سرمقاله

ایران نوین ‪/‬ محمدعلی وکیلی

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • تجهیزات لازم برای راه اندازی کارگاه میوه خشک کنی
  • در 5 مرحله ساده، لکه قهوه خشک شده روی مبل را پاک کنید
  • جشنواره بلک فرایدی در نخل مارکت
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 30957  |  صفحه آخر  |  تاریخ: 16 تیر 1403
    ابداع هیدروژل خاص برای درمان جراحت‌های نخاعی
    محققان هیدروژلی ابداع کرده اند که محیط را برای رشد دوباره عصب و ترمیم بافت در جراحت های نخاعی ارتقا می دهد. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، محققان روشی برای درمان جراحت نخاعی در حیوانات ابداع کرده اند که نتایج نویدبخشی به خصوص در زمینه بهبود موتور عملکردی طی دوره نقاهت داشت.
    به طور دقیق تر محققان یک هیدروژل جدید از هیالورونیک اسید با پیوند دوپامین (HADA) و یک پپتید طراحی شده به نام HGF-(RADA)4-DGDRGDS (HRR) برای ارتقای یکپارچگی بافت پس از جراحت نخاعی توسعه دادند.
    طبق بیانیه انجمن دستاوردهای علمی آمریکا، محققان اشاره کرده اند هیدروژل مذکور رشد دوباره اعصاب پس از جراحت نخاعی در حیوانات را بهبود بخشیده است.
    مولفان پژوهش در این باره نوشته اند: این استراتژی کاربردهای مختلفی در درمان جراحت سیستم های عصبی مرکزی و بیماری های دیگر دارد. ژل مذکور بافت اسکار متراکم را به یک محیط مناسب تبدیل می کند که سلول های مروج احیا می توانند به آن نفوذ از درمان اعصاب پشتیبانی کنند.
    با این وجود محققان اشاره کرده اند برخی مواد زیستی خاص به ایجاد محیط مناسب تری برای ترمیم و رشد دوباره اعصاب در منطقه جراحت کمک می کنند. به گفته آنها بافت متراکمی که در این وضعیت ایجاد می شود واسطه مناسبی برای احیای اکسون عصبی نیست. ایمپلنت مواد زیستی خاص احتمالا روشی برای ترویج ترمیم اکسون ها در اسکارهای نخاع است.
    این پژوهش نشان داد که هیدروژل از جنس هیالورونیک اسید با پیوند دوپامین (HADA) و پپتید طراحی شده (HRR) با کورکومین و نوروتروفین-3 (NT-3) ارتقا یافته است. از آنجایی که NT-3 عنصری است که باعث رشد عصبی می‌شود، عملکردهای حرکتی، حسی و مثانه را در موش‌ها و عملکردهای حرکتی سگ‌های نیش را با تقویت رشد مجدد عصب تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. علاوه بر این، هیدروژل بافت اسکار را به یک محیط مساعد برای رشد آکسون تبدیل کرد.
    مولفان پژوهش اعلام کردند هیدروژل مذکور در میزان نفوذ سلول های PDGFR+ در یک الگوی موازی، تبدیل اسکارهای متراکم به بستر فیبری تراز شده که رشد مجدد آکسون را هدایت و تغییراتی ایجاد می کند.