روی کاغذ، خیلی ها بردی راحت الحلقوم را برای صدرنشین عربستانی کنار گذاشته بودند و گرفتن یک تساوی در خانه آنها را نیز برای استقلال، برد محسوب می کردند ولی این بار استقلالی ها واقعا برای برد آمده بودند، و به قول موسیمانه؛ "نه برای بازدید الاهلی”.
آمار بازی گرچه نشان از برتری محسوس حریف متمول و پرمهره عربستانی در مالکیت توپ، تعداد پاس و شوت و فرصت می دهد، ولی نماینده کشورمان بسته به توان و امکانات خویش، نمایش هدفمند و معقولانه و دور از انتظاری ارائه داد و اگر داور چینی به عدالت قضاوت می کرد، نخستین شکست صدرنشین غرب آسیا توسط استقلال ایران و در شهر جده رقم خورده بود. استقلال در برابر حریف قدر خود با آرایشی دفاعی بازی کرد اما با اجرایی متفاوت تر و بابرنامه تر از قبل و همین رمز امتیاز گرفتن شان در بازی ای بود که خود در از دست دادن پیروزی اش بی تقصیر بودند.
در رابطه با بازی استقلال باید به ۲ نکته اشاره کرد:
۱- استقلال در این دیدار نشان داد که در مسیر تغییر و رشد قرار گرفته است؛ افزایش توان بدنی، خودباوری، بازی هدفمند، گلزنی پس از ۴ بازی گل نزدن در لیگ نخبگان و ۲ بار جلو افتادن از حریف مقتدر از این نشانه ها بود. هر ۲ گل استقلال بر اساس برنامه این تیم روی ضربات ایستگاهی و حرکت از  فضای بین مدافع وسط و مدافع چپ حریف حاصل شد که در مورد دوم گرچه اسلامی ابتدا نتوانست دروازه را باز کند ولی متعاقب آن و با شوتی دیدنی کارش را به خوبی تمام کرد؛ حرکتی که دقایقی قبل تر از آن نیز رخ داد ولی کندی و ضعف تکنیک دریبلینگ بلانکو، مانع از ثمردهی اش شد. الاهلی با وجود برتری در مالکیت و فرصت های بیشتر نتوانست سد دفاعی خوب استقلال در این دیدار را در جریان بازی بشکند و با ۲ پنالتی به گل رسید؛ پنالتی اول حریف گرچه سخت گیرانه بود ولی درست بود، منتها چون در لیگ ایران چنین خطاهایی را از بیم حواشی پس از آن نمی گیرند و کارشناسان داوری هم  اشتباه داور را با توجیه؛ " این برخوردها در فوتبال طبیعی است" درست جلوه می دهند، امر را بر همگان مشتبه می سازند! خطا، خطاست چه وسط زمین و چه درون ۱۸ قدم. پنالتی دوم الاهلی، اما بیشتر هدیه داور چینی بود تا خطای حسینی! حسینی در این صحنه توپ را دفع کرد و پس از آن و در ادامه حرکت، دستش به حریف خورد که داور حتی بدون بازبینی صحنه رای به پنالتی بسیار بحث برانگیزش داد تا ۳ امتیاز از استقلال گرفته شود.
۲- این روند استقلال به شرط ادامه می تواند پیشرفت محسوب شود وگرنه جرقه ای زود گذر یا  توقف در مسیر پیشرفت است و بس. با همین یک بازی نمی توان پیشرفت را تضمین کرد. مضاف بر آن باید اشتباهات فردی و تیمی را به حداقل رساند؛ در همین بازی موسیمانه در زمان خروج بلانکو و ورود رمضانی اشتباه کرد، چرا که بلانکو به واسطه تحرک بیشترش، فشار بیشتری بر دفاع حریف وارد کرده بود و آن طرح گفته شده درباره گل دوم استقلال را بهتر پیگیری می کرد ولی ورود رمضانی در آن زمان از بازی و عدم پیگیری آن برنامه توسط وی، دفاع حریف را آسوده و استقلال را در اجرای آن طرح تعطیل کرد و بار هجومی استقلال را کمتر. رمضانی فقط یک لمس توپ مفید در دقایق پایانی داشت و بس.
سلب میزبانی نمایندگان ایران و نوع داوری مانینگ چینی، بار دیگر ضعف قدرت فوتبال ما در ای اف سی و تصمیماتش را با وجود پست مهدی تاج در کنفدراسیون مذکور به رخمان کشید حال آنکه داوری که قرار بود دیدار پرسپولیس و الشرطه را سوت بزند به دلیل شکایت و پیگیری باشگاه الهلال محروم شد و فرصت قضاوت تا مدتی از دست داد...