با وجود آزادسازی قیمت بلیت هواپیما و رای دیوان عدالت اداری به نفع قیمت گذاری بلیت هواپیما با مکانیسم عرضه و تقاضای بازار، متاسفانه وزارت راه و شهرسازی مصرانه به دنبال سرکوب قیمت بلیت هواپیما است. در اینجا باید گفت که سفر هوایی کالایی لوکس به شمار می‌آید و مشتریان خاص خود را دارد. سفر هوایی جزو کالاهای ضروری و مایحتاج اولیه مردم نیست. بنابراین معنی ندارد که دولت بخواهد با سرکوب قیمت‌ها در این صنعت، به مصرف کنندگان یارانه پرداخت کند.
اگر دولت می خواهد با نگاه پوپولیستی و برای بهره برداری های انتخاباتی مسافران صنعت حمل و نقل هوایی را مشمول قیمت گذاری نرخ بلیت هواپیما کند و به آنها یارانه بدهد، اشکالی ندارد اما لطفا از جیب خود خرج کند و پایین نگه داشتن قیمت بلیت هواپیما، نباید از جیب صنعت حمل و نقل هوایی و ایرلاین‌های کشور باشد.
هرچند که باید گفت جیب دولت هم معنا ندارد و پرداخت این دست یارانه های غیرضروری، با کسری بودجه و تورم از جیب عموم مردم جبران می شود.
بنابراین باید گفت که در اقتصاد، قیمت‌گذاری دستوری بی‌معنا است و این رقابت است که قیمت را تعیین می‌کند. درست است؛ اگر بازار رها شود، قیمت هم بالا خواهد رفت اما نتیجه این بالا رفتن قیمت چه خواهد بود؟ سودآوری بالاتر ایرلاین ها که منجر به ورود تعداد زیادی هواپیما و ارائه خدمات باکیفیت تر به مشتریان می شود و در نهایت به گسترش شبکه پروازی شرکت های هواپیمایی می انجامد.
طبیعی است که در شرایطی که ایرلاین‌ها سود بیشتری به دست آورند امکان نوسازی صنعت حمل و نقل هوایی برای آنها مهیا می شود و نوسازی صنعت هوایی درنهایت به نفع خود مصرف‌کننده و درآمدهای کشور است و در یک نگاه کلان تر با افزایش درآمدهای کشور و رفع کسری بودجه دولت، چاپ پول کمتر و امکان مهار تورم مهیا می شود.
از سوی دیگر باید توجه داشت که بالا رفتن قیمت احتمال دارد تعطیلی شرکت های کوچک و بدون توجیه اقتصادی را به دنبال داشته باشد که این مساله به هیچ وجه اتفاق بدی نیست. زیرا در بلند مدت ایرلاین‌ها رشد و توسعه خواهند داشت و شرکت های قوی تر و مستعدتر در بازار باقی می مانند که نیازی به حمایت دولت و تسهیلات بانکی ندارند و برندهای پایدارتر در صنعت حمل و نقل هوایی شکل می گیرد.
بنابراین علم اقتصاد تاکید دارد که نباید با قیمت‌گذاری دستوری به زور قیمت را پایین نگه داشت و باید در سیاست گذاری های این چنینی برای بنگاه های اقتصادی نگاه بلندمدت را در نظر گرفت.
متاسفانه باید تاکید کرد که در سالهای گذشته  مجلس و مسئولان دولتی با نگاه پوپولیستی و کوتاه مدت خود و با هدف به دست آوردن آرا سیاسی، ضربه های زیادی به پیکره اقتصاد کشور وارد کرده اند و ابزار آنها پرداخت انواع و اقسام یارانه های غیرضروری و سرکوب قیمت بوده است و این وظیفه رسانه هاست که مردم را نسبت به این رفتارهای عوام فریبانه آگاه کرده و اجازه ندهند که متولیان دولتی و نمایندگان مجلس با سرکوب قیمت به پیکره اقتصاد و اشتغال کشور ضربه های مهلک وارد کنند.
در این میان اگر وزارت راه و شهرسازی اصرار دارد که بلیت هواپیما را ارزان نگه دارد می تواند از دولت درخواست کند که برای دهک های ضعیف تر درآمدی یارانه سفر پرداخت کند تا این افراد هم بتوانند با بلیت ارزان هواپیما سفر کنند اما وزارت راه و شهرسازی حق ندارد از جیب بخش خصوصی یارانه پاشی کند.
این دخالت عجیب و غیرقابل توجیه وزارت راه و شهرسازی از جیب بخش خصوصی موجب می شود که اعتماد سرمایه گذاران در این بخش سلب شود و ریسک سرمایه گذاری در صنعت حمل و نقل هوایی کشور افزایش داشته باشد و نتیجه آن چیزی جز رویگردانی سرمایه گذاران از این بخش و تقویت سرمایه گذاری در بازارهای واسطه ای و غیرمولد یا فرار سرمایه از کشور نخواهد بود.