روالی که کمیته ملی پارالمپیک بر مبنای کیفی گرایی و برای تشکیل کاروان اعزامی به بازی‌های پاریس در پیش گرفته، حرکتی معکوس است که بیشتر منجر به اتلاف بودجه و زمان می‌شود.
به گزارش مهر، «کیفی گرایی» سیاستی است که کمیته ملی پارالمپیک مبتکر آن در ورزش و برای تشکیل و آماده سازی کاروان های بزرگ بوده است. همچون بازی‌های پارالمپیک توکیو، این سیاست معیار مدیران کمیته ملی پارالمپیک برای حضور در بازی های ۲۰۲۴ پاریس هم هست طوری که همخوانی کیفیت ورزشکار یا تیم صاحب سهمیه با شرایط مصوب بیشتر از خودِ سهمیه، تعیین کننده است.
روالی که کمیته پارالمپیک بر مبنای کیفی گرایی و برای تشکیل کاروان اعزامی به بازی‌های پاریس در پیش گرفته اما حرکتی معکوس است که بیشتر منجر به اتلاف بودجه و زمان می‌شود و همین ایراد، اصل سیاست اتخاذ شده برای شکل گیری «کاروان با کیفیت» را هم خدشه دار می کند.
پا در هوا بودن رشته ها
بر اساس سیاست کیفی گرایی کمیته ملی پارالمپیک برای بازی های ۲۰۲۴ پاریس، رشته های شانس کسب مدال طلا، نقره یا برنز در بخش تیمی مجوز اعزام می گیرند. در بخش انفرادی هم در اختیار داشتن رکورد اول تا سوم جهان یکی از ملاک های اعزام است. همچنین جانبازان جنگ تحمیلی که رکورد چهارم جهان را در اختیار دارند، بانوانی که رکورد چهارم جهان را در اختیار دارند و ورزشکاران زیر ۱۹ سال هم جزو احتمالات اعزام در این بخش به حساب می آیند.
بررسی وضعیت دارندگان سهمیه پارالمپیک و تطابق آن با این شرایط مصوب، تیمی مانند والیبال نشسته را با آن سابقه پر از قهرمانی های مختلف از خطر حذف به طور کامل مصون نگاه می دارد اما پای سایر تیم ها و ورزشکاران را روی پوست موز قرار می دهد حتی آنهایی که هنوز کسب سهمیه نکرده اند مانند بسکتبال با ویلچر.
تیم ملی بسکتبال با ویلچر طی روزهای آینده عازم تایلند می شود تا از حضور در مسابقات قهرمانی آسیا و اقیانوسیه، کسب سهمیه کند اما سعید سلگی در مورد این تیم گفته است: در صورت کسب سهمیه باید وضعیت بسکتبال با ویلچر بر اساس نتایج گذشته آن مورد بررسی قرار بگیرد و مشخص شود این رشته در پارالمپیک چه جایگاهی کسب خواهد کرد.
ترکش‌های این سیاست تا به امروز متوجه تیم ملی گلبال هم شده است، تیمی که از حضور در مسابقات قهرمانی آسیا پاسفیک صاحب سهمیه شد هنوز مجوز اعزام نگرفته است. سعید سلگی معاون ورزش قهرمانی کمیته ملی پارالمپیک با تایید این موضوع گفته است: درست است تیم ملی گلبال کسب سهمیه کرده اما هنوز در مورد اینکه می تواند در پارالمپیک حضور داشته باشد به جمع بندی نهایی نرسیده ایم.
وی با تاکید بر اینکه بر اساس ارزیابی ها گلبال در پاریس روی سکو نمی رود، تاکید کرده که وضعیت این تیم باید در جلسه کمیته فنی مورد بررسی قرار بگیرد. البته یک جلسه نهایی ظرف یکی دو هفته آینده در خصوص حمایت یا عدم حمایت این رشته برای اعزام به پاریس خواهیم داشت.
سرنا را از سر گشاد آن می زنند
المپیک و پارالمپیک تنها رویدادهایی هستند که حضور در آنها به واسطه کسب سهمیه و تایید آن توسط فدراسیون‌های جهانی و کمیته‌های بین‌المللی المپیک و پارالمپیک انجام می‌شود. بنابراین الزام ورود به این بازی‌ها، دستیابی به سهمیه لازم از طریق حضور در رقابت‌های گزینشی، رنکینگ جهانی یا هر مسیر مصوب دیگر است.
