رئیس سازمان سینمایی در حالی بر نقش شورای پروانه ساخت بر ارتقای آثار سینمایی تاکید کرده که با تغییر اعضای این شورا و کم شدن تعدادشان این پرسش‌ها مطرح می‌شود که آیا در دوره فعالیت شورای جدید، روند ساخت فیلم‌های کمدی و سخت‌گیری‌ها در صدور مجوز ساخت فیلم‌های اجتماعی کاهش پیدا می‌کند؟
به گزارش ایسنا، سه روز قبل رائد فریدزاده برای اعضای شورای پروانه ساخت که فعالیت‌هایتش پس از استقرار دولت چهاردهم متوقف شده بود، حکم صادر کرد و حسین کرمی، هادی نائیجی، منوچهر شاهسواری، مازیار میری و حبیب ایل بیگی به عنوان اعضای شورای پروانه فیلمسازی سینمایی معرفی شدند.
در این شورا کرمی و نائیجی به عنوان کارشناسان شورا، شاهسواری و میری نمایندگان خانه سینما و ایل بیگی به عنوان معاون ارزشیابی و نظارت در این شورا معرفی شدند.
در جلسه معارفه که دو روز قبل برگزار شده و گزارش آن را روابط عمومی سازمان سینمایی امروز (۱۵ آبان‌ماه) منتشر کرده است، رئیس جدید سازمان سینمایی پس از ارائه گزارش اعضای پیشین شورا، با اشاره به نقش این شورا در غنا بخشیدن و ارتقای آثار سینمایی گفته است: یکی از مشکلات ما این است که «مسئله» را با «شبه مسئله» خلط می‌کنیم و به همین دلیل پاسخ‌هایی که به سوالات می‌دهیم بیشتر به «حواشی» مسئله مربوط است تا خود مسئله. نعمت بزرگی است که اعضای این شورا تا این اندازه به مسائل اساسی واقف هستند و برای آن راهکار دارند.
رائد فریدزاده با تاکید بر ثبت و ضبط عملکرد شورا در چند سال اخیر در مواجهه با اتفاقات مختلف گذشته، گفته: تاریخ درباره مسائل و اتفاقات مختلف بی‌رحمانه قضاوت می‌کند و کاری ندارد به اینکه آن موضوع در چه زمانی و در چه شرایطی محقق شده و پیشینه و ملزومات آن چه بوده است. بخشی از این مشکل متوجه ماست که در حوزه ثبت و ضبط وقایع غفلت کرده‌ایم. از دوستان می‌خواهم، اتفاقاتی که در سال‌ها و دوره‌های پیشین رخ داده را مکتوب کنند تا همگان مطلع باشند تصمیماتی که در حوزه سینما در ادوار گذشته گرفته شده، در چه شرایطی و معطوف به چه ویژگی‌هایی بوده است.
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرده است: علاوه براین لازم است یک کار پژوهشی در حوزه موضوع، مضمون، رویکرد و شیوه اخذ بیان زیبایی شناختی و... صورت بگیرد و از نظر آماری هم توضیح داده شود که فیلم‌هایی که به آن‌ها پرداخته شده و ایراداتی که به آن‌ها وارد شده از چه سنخ بوده است. همینطور کمکی که به فیلم‌ها صورت گرفته برای مرتفع کردن این مشکلات، اساسا چه بوده است. طرح این موارد در نهایت هم به فضای کلی سینما کمک خواهد بود.
رئیس سازمان سینمایی درباره اهمیت بحث اقناعی در حوزه فیلمنامه نیز عنوان کرد: برخلاف اینکه برخی می‌گویند زبان «آشکار» می‌کند، معتقدم زبان «می‌پوشاند» و نیاز به «بیان» دارد. خود فیلمنامه که فی حد ذاته، اصالت ندارد و قرار است «تسری» پیدا کند و امکانی شود برای ترجمان درست به تصویر. ممکن است نویسنده اثری بگوید من در ذهنم فلان موضوع است. گفتگویی که در ادامه بین شورا و گروه فیلمساز شکل می‌گیرد قطعا اقناعی و روشنگر خواهد بود.
فریدزاده در ادامه تصریح کرده است: فکر می‌کنم این شورا توانسته چنین کارکردی داشته باشد، یعنی فراتر از برداشت و نگاه شخصی، در یک بستر گسترده کلی، مؤلفه‌های ملموس و مشخص را ارزیابی کند.
در انتهای این مراسم و پیش از اولین جلسه اعضای جدید شورای پروانه فیلمسازی سینمایی با اهدای لوح از زحمات سعید مستغاثی، مجید اسماعیلی، روح الله سهرابی و سید محمد حسینی، اعضای قبلی شورا تقدیر به عمل آمد و احکام اعضای جدید به حسین کرمی، هادی نائیجی، منوچهر شاهسواری و مازیار میری اهدا شد.
به گزارش ایسنا، اعضای جدید شورای پروانه ساخت در شرایطی کار خود را از هفته آینده آغاز خواهند کرد که پیش‌بینی می‌شود معاون جدید نظارت و ارزشیابی هم به زودی معرفی شود.
در دوره‌های اخیر شوراهای پروانه ساخت و نمایش، تعداد اعضا - که گاهی بیشتر از پنج نفر می‌شد - محل مناقشه بود و الان شورا با پنج عضو فعالیت خود را آغاز می‌کند اما نکته مهم، رویکرد این شورا در صدور مجوزهاست. در دوره اخیر انتقادهای زیادی به عملکرد شورای پروانه ساخت و مواجهه اعضایش با فیلمنامه‌های ارائه شده از سوی فیلمسازان مطرح می‌شد. بسیاری از کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌هایی که متقاضی ساخت فیلم‌هایی با درونمایه اجتماعی بودند از ممیزی‌های زیاد شورای پروانه ساخت گله‌مند بودند تا جایی که در چند ماه گذشته و پس از اینکه تغییر دولت قطعی شد، خیلی‌ها در انتظار ماندند تا درخواست‌های خود را برای گرفتن مجوز به شورای جدید ارائه دهند.
حال با انتظاراتی که از دولت چهاردهم و وزارت فرهنگ و ارشاد سیدعباس صالحی به وجود آمده، باید دید که آیا همچنان و صرفا تولید فیلم‌هایی ایدئولوژیک یا با محور دفاع مقدس، مقاومت و دینی - که مخاطب قابل توجهی هم در این چند سال نداشتند - در دستور کار قرار می‌گیرد؟ آیا ریل‌گذاری مدیران پیشین سینما به مسیری متفاوت برمی‌گردد؟ آیا در روزگاری که ساخت فیلم‌های زیرزمینی رواج پیدا کرده و بسیاری از فیلم‌های ایرانی راه یافته به جشنواره‌های خارجی در یکی دو سال اخیر بدون مجوز بودند، باز هم تاکید بر صدور مجوز به شیوه چند دهه گذشته می‌شود؟ یا اینکه قرار است در دوران جدید سینمای ایران که بی‌تاثیر از جریان‌های اجتماعی و سیاسی نیست و نیز در عصر هوش مصنوعی، طرحی نو در فیلمسازی درانداخته شود؟