اقدام جمهوری اسلامی علیه اسرائیل تاریخ سازشد و تااطلاع ثانوی بازدارندگی نظامی ایجادکرده است، به‌عبارتی مطابق اذعان کارشناسان نظامی، ایران پس از اقدام اخیرش به موازنه مثبت رسیده است .موازنه مثبت برای یک کشور غیراتمی در مقابل اسرائیل و امریکا و فرانسه وانگلیس اتمی شاهکار است. اما حالا بسیاری می‌پرسند نفعش برای سفره ملت چیست؟ پاسخ به این سؤال ازاصل اقدام مهمتراست مدت‌هاست که درمقابل هر دستاورد خارجی، این سؤال برآن دستاورد سایه می‌اندازد زمانی‌که برجام به امضا رسید و همه از آن به‌عنوان یک دستاورد تاریخی یاد کردند فورا معیشت ملت وتاثیر آن بر سفره ملت معیار قضاوت افکارعمومی شد. اکنون نیز معیار مردم در برخورد با دستاورد اخیر این است که آیا هم‌زمان با بازدارندگی نظامی، بازدارندگی سیاسی و اقتصادی نیزحاصل شده است که اگر اینچنین باشد تسلسل تحریم‌هاباید برچیده شود، امکان اجماع جهانی علیه ایران در موضوعات مختلف بایست منتفی شود. پوشش بازدارندگی نظامی به دیگر حوزه‌هامنوط به همپایه بودن دیپلماسی با میدان است اما وقتی دستگاه دیپلماسی نتواند ازمیدان بهره برداری کند، تمام دستاورد روی کاغذ می‌ماند و بازنده میدان سعی درجبران شکست خود درحوزه‌های اقتصادی و سیاسی از طریق تشدید تحریم و اجماع‌سازی جهانی علیه کشور پیروز می‌کند. طبیعی است که دستگاه دیپلماسی باتکیه بر دستاوردهای میدان بایست میز مذاکره و تعامل رابیش ازگذشته بچسپد. مذاکره مستقیم درهنگام تغییر موازنه به نفع ایران، مصداق بارز دیپلماسی عزت وحکمت می‌باشد نسخه صلح و آشتی اولین برگی است که ازجیب برنده خارج می‌شود اثر اعتماد بنفس ناشی از موفقیت میدان در دستگاه دیپلماسی، چیزی جزتوسعه صلح وبسط روابط با دنیا نیست بنابراین دیپلمات‌ها وظیفه دستاوردسازی دارند اگر نتوانستند دستاورد بسازند کام مردم را تلخ ودستاورد میدان را مقطعی ومحدود به میدان کرده اند میدان بدون دیپلماسی شبیه کسی است که در اتاق دربسته سیلی زده وقابل اثبات نیست.