تیم فوتبال استقلال تهران گرچه با شکست صنعت نفت آبادان، روند صدرنشینی‌اش را حفظ کرد، اما همچنان درگیر اختلافات شدید درون مجموعه ای است؛ گویی قرار نیست این باشگاه روی آرامش را ببیند! استقلال همچنان صدرنشین است، به رغم بضاعت نابرابرش در قیاس با تیم‌هایی چون پرسپولیس، سپاهان و تراکتور و این میسر نشده جز با همدلی و تلاشی که مسبب اصلی اش جواد نکونام است، اما با توجه به تقویت بهتر ۳ تیم مذکور در نیم فصل و عدم تقویت اصولی استقلال در این فرصت طلایی، این جایگاه با شدت بیشتری از سوی رقبا تهدید خواهد شد. پس از نمایان شدن عدم استحکام اجرایی قانون سقف بودجه و تو خالی بودن تهدیدات مکرر قبلی از طرف خود متولیان امر، انتظار می رفت که باشگاه استقلال نیز در نیم فصل لیگ برتر، به سان رقبایی که با بی اعتنایی نسبت به قانون مذکور در پیش فصل لیگ، به واقع حظ کافی را بردند از ورطه ساده لوحی خارج شود و جبران مافات پیش فصل در عدم یارگیری مناسب را بنماید و حتی خطیر - مدیرعامل باشگاه - نیز وعده جبران آن را با توجه به عدم استحکام و ضمانت قانون مزبور، در تلویزیون به هوادارانشان داد، اما... باز در عمل این رقبا بودند که در این فرصت، توشه پر خود را پرتر کردند و استقلال هم مجددا به واسطه کم توجهی یا به بیانی صحیح تر، کم کاری مدیرانش، دچار آتش اختلاف مجدد و عیان تر مدیریت و سرمربی اش گردید؛ آتشی که اگر به موقع و به درستی مهار نشود حاصل تلاش فداکارانه کادر فنی و بازیکنان تا اینجای کار را به خاکستر بدل خواهد کرد!
باشگاه استقلال در پنجره نقل و انتقالاتی نیم فصل و با وجود ارائه چند لیست ازسوی نکونام، فقط ۳ بازیکن را به مجموعه خود اضافه کرد که درباره آن نیز باید چنین گفت:
۱- رافائل سیلوا به توصیه مدیریت و در زمان روابط حسنه مدیر و سرمربی جذب شد؛ صرفا برای نجات از شکایت وی و تبعات سنگین آن!
۲- فخرالدینی که در سال های آخر فوتبالش به سر می برد نیز به جهت از دست دادن فرصت جذب بازیکن بهتری در این پست، استخدام شد. جذب وی بیشتر یادآور حضور ۳ بازیکن مسن (عنایتی، نیکبخت و قاضی) در آخرین سال مربیگری قلعه نویی در استقلال است!
۳- بهترین شکار استقلال ماشاریپوف ازبک است که او نیز با عزم نکونام و دوستش نصیب استقلال شده، نه مدیریت باشگاه!
استقلال کماکان نیاز به بازیکنانی کارآمد در برخی پست ها نظیر؛ دفاع چپ، هافبک طراح، وینگر و مهاجم را حس می کند و این متوجه مدیریت باشگاه است که وعده جذب بازیکن و حتی ستاره را در نیم فصل داده بود، اما ضمانت قول وی نیز به ضمانت قانون سقف بودجه ماند و بس!
علاوه بر این عدم همکاری در جذب بازیکنان مورد نیاز سرمربی تیم، عدم پرداختی درست به بازیکنان با توجه به وجود ۴ اسپانسر هم زمان، جدا شدن بازیکن بدون رضایت سرمربی، ضمن نیاز شدید و عدم جذب بازیکن جدید در همان پست و جبهه گیری های رسانه ای، علنی و عملی نسبت به سرمربی که بیشتر به اعمال قدرت برای ساکت کردن و شاید خلع سلاح وی می ماند، از مصائب مدیریتی استقلال است که جنگ بین مدیر و سرمربی را علنی تر و شعله ور تر از جنگ ابتدای فصل نموده است!
در این میان چه کسی باید ورود کند و جلوی این معضل ویران گر و حاشیه ساز را بگیرد؟ روند تشدید اختلاف چنان است که گویی در استقلال فقط مدیریت و سرمربی وجود دارند و هیات مدیره ای وجود ندارد، گویا مافوقی هم برای کنترل قضیه و اتخاذ تصمیمی درست و به صلاح منافع این باشگاه یافت نمی شود!! نه اینکه واقعا وجود ندارد، به قدر کافی هم وجود دارد اما بیشتر به بی وجودی می ماند و این دردناک ترین وجه ماجراست...! شاید بی خیالی هم عالمی دارد که آقایان به لذتش رسیده اند؛ به هر حال از قدیم گفته‌اند: تنبل نرو به سایه، سایه خودش می آیه(می آید)!