عبدالله دارابی ‪-‬ این روزها متاسفانه همگان و به اشتباه مشکل داوری فوتبال ایران را در نبود “وی ای آر” خلاصه می‌کنند گویا استفاده از این تکنولوژی، وضعیت نابه سامان داوری ما را یکباره به سامان می‌رساند و همه چیز را گل و بلبل می‌سازد، اما زهی خیال باطل! داوری فوتبال ایران دارای چنان مشکلات عمده و اساسی است که رفع آنها بر ورود “وی ای آر” و سایر تجهیزات روز داوری مقدم است. ایراداتی که نه تجهیزات مدرن و نه پدربزرگ تجهیزات مدرن، ضامن رفع آنها نیست. آنانی که معتقد به رفع ضعف‌ها و مشکلات داوری در صورت وجود “وی ای آر” هستند، پاسخ دهند که این تکنولوژی چقدر از مشکلات ذیل را برطرف می سازد؟ ۱- اشکالات ساختاری کمیته داوران که از انتخاب رییس تا سایر اعضا و همکاران آن را شامل می شود و نقطه آغاز آن عدم نگاه شایسته محور در انتخاب رییس فدراسیون و هیات رییسه و رییس کمیته داوران به عنوان عضوی از هیات رییسه ازسوی اعضای مجمع است، جایی که رابطه و لابی قدرتی به مراتب قوی تر از ضابطه و لیاقت دارد. آنجایی که ریاست فدراسیون و رییس کمیته داوران را میزان امتیازاتی که کاندیداهای آن به اعضای مجمع و به ویژه روسای هیئات فوتبال استان ها ولو به دور از لیاقت‌ها و صلاحیت‌ها می‌دهند؛ تعیین می کند. اعطای امتیازات بیشتر برابر است با کسب آرای بیشتر! پس از انتخابات نیز موسم عمل به وعده های هنگام لابی گری است و در کنار آن نیز که جدیدا سهمی برای خویشان و اطرافیان. اولین قدم در ذبح عدالت و لیاقت، این گونه برداشته می شود!
عملکرد مجموعه کمیته داوران که برآیند آن را در وضعیت اسفناک داوری به وضوح می‌بینیم؛ از انتخاب‌های مشکوک تا قضاوت‌های مورد دار و تفسیر به رای‌های کارشناسانی که به رغم وجود قانون داوری بین‌المللی واحد، ملاک شان حفظ جایگاه کمیته داوران و همکاران و سرپوش نهادن بر اشتباهات داوران برای فرار از انتقادات است تا مر قانون!
ضعف سیستم آموزش داوران و پیرو آن ضعف سطح آگاهی داوران که خود از عوامل اصلی دخیل در قضاوت های نامطلوب است. بارها دیده ایم که داورانی که در سطح اول فوتبال کشور فعالیت می کنند هنوز در شناخت و فهم برخی قوانین و آگاهی درست نسبت به آن، دچار ضعف و ایراد اساسی هستند.
آمادگی بدنی نامطلوب برخی داوران اسمی که با ارفاق‌های نا بجای کمیته داوران، مورد اغماض واقع می شود تا بدین وسیله فرصت قضاوت، خارج از قواعد به آنان داده شود، فارغ از اثرات سو این نوع تصمیمات بر عملکرد داوران و دسترنج تیم‌ها!
عملکرد پر ایراد شخص رییس کمیته داوران که باید از انتخاب کنندگان ایشان در مجمع عمومی پرسید: بنابر کدام سبقه، توانمندی علمی و مدیریتی، تجارب درخشان و کارنامه قابل قبول، وی را واجد شرایط لازم برای تصاحب چنین مسوولیتی دانستید؟” آن چه که از سوابق قضاوت و عملکرد ایشان و سخنان برخی مدرسین و اساتید داوری ایشان سراغ داریم که وی را فاقد احراز چنین مقام و منزلتی نشان می دهد! اگر ملاک در تعیین ریاست این کمیته، رعایت شاخصه های درست و شایستگی و هدف واقعی ارتقای سطح داوری بود آیا هرگز نوبت به وی می رسید؟ حال باید پرسید سیستم “وی ای آر” در رفع نواقص بنیادین فوق چه میزان تاثیر دارد؟ آیا همه اشکالات داوری ما ناشی از نبود این تکنولوژی است؟ وی ای آر که تنها بخشی از ایرادات داوران را در حین قضاوت برطرف می کند نه همه آن را؟ مگر با وجود استفاده از وی ای آر، داوران تاکنون در رقابتهای مختلف دچار اشتباه در تصمیم گیری نشده اند؟ اصلا مگر در همه صحنه‌ها می توان به این سیستم رجوع کرد؟ مگر نه این است که قانونگذار فقط در چند مورد خاص مجوز رجوع به وی ای آر و بازبینی را به داور می دهد؟ مثلا یکی از مواردی که وی ای آر هم نمی‌تواند اشتباه فاحش داور را اصلاح کند؛ سلب موقعیت صد در صد گل از مهاجم بر اثر اعلام آفساید اشتباه است که هم در نتیجه بازی هم موثر است و هم طبق قانون قابل بازبینی نیست. وی ای آر فقط یکی از موارد کمک به بهبود داوری‌هاست، پس همه چیز را در گرو آن ندانیم زیرا خانه از پای بست ویران است خواجه در بند نقش ایوان است.