سرمقاله

مرگ نهاد دموکراسی اقتصاد! / محمدعلی وکیلی

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • «یارا»ی ایرانسل به بازدیدکنندگان تلکام۱۴۰۳ ارائه شد
  • بازدید مدیران سازمان برنامه و بودجه از غرفه ایرانسل در آخرین روز نمایشگاه تلکام ۱۴۰۳
  • همراه اول در سه بخش مجزا، غرفه برتر نمایشگاه تلکام 2024 شد
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 17628  |  صفحه ۴ | فرهنگ و هنر  |  تاریخ: 06 آبان 1402
    «رمز و راز ساز» با بداهه نوازی ویلن و پیانو
    آلبوم موسیقی «رمز و راز ساز» با نوازندگی ویلن جهانشاه برومند و پیانوی پویان آزاده به بازار موسیقی رسید و این در حالی است که در این اثر محمدرضا طیار به عنوان نوزانده تنبک ظاهر شده است. به گزارش ایسنا، آلبوم «رمز و راز ساز» شامل ۹ قطعه با عناوین گلنار (مجید وفاردار همراه با قطعات بداهه)، از خون جوانان وطن (عارف قزوینی)، راز خلقت (انوشیروان روحانی)، ساری گلین (ملودی آذری قفقازی)، کعبه دل‌ها (حبیب الله بدیعی) بداهه‌نوازی دو ضربی (بیات اصفهان و راجه)، او نیامد (اکبر محسنی همراه با قطعات بداهه و ملودی کردی اسمر اسمر) عاشقانه (جهانشاه برومند) و بداهه‌نوازی ضربی (شور و دشتی با چهار مضراب حبیب‌الله بدیعی) می‌شود.
    جهانشاه صارمی نوازنده پیشکسوت ویلن که آثاری همچون برگ‌ریزان، خاطره، نوای آشنا، بوی کوچه باغ‌ها و همزبان را پیش از این به بازار موسیقی عرضه کرده و با اکبر گلپایگانی و ایرج خواجه امیری همکاری داشته است، در این اجرا به بداهه‌نوازی و هم‌نوازی پرداخته است.
    پویان آزاده که دارای مدرک دکتری موسیقی از دانشگاه مارتین لوتر آلمان آهنگساز و پیانیست در توضیح این اثر می‌گوید: ویلن و پیانوی ایرانی جزو سبک‌های نوازندگی بسیار زیبا در موسیقی ایران بوده‌اند که مدتی‌ است این سبک و سیاق کمرنگ و به دست فراموشی سپرده شده است. باید گفت بزرگانی همچون جواد معروفی و مرتضی محجوبی در پیانوی ایرانی و پرویز یاحقی، علی تجویدی و همایون خرم در ویلن ایرانی خدمات بزرگ و شایسته‌ای به این سبک نوازندگی کردند و باید راه این هنرمندان تداوم یابد.
    او ادامه می‌دهد: در همین راستا تصمیم به انتشار این اثر گرفتیم و سعی کردیم مولفه‌های روز و سلیقه مخاطب امروزی را در نظر بگیریم.
    در بخشی از توضیحات این اثر آمده است: «در این آلبوم گفتگویی بین دو ساز از دو نسل متفاوت را شاهد هستیم. قطعات از نغمه‌هایی انتخاب شده‌اند که نسخه با کلامشان شهرتی دست کم پنجاه ساله دارند. اجراهای حاضر کپی برابر اصل اجراهای قدیمی نیستند، اما در آنها دخل و تصرف هم به آن اندازه نشده که شنونده نتواند آنها را بشناسد.»