اگر به داروخانه‌ها رفته باشید شاهد آن هستید که قیمت داروها همچنان روند افزایشی داشته است، مخصوصاً افراد دارای بیماری‌های خاص یا از عدم دارو در داروخانه‌ها و یا به خاطر گرانی داروها گله‌مند هستند. لذا اگر دولت فکری برای گرانی دارو و درمان نکند، جامعه با خطر عدم سلامت و بهداشت روبرو خواهد شد، چرا که اگر بدنه جامعه مریض شود روح و روان جامعه و افراد نیز به سمت وخامت و افسردگی پیش می‌رود که در این صورت باز مشکلی بر مشکل دیگر افزوده خواهد شد و مردم علاوه بر مشکلات و بیماری‌های جسمی مجبورند که روان و افسردگی خود را نیز درمان کنند ، که در این حال می بینیم که داروی های اعصاب و روان هم افزایش قیمت داشته و این افزایش قیمت یعنی که بیمار یا از درمان برخوردار می‌شود و یا اینکه محروم از درمان می‌گردد. در واقع باید این را گفت که روح و روان افراد جامعه باهم ارتباط متقابل دارد و اگر جسم جامعه دچار آسیب شود بدون شک روح جامعه هم دچار مشکل خواهد شد، و برعکس اگر روح جامعه دچار کسالت و افسردگی شد، عارضه‌های جسمی بر انسان آشکار خواهد شد و این به نفع جامعه و مردم نخواهد بود چرا که اگر دارو نباشد و یا درمان صورت نگیرد، مرض و  بیماری در اجتماع فراگیر شده و همه افراد چه قشر مرفه و چه قشر فرودست جامعه دچار  بیماری و آسیب می‌گردند.
آقایان مسئول بایستی تدبیری اندیشیده و قیمت دارو و درمان را کاهش دهند تا قشر کارگر و ضعیف و‌متوسط جامعه هم بتوانند از بهترین امکانات پزشکی و درمان برخوردار باشند. لذا بایستی راه حلی پیشنهاد کرد و آن این است که دولت با ارائه بسته های حمایتی به بیماران خاص و تالاسمی و بیماران سرطانی و نیز بیماران اعصاب و روان  می‌تواند باری از دوش این بیماران بردارد . متأسفانه بیمه ها ی سلامت و درمان هم دیگر جواب بیماران را نمی دهد و به درستی پوشش نمی دهد! در واقع آژیر قرمز کمبود و گرانی دارو به صدا در آمده است؛
گرانی مواد اولیه دارو، گرانی تجهیزات ساخت، افزایش هزینه‌‌‌های تولید و، افزایش سرانه‌‌ مصرف دارو، موضوعاتی است  که مردم را مستأصل و گرفتار کرده است.به هر روی، رشد شدید قیمت ارز و افزایش قیمت مواد اولیه همچنین رشد سایر هزینه‌‌‌ها از بسته‌‌‌بندی گرفته تا حمل‌ونقل باعث شده تا هزینه‌‌‌های تولید دارو در کشور افزایش یابد. در حقیقت دولت بخش عمده‌ای از مسئولیت خود در پوشش بیمه‌ای داروها را به گردن مردم انداخته است و نتیجه این امر، افزایش فشار مالی واردشده به مردم و بیماران است، چرا که عملکرد بیمه‌ها در پوشش قیمت ها بسیار ضعیف است و مردم نمی‌توانند از پس هزینه های سنگین دارو  درمان بر آیند و در نتیجه نظام سلامت جامعه در خطر جدی قرار می گیرد. رشد درآمد و سودسازی شرکت‌های دارویی از تغییرات قیمت، بیشتر از تغییرات فروش آنها تأثیر پذیرفته است.
این شرکت‌ها در یک سال گذشته، متناسب با افزایش نرخ ارز و سطح عمومی قیمت‌ها توانستند مجوز افزایش قیمت بگیرند و این رویه تاحدودی چالش قیمت‌گذاری دستوری آنها را مرتفع کرد.
گرانی دارو در سال ۱۴۰۲ در حالی کلید خورده است که علاوه بر چند برابر شدن قیمت دارو، بسیاری از اقلام دارویی هم کمیاب شده و از دسترس خارج شده اند؛ موضوعی که نگرانی‌های شدیدی را به ویژه برای کسانی که زندگی عزیزانشان به تأمین داروی با کیفیت گره خورده است به وجود آورده است. در سالی که به نام مهار تورم نامگذاری شده است، برخلاف انتظاری که از این نامگذاری وجود داشت‌، همه چیز در حال گرانی ست و حالا نوبت دارو و درمان رسیده است.
یک بسته قرص مسکن ساده که زمانی هزار تومان یا کمتر بود، الان بیش از بیست الی سی هزار تومان قیمت دارد.
به هر روی، هزینه‌های سنگین دارو و درمان از اصلی ترین معضلات و مشکلات جامعه می باشد که بایستی به این امر مهم که سلامت اجتماع را به خطر می اندازد، رسیدگی جدی به عمل آورد.