با سیاست اتخاذ شده اما در ورزش جانبازان و توان یابان ایران، کسب سهمیه حکم تیر خلاص برای اعزام به بازی های پارالمپیک را ندارد بلکه تازه نام ورزشکار یا تیم را روی میز مدیران کمیته ملی پارالمپیک قرار می دهد تا نتیجه بررسی و ارزیابی های آنها مشخص کند که او صلاحیت اعزام را دارد یا نه؟
به واقع روالی که کمیته ملی پارالمپیک با عنوان کیفی گرایی در پیش گرفته مصداق «آدم ناشی سرنا را از سر گشاد آن می زند» است به خصوص که تبعات آن بیشتر از مزایایش است.
ورزش ایران هزینه های بالایی را صرف «آماده سازی» و «اعزام» تیم ها و ورزشکاران به میادین کسب سهمیه می کند اما وقتی بررسی های بعد از اعزام، منجر به حذف دارندگان سهمیه می شود باعث ایجاد موجی از ناامیدی و دلسردی در میان ورزشکاران خط خورده می شود، آنها را در تقابل با مدیران، دیگر تیم ها و رشته های اعزامی و حتی سیاست تبیین شده قرار می دهد ضمن اینکه بودجه ای هم که برای کسب سهمیه آنها هزینه شده، سوخت خواهد شد.
این در حالی است که با تدبیر بهتر می توان به گونه ای عمل کرد که کاروان پارالمپیک با اینگونه اتفاقات آسیب نبیند اما در عین حال سیاست کیفی گرایی هم برای آن اجرا شود.
چرا اول بررسی نمی کنید بعد اعزام
زخم ایجاد شده به بدنه ورزش جانبازان و توان یابان ایران بابت اجرای سیاست کیفی گرایی برای بازی های پارالمپیک توکیو هنوز فراموش نشده است. آنجا که قلم قرمز مدیران پارالمپیک روی ۷ رشته بسکتبال با ویلچر (۱۲ سهمیه)، فوتبال ۵ نفره (۸ سهمیه)، پارادوومیدانی (۴ سهمیه)، پاراتیروکمان (۳ سهمیه)، پاراشنا (۳ سهمیه)، پاراوزنه برداری (۲ سهمیه) و پاراتیراندازی (۲ سهمیه) کشیده شد.
البته به دنبال هجمه های ایجاد شده و با دستور وزیر ورزش، بسکتبال با ویلچر به کاروان پارالمپیک بازگشت اما این تیم در توکیو و در میان ۱۲ تیم شرکت کننده جایگاه نهم را به دست آورد، نتیجه ای که شباهتی به سیاست کیفی گرایی مورد تاکید نداشت همانطور که ابراز پشیمانی محمود خسروی وفا رییس وقت کمیته در فاصله چندماه بعد از بازی های توکیو، تاثیری به حال این تیمِ سرخورده نداشت.
بنابراین بهتر است این بار و برای بازی های پارالمپیک توکیو، خط کش مدیران کمیته ملی پارالمپیک در جای مناسب تری قرار داده شود، آنجا که هنوز اعزامی به مسابقات کسب سهمیه نشده است، بررسی و مشخص کنند که وضعیت این ورزشکار یا تیم با سیاست تبیین شده همخوانی دارد یا خیر و اگر پاسخ مثبت بود اعزام به رقابت های انتخابی در دستور کار قرار بگیرد.
این که تازه بعد از کسب سهمیه، در مورد صلاحیت اعزام آنها تصمیم گیری شود بیشتر ورزشکار و تیم را در وضعیتی معلق و دو به شک قرار می دهد؛ مثلا اینکه بسکتبال با ویلچر امید کاملی ندارد به اینکه با کسب سهمیه حتما اعزام می شود و گلبال هم با وجود در اختیار داشتن سهمیه شاهد از دست رفتن زمان برای آماده سازی خود است.
به طور حتم با «بررسی اولیه قبل از اعزام به رقابت های گزینشی»، اتلاف بودجه و سرخوردگی کمتری گریبان ورزش را خواهد گرفت.
خبرگزاری مهر پیش از این هم در گزارشی با عنوان «کمیته ملی پارالمپیک و تکرار تصمیم اشتباه/سهمیه دارها در خطر حذف» بر لزوم بررسی کارشناسانه برای تشکیل کاروان کیفی تاکید کرده بود.
هفدهمین دوره بازی‌های پارالمپیک ۷ تا ۱۸ شهریورسال آینده در پاریس برگزار می شود. در فاصله ۹ ماهه تا بازی‌های پارالمپیک پاریس، ۳۰ سهمیه انفرادی و ۲ سهمیه تیمی در ۷ رشته به نام ایران ثبت شده است.