این روزها بحث اتاق بازرگانی و تحولات مربوط بدان به درجه بالایی از اهمیت رسیده است، سیر تحولات ۱۴۰ ساله تاریخ اتاق و بررسی روند رشد آن حاکی از تلاش تجار و صنعتگران جهت استقرار بخش خصوصی در جایگاه واقعی خود و منزلت آن در جامعه بوده است. خاطرات بازرگانان و تجار و صنعتگران در دهه‌های بعد از ۱۳۲۰ تا امروز موید تلاشی مستمر برای ارتقای جایگاه ایران بوده است.
اما امروز شاهد حضور دیدگاهی هستیم که به قول نسیم طالب بدون پوست در بازی و فقط با یک رویکرد حذفی دنبال تبدیل اتاق بازرگانی به یک دبیرخانه است.
تقابل با اتاق آن هم نه از درون بلکه از بیرون آن می‌تواند این برند ۱۴۰ ساله را برای همیشه نابود کند. با توجه به قانون فعلی که آن هم بی‌اشکال نیست حتی‌المقدور در سطح مملکت جایگاه و سکوی آبرومندی برای فعالان اقتصادی تعریف کرده است. اگر چنین روندی با این شتاب ادامه پیدا کند قطعاً در آینده نزدیک صاحبان اصلی اتاق نه تنها بیرون رانده می‌شوند، بلکه بدهکار تاریخ هم قرار می‌گیرند. فعالان اقتصادی ایران با سطح بالایی از علوم، تجربه، اصالت، تلاش و ازخودگذشتگی است توان اداره اتاق را دارند. اتاق را نباید تبدیل به دبیرخانه کرد. گرچه شاید در کوتاه مدت جذاب باشد اما بگذارید تنها محل باقیمانده برای تجار و صنعتگران در دست فعالان بخش خصوصی واقعی باشد و با کار و تولید، استقلال مملکت را حفظ و بزرگ‌ترین معضل کشور که همان اشتغال است را با تدبیر و فرهنگ خاص خود رفع کنیم. با توجه به قانون فعلی که آن هم بی‌اشکال نیست حتی‌المقدور در سطح مملکت جایگاه و سکوی آبرومندی برای فعالان اقتصادی تعریف کرده است.
مسیر اتفاقاً باید برعکس باشد و بیشتر این فعالان اقتصادی هستند که باید در پوزیشن‌های اجرایی قرار گیرند و افرادی که شایستگی لازم را ندارند و فقط در همین دوره چند ساله طرح های آنها در باب کنترل مصرف نان و آرد و روش‌های من درآوردی با شکست مواجه شده و فردی توانسته ۵۰۰۰ نان را برای خوراک دام خشک کند ولی در آمار هم نیاید!
ورود بخشی از دولت در این ماجرا می‌تواند اتاق بازرگانی را استحاله نماید و این امر به نفع نه بخش خصوصی است و نه کلیت نظام اقتصادی کشور.
بخش خصوصی پایگاه خصوصی دارد و شما نسل‌های مختلف از خانواده‌های فعالان اقتصادی را می‌توانید ببینید که در آن فعالند.
تضعیف اتاق بازرگانی درنهایت تضعیف تشکل‌هایی است که در عرصه فعالیت اقتصادی حضور دارند و تضعیف تشکل های اقتصادی یعنی جامعه اقتصادی پلاریزه و جدا و از هم گسیخته.
این از هم گسیختگی می‌تواند درنهایت یک دیدگاه منتقد حرفه‌ای را از دولت‌ها بگیرد و اشتباهاتشان را به آنها گوشزد نکند و هزینه های گزافی را به اقتصاد کشور تحمیل نماید.
بگذاریم اتاق برای بخش خصوصی محجور ایران باقی بماند.