کد خبر: 22511 | صفحه ۱ | تاریخ: 30 دی 1402
حمله خبرگزاری دولت به حسن روحانی
مردمی بودنِ آنها «مانیتوری» بود!
خبرگزاری رسمی دولت نوشت: اهمیت یافتن مفهوم مردم در ایام انتخابات گرچه موضوع غریبی نیست اما برخی اظهارات و ادعاها از سوی شماری از سیاسیونی که ملموسترین ارتباطشان با مردم از پشت شیشه دودی شاسیبلندها و در مسیر رفت و برگشت میان پاستور و جماران بوده! حتی برای دوران انتخابات هم پدیده عجیبی محسوب میشود.
خبرگزاری ایرنا در مطلب خود آورده است: دولتمردان سابق این روزها با نزدیک شدن به ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری، بار دیگر دغدغهمند مردم شده و از تریبونهای متواتر بر ضرورت «گوش شنوا بودن» برای مردم تأکید میکنند. این در حالی است که عملکرد آنها در دوران مسئولیت یکی از مهمترین عوامل کاهش مشارکت مردم در انتخابات اخیر بوده است. این گروه در حالی مدعی «حمایت مردم» از خود بوده و آن را نقطه متمایز دولتشان با دولت فعلی میدانند که همچنان در برابر این پرسش، پاسخی ندارند که با این حمایت مردمی گستردهای که مدعی آن هستند، در ۸ سال دوران مسئولیت خود چه کردند و این سرمایه اجتماعی را چگونه تلف کردند که در پایان دولت متبوعشان میزان محبوبیت آنها به پایینترین میزان خود رسید؟
در ادامه این مطلب آمده است: یکی از مهمترین پاسخهایی که منتخبان مردم پس از پایان دوره مسئولیت خود باید به مردم، به تاریخ و مهمتر از همه به وجدان خود بدهند این است که با اعتماد مردمی که در قالب رأی به آنها داده شد، چه کردند؟ بالیدن به تعداد آرا بیآنکه به چنین پرسشی پاسخ داده شود، مصداق فرافکنی است و مردم خود بهتر از هرکسی این موضوع را دریافته و به آن واکنش نشان میدهند.
پیش زمینه سر فرود آوردن در برابر مردم، شنیدن و گوش دادن به حرف آنهاست اما آیا دولت قبل از رئیس تا وزرای کابینه، فرصت و مجالی برای شنیدن حرف مردم، همین تودههای مردم در طول هشت سال یافتند و ساختند و داشتند؟ مگر نه این است که رئیس دولت سابق خود اذعان میکرد که «من هر روز از داخل ماشین مردم را میبینم و نظرسنجی میکنم چند نفر میخندن، چند نفر عصبانی هستن، چند نفر قیافهشان گرفته است!». به نظر میرسد دولت سابق همین اندازه ارتباط با مردم را تعبیر به گوش شنوا بودن خود میکند وگرنه مشخص است که مردم با انواع و اقسام چالشها و مشکلات روبرو بودهاند که قطعا نمیتوان آنها را پشت شیشه ماشین ارزیابی و حل کرد.
در بخشی دیگری از این گزارش با ذکر اقدامات رئیسی در طول دو سال گذشته، آمده است:
برای مفهوم مردمی بودن شاید بتوان تعاریف بسیار، متفاوت و یا حتی متناقض ارائه داد اما واقعیت آن است که دستکم در اذهان جامعه ایران، مردمی بودن تعریف خاص خود را دارد که به طور قطع شامل نظارت از پشت شیشههای اتومبیل نخواهند شد. پیگیری میدانی مشکلات حوزه دارو و سامانه عرضه بنزین، حضور در مناطق سیلزده و زلزله زده، محلات و مناطق حاشیه نشین و پرچالش تهران و شهرستانها، حضور سرزده در وزارتخانهها، ادارات، شرکتها و کارخانهها به منظور لمس چالشهای این نهادها در طول ۱۷ ماه از عمر دولت سیزدهم از مهمترین نمادهای مردمی بودن آیتالله رئیسی در مقام عمل و نه شعار بوده است.
این رویکرد وقتی با رویه دولت سابق قیاس شود که رئیس آن در طول دو سال از زمان شیوع کرونا، حتی برای حضور در مجلس و تقدیم بودجه هم حاضر نشد و حتی وزرای کابینه هم به سختی، زمانی برای دیدار و گفتوگو با رئیسجمهور مییافتند، مشخص میشود که در مقام شعار و حرف آنهم در موسوم انتخابات نمیتوان از مردمی بودن و حمایت مردمی سخن گفت. مردم استان گلستان هنوز از یاد نبردهاند که نوروز سال ۹۸ وقتی میانه سیلاب زندگی خود را در خطر میدیدند رئیسجمهور در تعطیلات بود و استاندارش در خارج از کشور.
در پایان این گزارش تصریح شده، در التهابات گرانی بنزین، در اعتراضات کمآبی استان خوزستان و زلزلههای هرمزگان و رویدادهای طبیعی و غیرطبیعی دیگر، آیا مدعیان امروز، مفهومی به نام «مردمی بودن» را به یاد میآوردند؟ اگر پاسخ به این پرسش در پروپاگاندای رسانهای هم مثبت جلوه داده شود، در اذهان عمومی همچنان منفی است و نباید روی ضعف حافظه کوتاه مدت جامعه ایران چندان حساب باز کرد.