دوپامین یک ماده شیمیایی مغز و پیام‌رسان عصبی است که به شما کمک می‌کند احساس شادی کنید. مغز دوپامین را با فعالیت‌ها و رفتارهای خاصی آزاد می‌کند که بسیاری از آنها را هر روز انجام می‌دهید. هنگامی که دوپامین به مقدار زیاد آزاد می‌شود، احساس لذت ایجاد و مرکز پاداش را در مغز فعال می‌کند.
این هورمون باعث می‌شود که بخواهید رفتارهای خاصی را تکرار و آنها را به عادت تبدیل کنید، خواه سالم باشند یا نباشند مانند سوء‌مصرف مواد یا سیگار کشیدن.
دانستن اینکه چه زمانی دوپامین ترشح می‌شود و چه زمانی می‌توانید انتظار داشته باشید که خلق‌وخوی شما با ترشح این هورمون کمی افزایش یابد، مفید است.
در ادامه به برخی از این فعالیت ها اشاره خواهیم کرد:
غذا خوردن
دوپامین نقش بسیار زیادی در انگیزه، توجه، تنظیم حرکات و رفتار بدن دارد اما مهم‌ترین اثر آن احساس لذت و رضایت است. هر فعالیتی که برای رفاه و بقای ما ضروری است، منجر به ترشح دوپامین می‌شود. برخی مطالعات حتی می‌گویند که خوردن غذا، دو بار منجر به ترشح دوپامین می‌شود: اول زمانی که غذا خورده می‌شود و بعد زمانی که غذا در معده است.
نوشیدن آب
وقتی تشنه می‌شوید، به‌طور حتم یک لیوان آب مانند یک پاداش است بنابراین جای تعجب نیست که نوشیدن آب باعث ترشح دوپامین در مغز شما می‌شود اما نوشیدن آب همیشه دوپامین آزاد نمی‌کند. زمانی این اتفاق می‌افتد که شما واقعاً تشنه و به آب نیاز داشته باشید مانند بعد از یک تمرین سخت یا در یک روز گرم.
سرگرمی‌ها
به‌گفته متخصصان، درگیر شدن در فعالیت‌هایی که رفاه را افزایش می‌دهند مانند یوگا، ورزش، بازی‌ها و ... می‌تواند به ترشح دوپامین در مغز کمک کند. بهبود خلق‌وخو را می‌توان پس از ۱۰ دقیقه فعالیت هوازی نیز مشاهده کرد اما معمولاً پس از حداقل ۲۰ دقیقه به بالاترین حد خود می‌رسد.
دریافت نور خورشید
اختلال عاطفی فصلی (SAD) وضعیتی است که در آن افراد در طول زمستان و زمانی که به اندازه کافی در معرض نور خورشید قرار نمی‌گیرند، احساس غمگینی یا افسردگی می‌کنند. به‌خوبی ثابت شده که کوتاه شدن دوره‌های قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌تواند منجر به کاهش سطوح انتقال‌دهنده‌های عصبی تقویت‌کننده خلق‌وخو از جمله دوپامین شود و قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌تواند آنها را افزایش دهد.
هورمون مغزی دوپامین به ما توانایی و انرژی می‌دهد و کمبود آن باعث خستگی و بی‌حوصلگی در افراد می‌شود. از آن‌جا که دوپامین در هسته تمایلات جنسی و نیازهای حیاتی ما انسان‌هاست و انگیزه لازم را برای انجام هر کاری در ما ایجاد می‌کند، افزایش آن با موادغذایی خیلی سالم‌تر و بهتر از استفاده از موادمخدر و محرک‌زاست و نتایج یافته‌ها در این‌باره توضیح می‌دهد که عملکرد بد سیستم دوپامین تنها در پدیده‌های وابستگی و اعتیاد شرکت ندارد، بلکه نقش مهمی هم در بروز بیماری‌هایی چون اسکیزوفرنی و بعضی از انواع فوبی‌ها ایفا می‌کند. سطح متوازنی از دوپامین برای داشتن سلامت روانی الزامی است و در مقابل زیاد بودن دوپامین هم منجر به رفتارهای بی‌بند و بار و بی‌قیدانه می‌شود.