برتونه در دههٔ ۵۰ اقدام به ساخت هفت دستگاه آستون‌مارتین سفارشی کرد که فقط یکی از آن‌ها کوپه بود و انتظار می‌رود هم‌اکنون حدود ۱.۵ میلیون دلار ارزش داشته باشد. در سال ۱۹۵۳، آستون‌مارتین DB2/4 بعنوان جایگزین DB2 قبلی به بازار آمد و جالب اینکه طراحی آن توسط یک جوان ۱۷ ساله بنام «جان ترنر» انجام شد. این اما با سپرهای کرومی بزرگ‌تر، تغییر جای چراغ‌های جلو و بخش عقبی غیرمعمول هاچ‌بک، یک به‌روزرسانی جزئی محسوب می‌شد. DB2/4 ابتدا با پیشرانهٔ ۲.۶ لیتری شش سیلندر خطی لاگوندای قبلی ارائه شد که ۱۲۵ اسب بخار قدرت داشت اما چند ماه بعد، آستون‌مارتین نسخهٔ ۲.۹ لیتری همان موتور را با ۱۴۰ اسب بخار قدرت ارائه کرد که حداکثر سرعت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعت را فراهم می‌کرد.
مثل آستون‌های قبلی، DB2/4 هم شاسی فولادی مجزا از بدنه داشت که برای اتاق‌سازان امکان ساخت بدنه‌های منحصربه‌فرد را روی این شاسی فراهم می‌کرد. بدنهٔ اصلی خودرو نیز ابتدا توسط مولینرز در بیرمنگام ساخته می‌شد اما بعداً این کار به تیکفورد واگذار شد زیرا «دیوید براون»، مالک آستون‌مارتین، تیکفورد را خرید تا کل فرایند تولید محصولات شرکت تحت کنترل خودش صورت گیرد.
در سال ۱۹۵۵، آستون‌مارتین مدل DB2/4 MKII را عرضه کرد و حالا خریداران می‌توانستند پیشرانهٔ ارتقاءیافته با سوپاپ‌های بزرگ‌تر و نسبت تراکم بالاتر را انتخاب کند که ۱۶۵ اسب بخار قدرت داشت. این نسخه همچنین در ظاهر هم تغییراتی جزئی را تجربه کرده بود. DB2/4 در دو نسخهٔ مختلف شامل کوپهٔ دونفره بنام اسپرت سالن و کوپهٔ دراپهد تولید می‌شد. البته نسخهٔ دوم درواقع کانورتیبل بود اما سقف تاشوی ضخیم و محکمی داشت که هنگام بسته بودن خودرو را بیشتر شبیه کوپه می‌کرد. DB2/4 تا سال ۱۹۵۷ تولید شد و سپس مدل DB Mark III جای آن را گرفت.
آستون‌مارتین DB2/4 آرنولت برتونه
داستان اینکه چگونه شرکت طراحی ایتالیایی برتونه در دههٔ ۵۰ اقدام به طراحی و ساخت تعدادی آستون‌مارتین‌های سفارشی کرد بسیار جالب است. این اتفاق اساساً به لطف یک مرد آمریکایی بنام «استنلی آرنولت» رخ داد. وی یک صنعتگر شیکاگویی بود که حقوق یک تولیدکنندهٔ کوچک موتورهای قایق بنام Sea-Mite را خرید. پس از شروع جنگ جهانی دوم، آرنولت با فروش این موتورهای قایق و سایر تجهیزات به دولت، ثروت اندکی به دست آورد و پس از جنگ، سرمایهٔ لازم برای دنبال کردن علاقهٔ واقعی خود یعنی خودروهای اسپرت و مسابقات اتومبیلرانی را در اختیار داشت.
وی در سفری به نمایشگاه خودروی تورین ۱۹۵۲ که یکی از معتبرترین نمایشگاه‌های خودروی آن زمان محسوب می‌شد، با «جووانی برتونه»، بنیان‌گذار شرکت برتونه و یکی از مهم‌ترین طراحان خودروی ایتالیا آشنا شد. این دو باهم دوست شدند و آرنولت با برتونه قراردادی برای ساخت تعدادی خودرو به‌منظور فروش در ایالات‌متحده منعقد کرد. اولین خودروها ام‌جی‌هایی با بدنهٔ جدید بودند و بعداً آستون‌مارتین‌ها و بنتلی‌ها هم به ساخته‌های برتونه اضافه شد. این خودروها به دلیل ظاهر زیبا و پیشینهٔ جذاب، هم‌اکنون موردتوجه کلکسیونرها قرار گرفته‌اند.
در بین این خودروها، آستون‌مارتین‌ها که با نام آرنولت آستون شناخته می‌شدند، ارزش بیشتری دارند. درمجموع، هفت دستگاه آستون‌مارتین به سفارش آرنولت توسط برتونه طراحی و ساخته شد. همهٔ این خودروها بر اساس شاسی DB2/4 ساخته شدند که شش نمونه کانورتیبل و فقط یکی کوپه بود. خودرویی که در اینجا مشاهده می‌کنید همان یک کوپه است. هر هفت خودرو توسط «فرانکو اسکاگلیونه» در برتونه طراحی شدند و ظاهری داشتند که سال‌ها جلوتر از تولیدات خود آستون‌مارتین در آن زمان بود. همهٔ آستون‌های برتونه به پیشرانهٔ ۲.۶ لیتری با ۱۲۵ اسب بخار قدرت مجهز بودند و هر هفت خودرو هنوز هم وجود دارند.