رضا غبیشاوی در عصر ایران نوشت: از صبح یکشنبه و پایان حمله موشکی پهپادی ایران به اسرائیل، نه تنها رابطه تهران – تل آویو، بلکه کل منطقه وارد عصر جدیدی شد.
۱- به دنیای جدید خوش آمدید. دنیایی که از دیشب با حمله پهپادی – موشکی ایران به اسرائیل آغاز شد. برای اولین بار بعد از تاسیس نظام جمهوری اسلامی در 45 سال قبل، ایران به صورت مستقیم به اسرائیل حمله نظامی داشت تا تهدیدی که برای بیش از 4 دهه مطرح می شد رنگ واقعیت ببیند و از گفتار به عمل تبدیل شود. حالا دیگر “حمله نظامی ایران به اسرائیل” فقط یک تهدید نیست بلکه سابقه ای از اجرا هم دارد.
ضمن اینکه در گذشته از سوی برخی ها در دیگر کشورها گفته می شد ایران با وجود همه تهدیدهایی که علیه اسرائیل دارد اما هیچ گاه حتی یک گلوله به سمت اسرائیل شلیک نکرده ولی این داستان هم به پایان رسید. ایران بزرگترین حمله پهپادی - موشکی علیه اسرائیل را اجرا کرد.
حمله مستقیم ایران به اسرائیل، علاوه بر اینکه پیام مستقیمی به تل آویو و غربی ها بود بلکه پیام صریح و شفافی از سوی ایران برای کشورهای منطقه نیز ارسال کرد. پیغامی که تاثیرات آن را در متن روابط آینده ایران با کشورهای همسایه و منطقه خواهیم دید.
تقریبا همه کشورهای منطقه با صدور بیانیه ای از حوادث اخیر ابراز نگرانی کردند و خواستار کاهش تنش شدند. دولت سوریه اعلام کرد این حمله را دفاع مشروع ایران می داند.
از صبح یکشنبه و پایان حمله موشکی پهپادی ایران به اسرائیل، نه تنها رابطه تهران – تل آویو، بلکه کل منطقه وارد عصر جدیدی شد. عصری که پدیده های جدیدی با خود به همراه خواهد داشت و تغییراتی را به همه بخش های منطقه تحمیل خواهد کرد. تغییراتی که کل منطقه را دگرگون و ایران، اسرائیل و خاورمیانه ای جدید را شکل خواهد داد.
2- خط قرمز بزرگ و پررنگ دیگری میان ایران و اسرائیل از بین رفت و آن حمله مستقیم از خاک یکی علیه دیگری بود. تاکنون نه ایران و نه اسرائیل، هیچکدام، به خاک یکدیگر حمله مستقیم علنی نداشتند اما حالا ایران مستقیم از خاک خود به سمت خاک اسرائیل موشک و پهپاد شلیک کرد. آنها به اسرائیل رسیدند و اصابت کردند. تا پیش از این، ایران تلاش می کرد به صورت غیرمستقیم و از طریق گروه های نزدیک به خود در عراق، سوریه و یمن و لبنان، حملاتی را علیه اسرائیل داشته باشد.
روز 13 فروردین جاری با حمله هوایی اسرائیل به سفارت ایران در دمشق سوریه،‌ یک خط قرمز قوی میان دو طرف نقض شد تا در فاصله ای کمتر از دو هفته،‌ خط قرمزی دیگری میان ایران – اسرائیل کنار گذاشته شد. این روند احتمالا امروز متوقف می شود تا سطح تنش بیش از این،‌بالاتر نرود. تنشی که اساسا بالاست و دمای منطقه را به جوش رسانده است.
درواقع، در برابر نقض خط قرمزی حمله به سفارت ایران از سوی اسرائیل، ایران هم با حمله مستقیم از خاک خود به اسرائیل،‌ به خط قرمز تاریخی و بزرگتری پایان داد. حمله در برابر حمله و خط قرمز در برابر خط قرمز.
ایران و اسرائیل، دشمن شماره یک یکدیگر هستند و این دشمنی نمی تواند تنها در مرحله تهدید و رویارویی کلامی و غیرمستقیم بماند بلکه به مرحله حمله نظامی نیز کشیده شد. البته ایران با وجود حمله نظامی تلاش می کند پایبندی به چارچوب های واکنش محدود را حفظ کند. امریکا هم در طرف مقابل بر اقناع اسرائیل به خودداری از حمله متقابل، متمرکز شده است تا رشته درگیری قطع شود و سطح نزاع پایین بیاید. با این همه قدرت های جهانی در کنار ایران و اسرائیل تلاش می کنند نزاع به مرحله جنگ همه جانبه نرسد و در مرحله درگیری یا حملات محدود باقی بماند. احتمال جهش قیمت نفت و بنزین و به خطر افتادن گذرگاه های مهم دریایی،‌ نگرانی های جهانی هستند.
3- شورای امنیت سازمان ملل متحد امروز یکشنبه جلسه ای درباره حمله ایران به اسرائیل خواهد داشت. اسرائیل تلاش می کند در گام اول،‌ بیانیه ای در محکومیت حمله صادر شود. این بیانیه تنها با عدم مخالفت همه 15 عضو شورای امنیت امکان پذیر است. گرچه دبیر کل سازمان ملل متحد حمله را محکوم کرد اما اسرائیل و کشورهای غربی، کار آسانی برای صدور این بیانیه در پیش ندارند و موانع کمی در مقابل آن نیست.
4- نباید از یاد برد ریشه تنش فعلی در خاورمیانه، اشغالگری اسرائیل در خاک فلسطین است. 5 میلیون انسان فلسطینی در خاک فلسطین تحت اشغال نظامی اسرائیلی ها به سر می برند. این اشغال چه زمانی قرار است پایان یابد؟ 5 میلیون آواره فلسطینی هم در دیگر کشورها آواره هستند و نمی توانند به خاک خود بازگردند. خاک فلسطین از 80 سال قبل تاکنون در اشغال اسرائیل است. این یک واقعیت تمام عیار است.
هیچ سرزمینی در جهان،‌ اینگونه در اشغال یک عضو سازمان ملل نیست. اگر اشغال فلسطین از سوی اسرائیل پایان یابد می توان امید داشت منطقه روی آرامش را ببیند اما رفتارهای دولت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل خلاف آن را نشان می دهد. نتانیاهو تاکنون نشان داده برای ادامه اشغال خاک فلسطین و انحراف افکار عمومی از رفتارهای اشغالگرایانه،‌ غیراخلاقی و کشتار و سرکوب مردم فلسطین نیازمند و علاقمند ادامه تنش های خارجی است تا هم غربی ها را در کنار خود ببیند هم موضوع فلسطین و لزوم پایان اشغال سرزمین آن را از دستور کار و اولویت خارج کند هم محملی برای رفتارهای قانون گریزانه خود بیابد.