آدمی در گروه، ممکن است خود را در برخی زمینه‌ها در اقلیت ببیند. این یکی از واقعیت‌های زندگی است که بیشتر آدم‌ها با آن عادت و خو کرده‌اند. اگر به این نتیجه برسیم که اکثریت، منبع اطلاعات معتبر‌تری است تا تجربه شخصی ما، ممکن است نظر خود را تغییر دهیم و با عقیده اکثریت همسو شویم؛ وظیفه اصلی و راهبرد شورای راهبری پس از انتخابات دکتر مسعود پزشکیان پس از پیروزی در انتخابات دو مرحله ای ۸ و ۱۵ تیر۱۴۰۳ هجری شمسی که برای اولین بار پس از ادوار انقلاب شکل و قوام یافت و به منصه ظهور و بروز رسید نیز بر پایه همین همسویی با اکثریت افرادی در جامعه بود که با انتخاب آگاهانه خویش مسعود پزشکیان را انتخاب کرده بودند و به این شورای تازه تأسیس اجازه تمام و تام داده شده بود که نظر و راهکار کارشناسان، اساتید دانشگاه، نخبگان، اصناف و بازاریان، بخش خصوصی، سندیکاهای کارگری، اقتصاددانان، جامعه شناسان و بالأخص رجال سپهر سیاست به نحو شایسته و مطلوب اخذ و گرفته شود که همین کار به نحو احسن و شایسته و بایسته به اتمام رسید و لیست نهایی پس از چند بار چانه زنی و چکش کاری به رئیس جمهور تقدیم شد تا او نیز از میان اشخاص شایسته، باتعهد، متخصص و با تجربه که برای هر وزارت خانه۳ نفر پیشنهاد داده شده بود، در نهایت یک نفر را چیدمان و انتخاب کند که از قرار معلوم انتشار نهایی لیست نهایی به ایستگاه پایانی رسیده است و امروز در مقابل دیدگان آحاد جامعه قرار می گیرد و رئیس جمهور بدون معطلی و فوت وقت آن را به هیأت رئیسه بهارستان برای گرفتن رأی اعتماد که در یک بازه زمانی دو هفته ای در کمیسیون های مجلس انجام خواهد شد، تقدیم می کند. در این راستا اما سایت خبری تابناک فهرستی را دیروز منتشر کرد و خبر از ابقای ۵ وزیر و معاون دولت سیزدهم در دولت مسعود پزشکیان داد؛ قبلاً گمان اعظمی‌ها جدل و بحث‌هایی مبنی بر کار صعب و دشوار دولت برای عبور دادن وزرای پیشنهادی از فیلتر بهارستان مطرح شده بود که با توجه به حضور عناصر تندروی پایداری در مجلس و در اقلیت بودن نیروهای مستقل و اصلاح طلب؛ یحتمل حساسیت بیشتری برای انتخاب وزرای پیشنهادی از سوی دکتر مسعود پزشکیان وجود داشته است. مدت دو هفته رئیس جمهوری برای معرفی فهرست وزرای پیشنهادی به مجلس، روز ۲۳ مرداد «سه شنبه جاری» به پایان می‌رسد. شهرام دبیری معاون پارلمانی رئیس جمهور در رسانه‌ها و جراید اعلام کرده است که این فهرست امروز به بهارستان ارائه می‌شود. بر اساس گزارش تابناک «سید اسماعیل خطیب» وزیر اطلاعات، محمدعلی نیکبخت« وزیر کشاورزی»، امیرحسین رحیمی« وزیر دادگستری» بار دیگر برای تسلی همین جایگاه به مجلس معرفی خواهند شد؛ «محمد اسلامی» رئیس سازمان انرژی اتمی نیز برای وزارت راه و شهرسازی و «عباس علی آبادی» وزیر صمت، برای وزارت نیرو معرفی خواهد شد‌ که البته در خلال نوشتن این نوشتار یکی از گزینه‌هایی که در بالا آمد محمد اسلامی رسماً با نامه رسمی و دستور رئیس جمهور به عنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی، با توجه به سوابق و تجربه و تعهد خویش بار دیگر مورد اعتماد رئیس جمهور جدید قرار گرفت و در این سمت ابقا شد و اکنون شائبه چند وزیر دولت سیزدهم برای تصدی دوباره این جایگاه‌ها و یا پست‌های دیگر در کابینه محتمل تر و دور از انتظار نیست و این همان چیزی است که نویسنده این نوشتار در سرمقاله« خزندگان سیاسی در کمین لیست نهایی رئیس جمهور» در روزنامه آرمان امروز پنحشنبه۱۸ مرداد نسبت به آن و حساسیت موضوع نوشته بودم؛ ظاهراً سخنان و صحبت های یکی از ایدئولوگ های اصولگرا« محمدرضا باهنر» و چانه زنی و صحبت های درلفافه و مکرر او با رئیس بهارستان جواب داده است و حدس و گمانه زنی سایت خبری تابناک و حضور ۵ وزیر دولت سیزدهم یا حداقل ۳ نفر از آن ها درست در بیاید و امروز باید بیرون گود منتظر نشست و‌ دید که به طور معتبر و رسمی چه کسانی به عنوان وزرای پیشنهادی کابینه چهاردهم به بهارستان معرفی می‌شوند و مجلس در رأی اعتمادها، چگونه و بر اساس چه متر و معیاری در نهایت عمل خواهد کرد و به آنها اعتماد می‌کند و رأی می‌دهد.
افراد نه فقط به ویژگی‌های عینی موقعیت بلکه به تعبیر و تفسیرهای ذهنی خودشان از موقعیت نیز واکنش نشان می‌دهند؛ حتی آسان سازی اجتماعی، که نوعی نفوذ اجتماعی ابتدایی است، تا حدودی به تعبیر و تفسیر فرد از آنچه دیگران انجام می‌دهند، یا می‌اندیشند بستگی دارد. اما غالباً تعریف یا تفسیر موقعیت، مکانیسم اصلی تاثیرگذاری افراد بر یکدیگر است. در سال ۱۹۶۴ میلادی به دختر جوانی به نام کیتی جنوویس، در بیرون آپارتمانش در نیویورک در ساعات آخر شب حمله شد. او بیش از نیم ساعت بازاری به خود مبارزه کرد ولی سرانجام به قتل رسید. حداقل ۳۸ نفر از همسایگان صدای جیغ‌های او را که کمک می‌خواست می‌شنیدند، اما هیچکس به کمک او نیامد؛ حتی هیچکس به پلیس اطلاع نداد. جامعه آمریکا از این حادثه به وحشت افتاد و روانشناسان اجتماعی دست به کار تحقیق درباره علل آنچه که در آغاز «بی‌احساسی ناظران» اصطلاح شد، گردیدند. اما تحقیقات آنها نشان داد که «بی‌احساسی» اصطلاح خیلی درستی نیست و تنها بی‌تفاوتی ساده نیست که ناظران را از دخالت در موقعیت‌های اضطراری باز می‌دارد.