لیونل مسی سرانجام در ۳۵ سالگی جام جهانی را فتح کرد.
به گزارش خبرآنلاین؛ وقتی لحظه تاریخی فرا رسید، لیونل مسی روی زانوهای خود نشست و به آسمان نگاه کرد؛ اکثر هم‌تیمی‌های او به جشن و شادی می‌پرداختند ولی نابغه در نیمه راه باقی ماند. نه فقط تحت تاثیر احساساتش از پایان یک اودیسه، بلکه از خستگی پایان یک فینال جذاب، نفس‌گیر و فراموش‌نشدنی!
قهرمانی لیونل مسی در جام جهانی می‌تواند به میراث دوران حرفه‌ای او تبدیل شود اما نابغه آرژانتینی بدون این قهرمانی هم بهترین بازیکن جهان است.
در تمام این سال‌ها خیلی وقت‌ها بوده که تحمل وزن امیدها و رویاهای یک ملت روی شانه‌های لیونل مسی برای او سخت بوده است. این مسی را مضطرب و عصبی می‌کرد؛ ترس از شکست آن را غیرقابل تحمل و درد شکست را بدتر می‌کند. فرناندو سیگنورینی، مربی بدنسازی سابق آرژانتین هنوز فراموش نکرده که مسی پس از شکست ۴ بر صفر مقابل آلمان در جام جهانی ۲۰۱۰ مسی چگونه مثل یک زامبی روی زمین افتاد.
مسی هرگز نخواسته بود که منجی کشورش بشود. اگر دیگو مارادونا با شخصیت یاغی و سرکشی ذاتی‌اش که استعداد بی‌نظیر او را شکوفا می‌کرد تبدیل به یک نماد فرهنگی در آرژانتین تبدیل شده بود، مسی یک مدل متفاوت بود که بعضی‌ها آن را با بی‌تفاوتی نسبت به یک آرمان ملی اشتباه می‌گرفتند.
مسی در ۱۳ سالگی کشورش را به مقصد اسپانیا ترک کرد و برخلاف مارادونا همیشه سرود ملی را آرام و زیر لب می‌خواند. خیلی‌ها او را متهم کردند که به تیم ملی اهمیت نمی‌دهد اما تیم ملی برای مسی اهمیت داشت. هر ناکامی در صحنه ملی دردی عمیق برای نابغه آرژانتینی بود.
سال ۲۰۱۶ مسی زیر این بار سنگین خم شد؛ او پس از سه ناکامی متوالی در جام جهانی این بار برای چهارمین بار در کوپا آمه‌ریکا ناکام ماند. این سومین فینال ناکام مسی در آرژانتین بود و به قدری او را ناراحت کرد که آگوئرو می‌گوید هرگز دوستش را تا این حد شکسته ندیده بود.
مسی دیگر طاقت نیاورد؛ پس از فینال کوپا درحالی که اشک‌هایش را پاک می‌کرد گفت که تیم ملی برای او تمام شده و بازگشتی در کار نخواهد بود. پنج روز بعد اما روزنامه آرژانتینی La Nacion مدعی شد مسی تغییر کرده و به جای گوش کردن به صحبت‌های مخالفانی که می‌گفتند هرگز نمی‌تواند افتخارات مارادونا را تکرار کند، می‌خواهد کشورش را به افتخار برساند.
او احساس می‌کرد دیگر نمی‌تواند با فشار امیدها و رویاهای ملتش زندگی کند اما وقتی بیشتر فکر کرد دید که بدون آن نمی‌تواند زندگی کند!
به دسامبر سال ۲۰۲۲ برویم؛ جایی که مسی ۳۵ ساله در قطر مانند مردی به نظر می‌رسد که از باری رها شده که برای مدتی طولانی روی شانه‌هایش سنگینی می‌کرد. او با شکست کرواسی در نیمه‌نهایی به دومین فینال خود در جام جهانی رسید. تماشای مسی پس از سوت پایان بازی دلگرم‌کننده بود. او بسیار خوشحال به نظر می‌رسید و در کنار هم‌تیمی‌ها و هواداران آرژانتین شعر می‌خواند: «بچه‌ها! دوباره می‌خواهیم هیجان‌زده شویم. من می‌خواهم سومی را ببرم. می‌خواهم برنده شوم تا قهرمان جهان شوم. دیگو؛ در آسمان می‌توانیم او را با دون‌دیگو و لا توتا (والدین مارادونا) ببینیم که لیونل را تشویق می‌کنند.»
یک جمله دیگر وجود دارد درمورد اینکه چگونه «شما فینال‌هایی که ما باختیم را متوجه نمی‌شوید. چند سال برای آن‌ها گریه کردم»؛ اما پیروزی بر برزیل در فینال کوپا آمه‌ریکا سال گذشته همه چیز را تغییر داد و بله، اکنون آنها هیجان‌زده می‌شوند. از نو.
بخش عظیمی از این هیجان از مسی نشات می‌گیرد.
انزو فرناندز، خولیان آلوارز و دیگران با گذشتن هر روز از جام جهانی بیشتر از قبل از مسی الهام گرفتند. قطر ۲۰۲۲ بسیار شبیه به نمایش مارادونا در جام جهانی ۱۹۸۶ بود. در تمام این سال‌ها همه از مسی توقع داشتند مانند دیگو آرژانتین را به قهرمانی جهان برساند. جای خالی مدال قهرمانی جام جهانی در ویترین افتخارات مسی یکی از نقاطی بود که منتقدان بابت آن به او فشار می‌آوردند اما آیا این تصویر منصفانه بود؟
مسی در بارسلونا به خصوص تحت هدایت گواردیولا در یکی از منسجم‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال بازی می‌کرد ولی از تیم بی‌نظیر گواردیولا راهی آفریقای جنوبی شد تا برای تیم آشفته آرژانتین بازی کند. اتفاقی که مشابه آن در جام جهانی ۲۰۱۸ هم رخ داد.
