«می‌دانم تو روزی بازخواهی گشت» بار دیگر یک ورزشکار ایرانی پناهنده شد و هر کس از مسیری به دنبال چرایی آن است. «باران ارجمند» نوجوان ورزشکار ایرانی است که به پلیس دانمارک پناه برده است!
«باران ارجمند» ملی‌پوش نوجوانان تنیس روی میز ایران، پس از شرکت در مسابقات قهرمانی جهان در سوئد از بازگشت به ایران خودداری کرد. او پس از پایان مسابقات، به همراه تیم ملی به دانمارک سفر کرد و قرار بود از آنجا به ترکیه و سپس ایران بازگردد. ارجمند خود را به پلیس دانمارک معرفی کرده و از آنها خواسته است که از بازگشت او به ایران جلوگیری کنند. فدراسیون تنیس روی میز ایران می‌گوید این تصمیم بدون اطلاع فدراسیون و هماهنگی با مسئولان تیم انجام شده و از طریق سفارت ایران در سوئد و دانمارک در حال پیگیری وضعیت او است. به نظر می‌رسد یک نوجوان ۱۵ ساله به راحتی می‌تواند تحت تاثیر فضایی رسانه‌ای قرار بگیرد که پناهنده شدن ورزشکاران را اقدامی قهرمانانه می‌دانند. چرا باران به سراغ پلیس دانمارک رفت و در کشور سوئد اقدام به پناهندگی نکرد؟ آیا کسانی به او آموخته بودند که پناهنده شدن در کشور سوئد از دانمارک سخت‌تر است؟
باران همراه فاطمه، یکتا، شقایق و کیمیا شد
باران هم راهی را رفت که فاطمه کشاورز (مهر ۱۴۰۳)، یکتا جمالی (اردیبهشت ۱۴۰۱)، شقایق باپیری (آذر ۱۴۰۰) و کیمیا علیزاده (دی ۱۳۹۸) رفتند. همه آنها رفته بودند که در کشوری دیگر برای پرچم ایران، افتخار‌آفرینی کنند، اما حتی هزینه سفر پاهندگی‌شان را هم کشورشان پرداخت. داستان همه تکراری است؛ ورزشکاران ایرانی بعد از مسابقات و یا در میانه آنها گم می‌شوند و بعد نام آنها در لیست پناهندگان پیدا می‌شود. همه آنها در ایران فرصت قهرمان شدن پیدا کردند و به مسابقات جهانی اعزام شدند، اما در نهایت تا جایی از این فرصت استفاده کردند که هزینه سفرشان را نیز از جیب کشور برداشته و مهاجر شدند.
سلام بر تیم پناهندگان!
اگرچه چنین داستانی بیشتر در میان زنان ورزشکار ایرانی تکرار می‌شود و بسامد بیشتری دارد، اما کم نیستند ورزشکاران مرد ایرانی که سال‌ها است برای پرچم کشوری به دنبال کسب افتخار هستند که وطنشان نیست. ۱۴ ورزشکار ایرانی در تیم پناهندگان برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس شرکت کردند. در این دوره، تعداد ورزشکاران پناهنده ایرانی نسبت به المپیک ۲۰۲۰ توکیو افزایش یافت و به ۱۴ نفر رسیده است. این افراد در رشته‌های مختلفی از جمله شنا، بوکس، جودو، قایقرانی، کشتی، تکواندو و وزنه‌برداری رقابت کردند. از جمله معروف‌ترین ورزشکاران این تیم می‌توان به متین بالسینی (شنا)، امید احمدی صفا (بوکس)، محبوبه باربری ژرفی (جودو)، سعید فضل اولی (قایقرانی)، ایمان مهدوی (کشتی) و یکتا جمالی (وزنه‌برداری) اشاره کرد.
