مقایسه آمار دربی تهران و دربی میلان که یکشنبه‌شب برگزار شد، تفاوت فاحش فوتبال ایران را با سطح اول فوتبال جهان نشان می‌دهد، آن هم در شرایطی که آخرین رویارویی اینتر و آ.ث میلان، دور از کیفیت فنی مورد انتظار تیم‌ها برگزار شد!
به گزارش ایرنا، تیم فوتبال پرسپولیس چهارشنبه ‌شب در اراک موفق شد استقلال را در حساس‎‌ترین مسابقه هفته ششم لیگ برتر فوتبال شکست دهد و دربی ۱۰۴ به نام کارلوس گاریدو و شاگردانش ثبت شود.
با وجود اینکه دربی برنده داشت و خبری از تساوی‌های سریالی اخیر نبود، نه تیم پیروز یعنی پرسپولیس و نه تیم بازنده یعنی استقلال، در مجموع نمایش راضی‌کننده‎‌ای از نظر فنی نداشتند. به طوری که نمی‌توان دربی چهارشنبه‌شب را در در رده بازی‌های زیبا و تماشاگرپسند قرار داد.
علاوه بر ضعف‌های فنی ۲ تیم که از کیفیت این مسابقه کاسته بود، استرس‌ و ترس از باخت در این مسابقه که بازیکنان را زیر فشار سنگینی قرار می‌دهد، باعث شد تا ۲ مربی به خصوص جواد نکونام، رویکرد محتاطانه‌ای را در بازی در پیش بگیرند و این ترس، زیبایی مهم‌ترین دیدار هفته ششم لیگ را گرفت تا تماشاگران کمتر از رویارویی استقلال و پرسپولیس، لذت ببرند.
دربی تهران در شرایطی در اکثر دقایق از نظر فنی کیفیت نازلی داشت که ۷۲ ساعت قبل از این مسابقه، دربی ایتالیا، بین تیم‌های اینتر و آ.ث میلان در ورزشگاه جوزپه مه‌آتزا برگزار شد. این مسابقه که یکی از مهم‌ترین دربی‌های باشگاهی فوتبال دنیاست، با برتری ۲ بر یک میلان به پایان رسید و شاگردان پائولو فونسکا توانستند سمیونه اینزاگی و شاگردانش را شکست دهند.
گرچه سطح فوتبال ایران و ایتالیا، چه از لحاظ فنی و چه زیرساختی و چه هزینه‌هایی که می‌شود، قابل مقایسه نیست اما با مقایسه آمار فنی دربی تهران و دربی میلان، شاید بهتر بتوان فاصله‌ای که فوتبال کشورمان با فوتبال روز دنیا دارد را آشکار کرد.
عددها قضاوت می‌کنند
بر اساس آمار دربی تهران، در بخش شوت، استقلال ۷ و پرسپولیس ۱۲ شوت ثبت کرده‌اند که از این تعداد تنها ۲ شوت استقلال و ۳ شوت پرسپولیس در چهارچوب بوده است. آماری که نشان می‌دهد ۲۸ درصد شوت‌های استقلال و ۲۵ درصد شوت‌های پرسپولیس داخل چهارچوب بوده است. آماری ضعیف که از هر ۴ شوت، تنها یک مورد در چهارچوب بوده است.
این در حالی است که در دربی دلامادونینا، ۱۶ شوت برای میلان و ۱۳ شوت برای اینتر ثبت شده است. از ۱۶ شوت میلان، ۱۳ شوت در چهارچوب بوده است که ۸۱ درصد کل شوت‌ها است. از ۱۳ شوت اینتر هم ۹ شوت در چهارچوب قرار گرفت که نزدیک به ۷۰ درصد شوت‌های بازیکنان نراتزوری است.
در آمار شوت‌های در چهارچوب آمار دربی میلان، بیش از سه‌برابر دربی تهران است و به خوبی تفاوت‌ها و دقتی که بازیکنان در سطح اول فوتبال دنیا در زدن ضربات دارند را نشان می‌دهد.
در بخش تعداد پاس‌ها، در دربی تهران، استقلال ۳۱۴ پاس و پرسپولیس ۴۵۷ پاس داده است. دقت پاس استقلال ۷۵ و دقت پاس پرسپولیس ۸۱ درصد است. در دربی میلان، اینتر ۵۰۴ پاس و میلان ۳۹۸ پاس ثبت کرده‌اند. ۸۹ درصد پاس‌های اینتر و ۸۵ درصد پاس‌های میلان سالم بود.
در یکی دیگر از مولفه‌ها، امید گل استقلال، ۰.۶۴ و امید گل پرسپولیس ۱.۲۱ است. در دربی میلان، امید گل اینتر ۰.۷۳ و امید گل میلان، ۱.۷۳ است.
در فاکتور لمس توپ در محوطه جریمه در زمان حمله، در دربی تهران، آمار استقلال ۲۸ بار و پرسپولیس ۳۱ بار بوده است. در دربی میلان، تیم اینتر ۲۷ و تیم میلان ۲۸ بار توپ را در محوطه جریمه بازیکنان تیم این تیم لمس کرده‌اند.
ترسی که ریشه دربی بی‌کیفیت است
در بررسی آمار دربی‌های تهران و میلان، این نکته را هم باید در نظر گرفت که بازی رفت ۲ تیم میلانی، با جذابیت مسابقات اخیرشان فاصله داشت. با این حال این مسابقه باز هم از نظر فنی در سطح یک دربی باشگاهی در سطح جهانی برگزار شد.
این در شرایطی است که دربی تهران به خصوص در سه دهه اخیر، همواره تحت تاثیر حساسیت‌های کاذب، در بیشتر رویارویی‌ها با توجه به روند توام با احتیاط استقلال و پرسپولیس، در پایین‌ترین سطح برگزار شده است، گرچه چند مسابقه معدود سرخابی‌ها هم جذاب و تماشایی از آب درآمده، با این حال روند کلی حاکم بر فضای دربی تهران خلاف دربی‌های باشگاهی در جهان، بر مبنای احتیاط و گل نخوردن پیش می‌رود؛ تاکتیکی که سبب شده است این مسابقه نسبت به دربی‌های باشگاهی دنیا، در سطح کیفی نازل و پایینی برگزار شود.
این در شرایطی است که پرسپولیس و استقلال در سه دهه اخیر چندین بار نشان داده‌اند که در صورتی که قفل احتیاط از پای بازیکنان باز شود و از همان شروع مسابقه، به جای نباختن و گل نخوردن، برای پیروزی و گل زدن وارد زمین شوند، می‎‌توانند نمایش باکیفیت و تماشاگرپسندتری داشته باشند.