در روسیه ۲۰۱۸ مسی به وضوح مشکلاتی داشت. تیم مسن آرژانتین با چندین بازیکن متوسط با دردسر و به لطف هت‌تریک مسی در آخرین بازی مقدماتی به جام جهانی رسید. در مرحله گروهی او در جریان تساوی ۱-۱ مقابل ایسلند پنالتی خراب کرد و در شب باخت ۳ بر صفر برابر کرواسی هم شکست‌خورده و ضعیف به نظر می‌رسید.
روزنامه La Nacion به نقل از یکی از اعضای تیم آرژانتین نوشت: «لئویی که ما می‌شناسیم به روسیه نیامده است. او حتی وقتی مقابل شما ایستاده هم غایب به نظر می‌رسد.»
مسی در آخرین بازی دور گروهی مقابل نیجریه گل صعود آرژانتین به دور حذفی را زد تا مقابل فرانسه قرار بگیرند. جایی که کیلیان امباپه جوان تمام توجهات را به خود جلب و سند حذف مسی از جام را امضا کرد. مسی پس از حذف از جام جهانی ۲۰۱۸ حتما به این فکر می‌کرد که آیا فرصتی برای بردن جام جهانی مانده یا این حسرت تا ابد همراه او خواهد بود؟
مارادونا اواخر سال ۲۰۱۸ درباره مسی گفت: «‌ما باید دست از پرستش مسی برداریم. وقتی او برای بارسلونا بازی می‌کند مسی است و وقتی به آرژانتین می‌آید یک مسی دیگر می‌شود. او بازیکن بزرگی است اما یک رهبر نیست. تلاش برای ساختن رهبر از بازیکنی که قبل از بازی ۲۰ بار به توالت می‌رود بی‌فایده است.»
این شاید یک انتقاد ساده باشد اما برای مسی یک موضوع تکراری در دوران حرفه‌ای او بوده است؛ فقدان رهبری، فقدان شخصیت و از همه مهم‌تر ناتوانی در انجام کارهای مارادونا. با این حال او در تمام این سال‌ها نمایش‌هایی درخشان برای بارسلونا، پاری‌سن‌ژرمن و گاهی اواقت آرژانتین ارائه داده است.
گیلیم بالاگ یک بار گفته بود مسی باید با اضطراب، عصبانیت، بی‌اعتمادی، بداخلاقی، امنیت، انگیزه و پریشانی همزیستی کند و نحوه مدیریت تمام این‌ها سطح عملکرد او را مشخص می‌کند. اگر این‌ها از کنترل خارج شوند هرج و مرج وارد می‌شود و چه هرج و مرجی بالاتر از بازی برای آرژانتین در جام جهانی است؟
شاید اکنون فراموش شده باشد اما پس از شکست مقابل عربستان و به بن‌بست خوردن مقابل مکزیک به نظر می‌رسید مسی در حال تجربه دوباره دیدار با کرواسی در جام جهانی ۲۰۱۸ است؛ سپس یک کنترل و ضربه تماشایی از مسی به سمت دروازه مکزیک آلبی‌سلسته را به جام برگرداند.
او مقابل لهستان پرشور بود و در بازی با هلند مثل یک جنگجو عمل کرد که مورد انتقاد فن‌خال و هلندی‌ها قرار گرفت. شماره ۱۰ برابر کرواسی آرام‌تر و مطمئن‌تر از هر زمان دیگری ظاهر شد.
مسی در مرحله حذفی این دوره نمایش درخشانی داشت ولی این زمانی خاص‌تر می‌شود که بدانید اولین بار است او در این مرحله می‌درخشد. کاری که رقیب همیشگی‌اش رونالدو هم هرگز انجام نداده بود.
مسی احساس آرامش این روزهای خود در آرژانتین را در چیزهای مختلفی خلاصه می‌کند؛ بلوغ، پدر شدن و حتی رژیم غذایی اما او به روحیه هم‌تیمی‌های خود هم اشاره می‌کند. آرژانتین 2022 تیمی به مراتب کم‌ستاره‌تر نسبت به ۲۰۰۶، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ است ولی توانسته کاری کند که آن تیم‌ها در انجام آن ناکام بودند. از تاثیر لیونل اسکالونی هم غافل نشوید که نسبت به سامپائولی در سال ۲۰۱۸ و مارادونا در ۲۰۱۰ آرامش و اتحاد بیشتری برای تیم به ارمغان آورده است. اتحادی که نتیجه‌اش قهرمانی بود.
قهرمانی در جام جهانی آن هم در این مرحله از دوران ورزشی مسی افتخار بزرگی بود و می‌تواند دوران درخشان او را تعریف کند. همانطور که سال ۱۹۷۰ پله را تعریف کرد و ۱۹۸۶ مارادونا را. جام جهانی ۲۰۲۲ بهترین عملکرد دوران مسی نبود اما تبدیل به افتخار و میراث او شد. او مثل مارادونا این کار را با بازیکنانی عمدتا ناشناخته انجام داد.
خیلی اوقات در دوران ملی مسی بود که عظمت او بر تیم و عملکرد دیگر بازیکنان سایه می‌افکند. بزرگ‌ترین موفقیت او در گرگ و میش دوران حرفه‌ایش این بود که توانست نوری باشد که مسیر قهرمانی آرژانتین را روشن کرد.