آخرین سرشماری ایران که در سال۱۳۹۵ انجام گرفت، آمار سالمندان ۲.۹درصد یعنی هفت میلیون و ۵۰۰هزار نفر ثبت شده که طبق پیش‌بینی‌ها، این تعداد در سال۱۴۳۰ به ۳۳درصد جمعیت می‌رسد؛ یعنی از هر سه نفر یک نفر سالمند در کشور خواهد بود.
از طرفی از بین این آمار، تنها ۸۵درصد خانم‌ها و ۵‌درصد بقیه از آقایان هستند. این آمارها نشان‌دهنده افزایش سالمندان تنها در کشور است و تعداد زنان سالمند مطلقه و مجرد قطعی، طی ۳۰ سال آینده سه برابر می‌شود.
بحران پیری جمعیت در کشور ما ازجمله خطراتی است که تا سال‌های دیگر با آن روبه‌رو خواهیم شد. البته این موضوع جدیدی نیست چرا که سال‌هاست پژوهشگران حوزه جمعیت به این موضوع تاکید می‌کنند اما آنچه که مهم است نحوه مراقبت و تامین حمایت‌های مورد نیاز این جمعیت است. از طرفی سالمندی درحالی به سمت زنانه شدن پیش می‌رود که تنهازیستی زنان سالمند و انتخاب این الگو، آسیب‌پذیری آنها را نیز افزایش می‌دهد و توجه به کیفیت زندگی این افراد یکی از عوامل اساسی در سلامت اجتماعی به‌شمار می‌رود.
۳۰ درصد از جمعیت تا سال ۲۰۵۰ بالای ۶۰ سال می‌شود
محمود مشفق، دانشیار جمعیت‌شناسی و مدرس دانشگاه درخصوص زنان سالمند تنها به جام‌جم می‌گوید: «سالخوردگی جمعیت مهم‌ترین چالشی است که اکثر کشورهای جوان در نیم‌قرن آینده با آن مواجه می‌شوند. در حال حاضر مسأله بسیاری از کشورها رشد فزاینده جمعیت نیست، بلکه ساختار سنی و سالمندی جمعیت است. ۳۰ درصد از جمعیت کشور ما تا سال ۲۰۵۰ به بالای ۶۰ سال می‌رسد. زمانی که یک‌سوم از جمعیت کشوری بالای ۶۰ سال شود، آن کشور باید زیرساخت‌های لازم را برای مواجهه با جمعیت سالخورده قوی ‌کند. دولت باید سبک زندگی این افراد را به‌گونه‌ای مدیریت کند که آنها سالم پیر شوند. در صورت فراهم‌کردن این زیرساخت‌ها، سالمندی آن‌قدر هم بحران‌زا نبوده، بلکه تبدیل به یک فرصت می‌شود.»
امید به زندگی زنان بین ۴ تا ۶ سال بیشتر از مردان است
وی با اشاره به الگوی تنهازیستی می‌افزاید: «هم اکنون با موضوع زنانه شدن سالمندی مواجه هستیم. طول عمر و میانگین متوسط امید به زندگی زنان بین چهار تا شش سال از مردان بیشتر بوده و ممکن است زودتر همسران خود را از دست دهند و تنها زندگی کنند. هنگام ازدواج عموما بین چهار تا ۱۰ سال سن پسران از دختران بیشتر و امید به زندگی پسرها کمتر است.»
این دانشیار جمعیت‌شناسی معتقد است: «زمانی که زنان به سن سالمندی می‌رسند بین پنج تا ۱۰ سال پس از مرگ همسران‌شان بیشتر زنده مانده و زنانه شدن سالمندی را رقم می‌زنند.» وی تصریح می‌کند: «‌در اکثر مواقع فرزندان‌شان ترک منزل کرده و خانواده جدید تشکیل می‌دهند. همین امر منجر به افزایش تجردزیستی و در پی آن تنهایی و انزوای اجتماعی زیاد در بین زنان سالخورده می‌شود.»
در بین دختران دوره‌ای تحت‌عنوان همسرگزینی و زوج‌یابی وجود دارد. این دوره از ۱۴ یا ۱۵ سالگی آغاز و تا ۲۵ سالگی و حتی بیشتر ادامه دارد. وقتی از زمان این دوره بگذرد، تعداد درخواست‌ها و خواستگارها کاهش پیدا کرده و این دوره به پایان می‌رسد.