سرمقاله

ایران نوین ‪/‬ محمدعلی وکیلی

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • تجهیزات لازم برای راه اندازی کارگاه میوه خشک کنی
  • در 5 مرحله ساده، لکه قهوه خشک شده روی مبل را پاک کنید
  • جشنواره بلک فرایدی در نخل مارکت
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 30948  |  صفحه ۱۱ | تولید و تجارت  |  تاریخ: 16 تیر 1403
    حزب کارگر بعد از 14 سال به قدرت بازگشت
    پیروزی مخالفان در انتخابات بریتانیا
    گروه بین الملل- حزب اصلی مخالف در بریتانیا (حزب کارگر)، توانست حزب حاکم (محافظه کار) را شکست دهد و بعد از 14 سال به قدرت برگردد.
    نتایج انتخابات پارلمانی بریتانیا که دیروز پنجشنبه برگزار شد نشان داد حزب کارگر (چپ) ، حزب اصلی مخالف، 410 کرسی از پارلمان بریتانیا را کسب کرد. پارلمان 650 کرسی دارد.
    به صورت نسبی، حزب کارگر در موضوعات حمایت اجتماعی، حمایت از مهاجران و پناهجویان، فلسطین، حقوق بشر و حقوق زنان، مواضع قوی تر دارد.
    در بریتانیا 46 میلیون نفر واجد شرایط رای دادن هستند.
    حزب حاکم (محافظه کار / راست) تنها 131 کرسی را به دست آورد. این بدترین نتیجه حزب محافظه کار از ابتدای قرن 21 تاکنون است. حزب محافظه کار در انتخابات قبلی، 365 کرسی پارلمان را به دست آورده بود اما هم اکنون اکثریت آنها را از دست داد.
    با این نتیجه، نخست وزیر و دولت بریتانیا هم تغییر خواهد کرد و "ریشی سوناک" رهبر حزب محافظه کار، نخست وزیری را ترک خواهد کرد و "کِر استارمر" رهبر حزب کارگر، نخست وزیر جدید خواهد بود.
    در بریتانیا، حزبی که بتواند در انتخابات، بیشترین کرسی ها را کسب کند دولت آینده را تشکیل می دهد و رهبر آن، نخست وزیر آینده خواهد بود.
    ریشی سوناک رهبر حزب محافظه کار و نخست وزیر بریتانیا در اولین واکنش گفت که مسوولیت شکست حزبش را برعهده می گیرد. او همچنین خبر داد که در تماس با رهبر حزب کارگر، پیروزی را به او تبریک گفت. وی همچنین اعلام کرد نخست وزیری را ترک خواهد کرد.
    ریشی سوناک اولین نخست وزیر غیرسفید پوست در تاریخ بریتانیاست. او هندی - افریقایی - بریتانیایی است.
    چون حزب کارگر توانست اکثریت مطلق پارلمان را به دست بیاورد می تواند بدون نیاز به تشکیل ائتلاف، خود به تنهایی کابینه / دولت جدید بریتانیا را تشکیل دهد.
    رهبر حزب کارگر (کر استارمر) بعد از پیروزی گفت کشور به تغییر رای داد و زمان آن رسیده تا حزب به وعده‌های خود عمل کند.
    او گفت: "مردم، حرف خود را اینجا و در سراسر کشور زدند. آنها آماده تغییر هستند. تغییر از اینجا شروع می شود.”
    همزمان حزب "اصلاح" هم نتایج بهتری نسبت به گذشته کسب کرد و 13 کرسی به دست آورد. حزب اصلاح ، راست تندرو ، حامی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا و مخالف مهاجران است.
    حزب "دموکرات های لیبرال" (میانه رو) هم 61 کرسی را به دست آورد.
    استامر رهبر حزب کارگر دیروز پنجشنبه، هنگام رای دادن به همراه همسرش ویکتوریا در شمال لندن گفته بود: "پادشاهی متحد (بریتانیا) امروز می تواند فصل جدیدی را باز کند. مرحله جدیدی از امید و فرصت ها بعد از 14 سال از هرج و مرج و افول”.
    ریشی سوناک نخست وزیر و رهبر حزب حاکم (محافظه کار) هم صبح پنجشنبه به همراه همسرش "اکشاتا مورتی" در حوزه انتخابیه اش در شمال انگلیس رای داد. او سپس در توییتر / ایکس درباره خطر پیروزی حزب کارگر (مخالف ) هشدار داد و خطاب به مردم گفت که ممکن است بقیه عمرشان مجبور باشند مالیات های زیادی بپردازند.
    نخست وزیر جدید کیست؟
    با پیروزی قاطع حزب کارگر ، رهبر حزب بعنی "کر استامر" 61 ساله نخست وزیر آینده بریتانیا خواهد بود.
