حاشیه ها و حاشیه سازی ها از عوامل عدم توفیق یا ابزار کشاندن ترمز هر مجموعه ای است. در  ورزش ایران و بخصوص فوتبال، سوار شدن بر موج حواشی رقیب و حتی حاشیه سازی برای رقبا، امری معمول و عادی شده است و آنکه پر و پاگاندای رسانه ای و تبلیغاتی اش قوی تر، در زمین زدن رقیبش موفق تر و این مساله ای غیرقابل انکار است. نحوه تقابل با حواشی و مهار ان، مستلزم توانایی و تبحر مدیران، مربیان، بخش های درگیر با آن و موظف در برابر آن است؛ هرچه اینان قوی تر، مهار حواشی روان تر.
باشگاه استقلال هم بارها از این مار غاشیه زهر خورده است حتی زهرهایی مهلک و بهبود ناپذیر، گاه از درون و گاه از برون؛ وجه مشترک هر دو حالت نیز بهره برداری و حتی سو بهره برداری رقبا از حواشی این باشگاه برای نیل به مقاصد خویش بوده است. اینجاست که قوی بودن و توانمندی مجموعه می تواند ضامن خنثی سازی یا کم اثر سازی آسیب های احتمالی و خطرناک حواشی و پیامدهای آن باشد.
امسال و از همین هفته اول، باشگاه استقلال درگیر این معضل شد، آن هم ازسوی خودی ها و طبعا با بهره برداری مورد نظر فضای رسانه ای متعلق یا متمایل به رقبا نیز به شدت مواجه شده است حتی با شیطنت هایی خاص! به عنوان مثال توجه کنید که پرداختن و بولد کردن صحبت های ۲ عضو سابق کادر استقلال ازسوی رسانه های مذکور، درست در اثنای افشای فایل صوتی دروازه بان سابق رقیب دیرینه در خصوص پرداختی های سقف شکن باشگاه سابقش( که می تواند بیشتر برای آن باشگاه مشکل ساز باشد) رخ داد و نقش و هدف خاص برخی رسانه ها برای معطوف کردن ذهن مخاطب به اولی و انحراف اذهان از پرداختن به دومی یا دست کم شیطنت رسانه ای در این موضوع را نمی توان انکار کرد. در فضای فوتبالی و حتی ورزشی ایران که گفتیم این موضوع، امری رایج شده است باید خود باشگاه و عوامل زیربط آن، پیشقدم در ایمن سازی  و رفع بهانه ها باشند وگرنه غالب پیشکسوتان، مربیان، بازیکنان و مدیران ( در همه باشگاه های بزرگ کشور) نشان داده اند که تا وقتی همه چیز خوب است یا تحت قرارداد باشگاهند خود را فدایی باشگاه نشان می دهند و در صورت بروز هرگونه ناراحتی و کدورتی، آن چه کمترین اهمیتی دارد منافع همان باشگاه است، بطور مثال کافی است به قیاس صحبت ها و مواضع آتیلا حجازی یا رسانه های طرفدار مدیریت سابق استقلال در ۲ بازه زمانی حضور و عدم حضور اینان در باشگاه نگاهی بیندازیم؛ روزی گویای؛ چو استقلال نباشد تن من مباد و روزی هم عکس آن! روزی همه کس در استقلال را خوب و نجیب و جنتلمن و همه چیز را درست و اصولی می دانستند و در روز نبودشان هم دقیقا مخالف همان نظر...!
اینکه سهم اصولی چون اخلاق و جوانمردی( که اتفاقا همگان در حرف بر آن اتفاق نظر نشان می دهند) در این میان چه می شود به کنار، لیکن باید به سهم و وظیفه مسوولان باشگاه و تصمیمات آنها در این بین، بطور ویژه تر نگاه کرد که چقدر در وجود این حواشی و گزک دادن ها نقش داشته و دارند؟! آیا یکی از دلایل بروز چنین معضلاتی انتخاب افراد کوچک اما پرتوقع نیست؟ قصور انتخاب کنندگان چه بسا بزرگتر از قصور منخبین است!
... و اما اولویت برای باشگاه و مسوولینش در حال حاضر باید مدیریت چنین حواشی ای به طرز صحیح و جدی باشد وگرنه این قصه شاید سری دراز داشته باشد و زهرآگین.