کد خبر: 3700 | صفحه آخر | تاریخ: 30 دی 1401
از کودکان اعتراف اجباری نگیرید
پنهانکاری فرزندان تبعات جبران ناپذیری دارد و ممکن است آینده آنان را به مخاطره بیندازد. هنگامی که فرزندان از سنین کودکی با پنهان کاری خو میگیرند ممکن است در نوجوانی و جوانی نیز با همین رویه، اشتباهات کوچک و بزرگ خود را از خانواده پنهان کنند.
شاید شما هم با این موقعیت برخورد کرده باشید که کودک شما کار اشتباهی را انجام دهد و بعد چون کسی شاهد آن نبوده از قبول مسوولیت کاری که کرده شانه خالی کند و حتی به دروغ بگوید که آن را انجام نداده است. خیلی از مواقع والدین مطمئن هستند که کودکشان مقصر موضوع یا انجام دهنده کار اشتباه است اما وقتی با دروغگویی و انکار او مواجه میشوند درمیمانند که چه رفتاری در این شرایط مناسب است؟ آیا باید کودک را هم به خاطر دروغگویی و هم به خاطر کار زشتش تنبیه کرد؟ آیا بهتر است که کودک را وادار به اعتراف کنید تا دروغگویی برای او تبدیل به یک عادت نشود؟ از چه راهی میتوان به این نتیجه رسید؟
پنهانکاری فرزندان تبعات جبران ناپذیری دارد و ممکن است آینده آنان را به مخاطره بیندازد. هنگامی که فرزندان از سنین کودکی با پنهان کاری خو میگیرند ممکن است در نوجوانی و جوانی نیز با همین رویه، اشتباهات کوچک و بزرگ خود را از خانواده پنهان کنند.
چرا فرزند پنهانکاری میکند؟
مهسا شیر محمدی روانشناس کودک و نوجوان درباره علت پنهانکاری کودکان و نحوه رفتار درست والدین با این پنهان کاری توضیحاتی ارائه داد: اصولا کودکانی که در آستانه دوره نوجوانی قرار دارند ویژگیهای جدیدتری پیدا میکنند و پدر و مادر باید با این ویژگیها آشنا شده و رفتار صحیحی از خود نشان دهند.
وی با بیان اینکه وقتی فرزند پنهان کاری میکند بیانگر این موضوع است که رابطه والد و فرزند آنطور که باید شکل نگرفته است و فرزند پدر و مادر خود را به عنوان افرادی که او را قضاوت نمیکنند نشناخته است. گاهی ممکن است رابطه والد و فرزندی آن جوری که باید بطور امن شکل نگرفته و شناخته نشده است و این موضوع در رفتار و بر اثر تجربه سن کودک به وجود میآید.
با روشهای اشتباه از کودک اعتراف نگیرید!
مهراندخت پورشایگان، روانشناس کودک و نوجوان در ایناره توضیح میدهد: ابتدا بگذارید این موضوع را تذکر بدهم که وظیفه هر پدرومادری آموزش کودک است و نه تنبیه او. ابزارهای تنبیه و تشویق باید در راستای آموزش کودک به کار گرفته شود نه در جهت تلافی کار بد کودک و دروغگویی او. پس در وهله اول شما باید سعی کنید که کودک را متوجه دروغگویی خود بکنید و به او توضیح دهید که دروغگویی زشتی کار او را دوچندان میکند.
این روانشناس کودک و نوجوان در ادامه گفت: اگر کودک شما به کاری که انجام داده است اعتراف نمیکند و دروغ میگوید نباید با روشهای اشتباه او را وادار به اعتراف کنید. به عنوان مثال، برخی از والدین برای اینکه از انجام کار اشتباه توسط کودک خود مطمئن شوند، اعتماد او را جلب کرده و به او احساس در امان بودن میدهند و میگویند: «اگر فلان کار را انجام دادهای ایرادی ندارد…» تا کودک به کار اشتباه خود اعتراف کند. اما این روش نادرستی برای اعتراف گرفتن از کودک است. زیرا در اغلب موارد والدین سر قولی که دادهاند، باقی نمیمانند و به محض اینکه کودک به کار اشتباه خود اعتراف میکند او را تنبیه و مجازات میکنند. این موضوع اعتماد کودک را نسبت به والدین خدشهدار میکند و باعث منزویشدن و پنهانکاری کودک میشود. از طرف دیگر اگر هم والدین بخواهند به حرفی که زدهاند وفادار بمانند و واقعا انجام آن کار اشتباه را بدون ایراد و اشکال بدانند تکرار آن عمل نادرست برای کودک بیتفاوت میشود.