سعید زین‌العابدینی که نمایش «قیچی‌ایی که دنبال کار می‌گشت» را در بیستمین جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک اجرا کرده است، می‌گوید که این نمایش ویژه گروه سنی خردسال است؛ همان کسانی که همواره از آنان غفلت می‌کنیم.
نمایش «قیچی‌ایی که دنبال کار می‌گشت» نوشته محمد حسین ناصربخت است که با کارگردانی سعید زین‌العابدینی دو روز متفاوت در جشنواره نمایش عروسکی تهران مبارک روی صحنه رفت.
زین‌العابدینی که این نمایش را ویژه گروه سنی خردسال آماده اجرا کرده است، در گفتگو با ایسنا از ضرورت توجه به این گروه سنی می‌گوید و ابراز تاسف می‌کند که آلودگی هوا بر استقبال تماشاگران نمایش‌های کودک و خردسال تاثیر زیادی داشته است.
او تاکید می‌کند: ما عمدتا در نمایش‌هایمان گروه سنی خردسال، کودک و نوجوان را با یکدیگر یکسان می‌دانیم در حالیکه هر یک از این گروه‌های سنی ویژگی‌ها، جهان و وسایل ارتباطی خاص خود را دارند و طبیعتا یک تئاتر نمی‌تواند مناسب هر سه این گروه‌های سنی باشد.
این کارگردان اضافه می‌کند: نمایش «قیچی‌ایی که دنبال کار می‌گشت» مشخصا برای گروه سنی خردسال ساخته شده است؛ همان گروهی که همواره از آن غفلت می‌کنیم. در اجرای این نمایش تلاش کردیم تا جای ممکن به سمت سادگی برویم و قصه نمایش خیلی روان باشد. به همین دلیل ساده‌ترین جملاتی را که برای کودکان قابل دریافت بود، برای این کار انتخاب کردم.
او توجه به اصل لذت و سرگرمی را مهم‌ترین نکته در کار خردسال می‌داند و توضیح می‌دهد: مهم‌ترین اولویت گروه سنی خردسال، لذت و سرگرمی و بازی است. به همین دلیل نمایش ما با بازی آغاز می‌شود و با بچه‌ها بازی می‌کنیم و به تدریج آنان را به سمت فضای نمایش سوق می‌دهیم.
زن‌العابدینی که پیش‌تر این نمایش را در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان اجرا کرده است، با اشاره به تفاوت‌های این دو اجرا اضافه می‌کند: اجرای تازه ما با اجرای همدان بسیار متفاوت است. تجربه آن اجرا باعث بازنگری‌هایی در کار شد. برخی از دیالوگ‌ها را جایگزین کردیم تا تماشاگر خردسال بهتر بتواند با کار ارتباط برقرار کند. ضمن اینکه در اجرای همدان، بازی نداشتیم و الان یک بازی قدیمی به نمایش اضافه کرده‌ایم.
این کارگردان درباره اجرای عمومی این نمایش نیز می‌گوید: خیلی مشتاقم نمایش را برای عموم تماشاگران اجرا کنم چون تئاتر، به اجرای عمومی زنده است و نه الزاما با جشنواره. البته جشنواره نمایش عروسکی، بستر تولید نمایش را فراهم می‌کند ولی لازم است آثاری که برای این جشنواره ساخته شده‌اند، به اجرای عمومی برسند.
زین‌العابدینی، تماشاگر کودک و خردسال را اصیل‌ترین تماشاگران می‌داند و یادآوری می‌کند: بخش بزرگی از تماشاگران تئاتر بزرگسال ما خود تئاتری‌ها هستند که به تماشای کار یکدیگر می‌روند ولی تماشاگران کارهای کودک و خردسال، خانواده‌ها هستند و این دو گروه سنی برخلاف گروه سنی بزرگسال اتفاقا تعارف ندارند و واکنش‌هایشان نسبت به آثار نمایشی، کاملا طبیعی است.
او درباره تاثیر آلودگی هوا بر استقبال تماشاگران از نمایش‌های کودک و خردسال می‌گوید: این وضعیت نه تنها جشنواره نمایش عروسکی را تحت‌الشعاع قرار داد بلکه با کاهش تماشاگران در مرکز تولید تئاتر کانون پرورش فکری هم رو به رو بودیم. سردی و آلودگی هوا باعث شد شادپیمایی این دوره از جشنواره مانند سال‌های گذشته پرفروغ نباشد و مشارکت خانواده‌ها کمتر شد. البته نمایش‌های کودک و خردسال در کانون پرورش فکری مورد استقبال قرار گرفتند ولی طبیعتا به دلیل شرایط آب و هوایی، این استقبال مانند دوره‌های گذشته نبود در حالیکه اگر جشنواره به تقویم همیشگی خود یعنی فصل تابستان بازگردد، قطعا جای مانور بسیار بیشتری خواهیم داشت.