پیش از این در فیلم‌هایی مانند «تابستان زیبای من، لیلی با من است، اخراجی ها» و چند فیلم دیگر، شوخی با جنگ و موضوعات مرتبط با آن را تجربه کرده ایم.
شوخی با جنگ اتفاقی است که تجربه قبلی در فیلم‌های سینمایی دارد، و حالا در فیلم زودپر این شوخی، وارد حوزه شهری شده و در دل پایتخت، فیلم جریان دارد.
به گزارش تابناک، منتقدان فیلم سینمایی «زودپز» همانند مخاطبانش، دو طیف کاملا مجزا هستند. طیف اول فیلم را با وجود ایرادات و حفره‌هایی در فیلمنانمه و چگونگی ترسیم فضای دهه شصت و ...، اما تجربه موفقی برای خنداندن مخاطب عنوان می‌کنند. اما گروهی دیگر، به کل از این که وقتشان را برای دیدن چنین فیلمی هدر داده اند، ناراحتند.
تنابنده یا محمدزاده؟
حتی در این میان حضور نوید محمد زاده هم، ظاهرا کمک آنچنانی به روند جذاب‌تر شدن فیلم نداشته و هر چه بار خنداندن و بازیگری است، روی دوش محسن تنابنده قرار دارد.
محسن تنابنده ثابت کرده است در ایفای آثار کمدی توانایی زیادی در زوج سازی دارد. به خوبی می‌تواند در شکل‌گیری یک اثر کمدی، با بازیگری دیگر همراه شود و کاری کند علاوه بر خودش، بازی دیگری هم بسیار درخشان به نظر برسد. اما محمدزاده پیش از این تجربه‌ای در ایفای نقش‌های کمدی نداشته و جنس بازی‌اش با محسن تنابنده متفاوت است. با این‌حال با کنار هم قرار گرفتن این دو بازیگر، اتفاق مهمی رقم خورده و «زودپز» به کمدی بامزه‌ای تبدیل شده است.
موضوع فیلم زودپز هرچند روی دوران دهه شصت تمرکز دارد و نقشه دو باجناق برای شهید جلوه دادن یکی از آنها و استفاده از امکانات احتمال را روایت می‌کند، اما با طنز آمیخته شده است. روایتی از جنگ، شهادت، زندگی اجتماعی در پایتخت.
از جهت شهری بودن روایت، تفاوت‌هایی بین این اثر با آثاری همچون لیلی با من است و ... وجود دارد و رامبد جوان، کارگردان، زاویه دید خوبی را از این جهت داشته است.
در هر حال دهه شصت و نوستالژی هایش برای خیلی‌ها سوژه خوبی است و این سوژه در سالیان بعد هم منشا خلق آثار هنری خواهد بود.
نسلی که لحظه به لحظه با کاستی هایش، دردهایش، کمبودهایش، دوران طلایی کودکی است را پشت سر گذاشته، حالا دارد آن روز‌ها را بازگو می‌کند و برای خاطرات خودش «زار زار می‌خندد»!