برای کدام پرچم می‌جنگی؟
در المپیک پاریس ۲۰۲۴، ناهید کیانی در مسابقه‌ای پیروز شد که حریفش ایرانی بود، اما وطن نداشت. لحظه‌ای که برای هیچ‌کدام از آنها ساده نبود. این اولین بار نبود که چنین صحنه‌ای در ورزش ایران تکرار می‌شد. دو هم‌وطن، دو هم‌تیمی که روزی در کنار هم مبارزه می‌کردند، اکنون در دو جبهه متفاوت قرار داشتند. در المپیک توکیو، کیمیا علیزاده زیر پرچم کمیته بین‌المللی المپیک در برابر ناهید کیانی ایستاد، و در پاریس، او برای پرچم بلغارستان جنگید. هر بار یکی از این دو ورزشکار ایرانی برنده رقابت شدند، اما تفاوت در آن بود که کیانی در هر دو مسابقه برای پرچمی واحد و آن هم پرچم کشورش جنگید و مسابقه داد. راهی که کیمیا علیزاده‌ها رفته‌اند و امروز نوجوانان قهرمان به دنبالش هستند، می‌تواند ورزش قهرمانی زنان ایرانی را تحت تاثیر قرار دهد. پیگیری منفعت شخصی از طریق پناهندگی می‌تواند تلاش‌های سالیان سال عده‌ای در این مسیر را زیر سوال ببرد.
چرا کیمیا علیزاده مهاجرت کرد؟
کیمیا علیزاده زمانی که برای ایران افتخار آفرید، مورد حمایت گروه‌های مختلف قرار گرفت، زیرا او نخستین زن ایرانی بود که در تاریخ ورزش ایران در بازی‌های المپیک، برنده مدال شد. او در ایران و با امکاناتی که در اختیار او قرار گرفت، توانست به چنین جایگاهی دست پیدا کند و چرایی مهاجرت او همچنان پر از ابهام است. بالاترین مقام‌های سیاسی و ورزشی ایران نسبت به موفقیت او نشان دادند. او جایزه مدال طلا یعنی ۳۰۰ سکه طلا را دریافت کرد در حالی که مدال برنز گرفته بود. یک دستگاه آپارتمان، ۵۰ میلیون تومان پول نقد و یک دستگاه خودرو بخشی از جوایزی است که او در ایران دریافت کرد.
افتخار آفرینان کشور را فراموش نکنید!
عده‌ای در کشور «قهرمان» را کسی می‌دانند که برای فرار از مشکلات خود پناهندگی را انتخاب می‌کند و آنقدر شجاع است که برای پرچمی دیگر مسابقه می‌دهد. در این فضا است که نام بسیاری از ورزشکاران ایرانی که برای وطن افتخار می‌آفرینند، در میان هیاهو و جنجال گم می‌شود. تنها در فاصله سه ماه، دو ورزشکار ایرانی از سفر خود برای کسب قهرمانی باز نمی‌گردند و پناهنده می‌شوند. آیا چنین اقداماتی نمی‌تواند به قیمت ایجاد سدی بر سر اعزام هزاران ورزشکار ایرانی برای اعزام به مسابقات جهانی تمام شود؟ کاروان ایران در المپیک ۲۰۲۴ پاریس با ۳ طلا، ۶ نقره و ۳ برنز مجموعا ۱۲ مدال گرفت. این نام‌ها را به خاطر بسپارید: «آرین سلیمی، مهران برخورداری، ناهید کیانی، مبینا نعمت‌زاده، سعید اسماعیلی، محمدهادی ساروی، علیرضا مهمدی، امین میرزازاده، حسن یزدانی، امیرحسین زارع، رحمان عموزاد، امیرعلی آذرپیرا.» این ورزشکاران کسانی بودند که برای ایران از میدان المپیک مدال آوردند و افتخار آفریدند. آنها به دنبال نفع شخصی نبوده‌اند و می‌دانستند که به قول احمد شاملو: «من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی گل بر می‌افشانم/ من اینجا روزی آخر از سِتیغ کوه، چون خورشید سرود فتح می‌خوانم و می‌دانم تو روزی باز خواهی گشت.»