا به آن به آن بهانه گریزی هم به بخشی از تاریخ تمدنی خودمان بزنیم. مواردی از جمله حضور جهانگردان خارجی در کشورمان، نوع فضایی که در آن مقطع تاریخی وجود داشته و ...؛ تلاش شده است به شکل زیرپوستی به این موضوعات پرداخته شود و خود اینها بهانه ای است که نقبی هم به تاریخ تمدنی مان داشته باشیم.
دوز ساخت کارهای تاریخی کمی زیاد شده است
او ادامه داد: اگر مسئولان سازمان صداوسیما هم متوجه این ضعف نباشند، حتی هزینه ای که بابت کار تاریخی می شود، هدر می رود. خوب است که تمهیداتی ایجاد کنند که ما بتوانیم از فضای دکور رئال خارج شویم و وارد فضای مجازی شویم تا دستمان بازتر شود. همه اینها حمایت ویژه از سوی تلویزیون را طلب می کند که متاسفانه هنوز از مباحث روز فاصله داریم و هنوز کارهای ویدئو والمان آنگونه که باید، شکل و شمایل ندارد. هنوز در فضای سنتی دهه هفتاد هستیم؛ در همان جایی که «هزار دستان» تصویربرداری شده، پس از چند دهه همانجا تصویربرداری می کنیم و معنی آن این است که قطعا از فضای روز فاصله خیلی زیادی داریم.
چرا کارهای تاریخی شبیه به هم شده اند؟
او درباره دلایل افزایش میزان کارهای تاریخی در تلویزیون گفت: واقعیت این است که نکته ای که جای تامل دارد، کنداکتوری است که تلویزیون می چیند. یک سریال تاریخی زمانی به چشم می آید که در کنار یکسری کارهای روز قرار بگیرد. زمانی که ما مقداری سریال های تاریخی مان را افزایش می دهیم و بعد آنها را در کنار هم قرار می دهیم به خودی خود لطمه ای به کارها زده می شود. از سویی وجه افتراق کارهای تاریخی می تواند در اکشن ها و فضای صحنه ها اتفاق بیفتد که متاسفانه تلویزیون ما این اقتضائات را ندارد. البته ما با وجود مشکلات بودجه تمام تلاش‌مان را می کنیم؛ اما ضمن اینکه باید به داستان و مقطع تاریخی وفادار باشیم، در عین حال با حداقل ها جلو می رویم.
این تهیه کننده باسابقه توضیح داد: اینکه شما می بینید کارها شبیه به هم می شوند یکی از دلایلش این است که ظرف بودجه برای همه محدود است؛ مگر اینکه شما کاری استثنائی مثل سریال «سلمان فارسی» داشته باشید که ۹ سال تولید آن طول می کشد آن هم با بودجه نجومی که که ۵۰ الی ۶۰ برابر سریال معمولی است‌ که‌ اقتضائات خاص خود را دارد اما مابقی کارهای تاریخی ناخودآگاه به هم نزدیک می شوند؛ به دلیل اینکه ما قادر نیستیم فضاهای بزرگ تاریخی را به تصویر بکشیم اما با تمام بضاعتمان تلاش می کنیم و با بهره گیری از جلوه های ویژه، سعی می کنیم کمی از چارچوب های کلیشه ای خارج شویم. اما قطعا تغییرات و جذابیت در فضای کارهای تاریخی زمانی می تواند اتفاق بیفتد که در بخش صنعت جلوه های ویژه تقویت شویم که هنوز در این حوزه در شرایط ۲۰ سال پیش و ۳۰ سال پیش بعضی کشورها هستیم و اینها اذیت کننده است.
بهروز مفید در پایان درباره ارزیابی اش از سریال های نمایش خانگی و تمایل بسیاری از هنرمندان به کار در این مدیوم، گفت: تاکنون تجربه‌ ای در شبکه نمایش خانگی نداشتم اما سه کار سینمایی کودک خارج از تلویزیون داشتم که تجربه شیرینی برایم بود؛ چراکه سینمای کودک ما سینمای سالم و فرح بخشی است و امیدوارم بتوانم در آن فضا باز هم کار کنم.
او درباره سریال های نمایش خانگی معتقد است: بیشتر داستان ها تلخ شده اند و نیازمند این است که سازندگان کمی از این فضا خارج شوند. اتفاقی که در دهه هشتاد افتاد و به ناگاه با طنزهای ساده روبرو شدیم که آن هم اذیت کننده بود. این را باید جزو وظایفمان بدانیم و نیاز هست در شبکه نمایش خانگی اتفاقات بهتری بیفتد.