    وی 9 سال قبل وارد سیاست شد و از 4 سال پیش رهبری حزب کارگر را به دست گرفت.
    او وکیل دادگستری در حوزه حقوق بشر است.
    اقدام ضدایرانی در برنامه حزب کارگر؟
    یک کارشناس مسائل بین الملل در تحلیل خود از انتخابات پارلمانی بریتانیا گفت: به نظر نمی رسد حزب کارگر مخالفت های شدیدی علیه رویکرد حزب محافظه کار داشته باشد و اگر چنین رویه ای توسط دولت جدید در پیش گرفته شود چالش ها و مشکلات قبلی که مهمترین آن مساله اقتصادی است حل و فصل نخواهد شد.
    مجید تفرشی پژوهشگر و کارشناس مسائل بین الملل در گفتگو با خبرآنلاین در ارزیابی خود از پیروزی حزب کارگر گفت: در دوره های قبل پیش بینی ها مبنی بر شکست حزب کارگر بود اما نه حزب کارگر و نه حزب محافظه کار انتظار چنین نتیجه ای را نداشتند که در آن حزب محافظه کار به این شدت شکست بخورد. شکستی که حتی در ۱۲۰ سال اخیر بی نظیر بوده و حتی برخی معتقدند که حتی بدترین شکست در دو قرن اخیر محسوب می شود. اما واقعیت این است که از آغاز قرن بیستم درصد کرسی های پارلمانی حزب محافظه کار پایین نبوده است.
    تفرشی در ادامه درباره دلایل شکست حزب محافظه کار گفت: چالش ها و مشکلات بریتانیا با شکست حزب محافظه کار به پایان نخواهد رسید و دولت جدید نیز با آن مواجه است. حزب کارگر تا به اینجای کار ۴۱۱ کرسی در پارلمان بدست آورده است که به طور تقریبی چهار برابر ۱۱۹ کرسی است که حزب محافظه کار در اختیار داشته است که چنین فاصله ای یک اختیار مطلق را به حزب حاکم واگذار می کند که هیچ گاه چنین فاصله ای را با حزب دوم تجربه نکرده است.
    حزب لیبرال دموکرات نیز پس از یک دوره افول و ائتلاف نافرجام با محافظه کاران برای تشکیل دولت نیز، در این انتخابات خوش درخشید و تعداد نمایندگان خود را از ۸ به ۷۱ رسانده که این یک پیروزی شگرف برای این حزب محسوب می شود.
    تفرشی در پایان در خصوص رویکرد حزب کارگر به ایران و احتمال قرار گرفتن نام سپاه پاسداران در لیست گروه های تروریستی گفت: رویکرد بریتانیا نسبت به ایران را باید در چهارچوب مسائل ملی و فراحزبی مورد ارزیابی قرار داد. تقریبا از زمان روی کار آمدن جیمز کلورلی به عنوان وزیرخارجه و همچنین در برهه تغییرات در کابینه و جایگزینی او با دیوید کامرون در دولت ریشی سوناک، هر سه علاقمند بودند که سپاه پاسداران در لیست گروه های تروریستی قرار گیرد. اما در بررسی اندیشکده ها و پژوهشکده ها در نهایت این نتیجه می رسیدند اگرچه این اقدام به نفع برخی جریان ها در بریتانیا است اما در نهایت به ضرر بریتانیا تمام می شود.
    در اینجا باید اشاره کرد که موضوع کانادا با بریتانیا متفاوت است چرا که کانادا روابط سیاسی و دیپلماتیک با ایران ندارد اما بریتانیا دارد و اگر چنین اقدام خطرناکی صورت گیرد، ایران روابط خود را با بریتانیا قطع خواهد کرد و چنین وضعیتی در نهایت به سود بریتانیا نخواهد بود و منافع آن بیشتر لطمه خواهد خورد.
    ناگفته نماند که مساله قرار دادن سپاه در لیست گروه های تروریستی از جانب آمریکا، کانادا یک اقدام نمادین است و تأثیر مستقیم و ملموسی نخواهد داشت. هدف از این اقدام تحقیر و نشان دادن حس تنفر نسبت به ایران است. در این بین کلورلی و سوناک که در ابتدا موافق این کار بودند در عمل مخالفت کردند.
    حزب کارگر نیز پیش تر تمایل خود را نسبت به این اقدام ضدایرانی نشان داده اما معتقدم که چنین اقدامی به سادگی صورت نخواهد گرفت چرا که نظر مدیرانی میانی در وزارت خارجه، وزارت دفاع و یا سرویس های امنیتی بریتانیا تغییری نکرده و بیشتر به منافع راهبردی نگاه می کنند. علیرغم شعارهای کی یر استارمر به نظر می رسد که چنین اقدامی حداقل در کوتاه مدت صورت نخواهد گرفت و نیازمند کشمکش های زیادی در داخل بریتانیا است.