یکی از منتخبان مجلس دوازدهم نوشت: مجلسیان باید گوش شنوای همه گروه‌ها باشند و دلسوزانه تاکید می‌کنم نشنیدن صدای هر کدام از آن‌ها ، خسران عظیم برای نظامی خواهد بود که هم در پیدایش و هم در پویش و پایندگی، رهین همه مردم ایران بوده است.
به گزارش ایسنا، منوچهر متکی، منتخب مجلس دوازدهم، در پیامی درباره انتخابات و مجلس جدید نوشت: به نام حضرت دوست. اینک که لطف خداوند متعال، شامل این بنده اش شده و سعادت خدمت به بندگانش در مجلس دوازدهم را نصیب اینجانب کرده است، بعد از حمد و ثنای الهی، وظیفه اخلاقی و انسانی خود می‌دانم که از مردم شریف و بزرگمنش تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و لواسانات و پردیس که با آرای خود، مرا لایق نمایندگی خویش دانستند سپاسگزاری و مراتب قدرشناسی خود را تقدیم شان کنم.
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران که میثاق ملی همه شهروندان این سرزمین تاریخی است، تصریح می دارد که هر نماینده در برابر تمام ملت مسؤول است؛ لذا بار این مسوولیت بزرگ ملی و الهی را از هم اکنون بر دوش خود احساس می کنم و در همین ابتدای امر، با استعانت از حضرت حق و در حضور او با همه این چهار گروه از ایرانیان عهد می بندم که تا جان در بدن دارم در خدمتگزاری به ایران و اسلام و انقلاب و مردم سراسر ایران، ذره ای کوتاهی نکنم:
1 - آنان که در انتخابات مشارکت کردند و چه به این بنده خدا و چه به دیگران رأی دادند
2 - آنان که در انتخابات حاضر شدند ولی به هر دلیلی، نام هیچ نامزدی را بر روی برگ رأی ننوشتند
3 - آنان که در انتخابات شرکت نکردند
4‌‌ - ایرانیان خارج از کشور که امکان حضور در انتخابات نداشتند
تصریح می کنم که مجلسیان باید گوش شنوای همه این گروه‌ها باشند و دلسوزانه تاکید می‌کنم نشنیدن صدای هر کدام از آنها ، خسران عظیم برای نظامی خواهد بود که هم در پیدایش و هم در پویش و پایندگی، رهین همه مردم ایران بوده است.
بر این باورم آنان که علیرغم تبلیغات گسترده و منفی بدخواهان ایران و جمهوری اسلامی، پای صندوق‌های رأی حاضر شدند، به تعبیر رهبر حکیم انقلاب، جهاد کردند و نیز ایمان دارم که بخش اعظم آنانی که رأی ندادند، دلبسته اسلام و انقلاب شان هستند و در عین حال گلایه هایی دارند که با سعه صدر وگفت‌وگو، و رویکردی عملگرایانه می‌توان به «وحدت کلمه» که جزو دغدغه های امام راحل مان (ره) بود، رسید.
جمهوری اسلامی، ظرفیتی عظیم و تاریخی است که همه آحاد مردم ایران، از شیعه و سنی و زرتشتی و مسیحی و کلیمی و با همه سلائق سیاسی و فکری می‌توانند در چارچوب وسیع آن، در عین به رسمیت شناختن تفاوت‌ها، تمدن‌سازی کنند و خانه مشترک‌شان را در مسیر رشد و تعالی پیش ببرند.
اینجانب با علم به زودگذر بودن دوران خدمت، در هر جایگاهی در مجلس آینده باشم، تمام تجربیات خود در عرضه های سیاسی، پارلمانی و دیپلماتیک را در این مسیر به کار خواهم گرفت تا ان‌شاءالله رضایت خداوند متعال، رهبری فرزانه، شهدای شاهد و ملت شریف ایران به معنای واقعی کلمه حاصل شود.
خرّم آن کس که در این محنت گاه / خاطری را سبب تسکین است»