آتلتیکو مادرید با دیگو سیمئونه، صدرنشین جدول لالیگاست. این تیم همین چندروز قبل بارسای هانسی فلیک را در نیوکمپ شکست داد و بر صدر نشست. اسم ۲ سرمربی یادآور شیوه مربی گری آنها در فوتبال است. فلیک به خاطر ارائه فوتبال زیبا، هجومی و مالکانه مقبولیت بیشتری نزد اهالی فوتبال دارد و سیمئونه برای فوتبال دفاعی مبتنی بر ضدحمله اش، چندان محبوبیتی ندارد، اما این سرمربی آرژانتینی آتلتیکوست که در بازی با بارسلونا به هدفش می رسد و پیروز می شود. در مصاف اخیر ۲ تیم، آمارها نشان از برتری فاحش شاگردان هانسی فلیک می داد؛ بارسلونا ۱۴ شوت از داخل محوطه جریمه آتلتیکو مادرید به سمت دروازه این تیم شلیک کرد و مادریدی ها فقط ۲ شوت، بارسایی ها ۷ موقعیت گل و آتلتیکو فقط ۲ فرصت ایجاد کردند. جالب اینکه شاگردان سیمئونه تنها ۳ لمس توپ در ۱۸ قدم آبی اناری ها داشتند که دو تای آن را به گل تبدیل کردند؛ یعنی ۶۷ درصد از لمس توپ شان در محوطه جریمه حریف را.
اینکه بارسلونا از برتری فاحش خود در تصاحپ توپ و میدان و فرصت سازی به پیروزی دست نمی یابد و آتلتیکوی میهمان کمترین شانس های خود را به ثمر می رساند و در کنترل حریف نیز موفق می شود تا پیروز میدان لقب گیرد، دلیلی بر توانایی های سیمئونه نامحبوب نیست؟ درست است که طرفداران فوتبال در دنیا شیوه بازی بارسلونا را می پسندند ولی در فوتبال نتیجه، تعیین کننده برتری است و پیروزی، هدف نهایی. پس این سیمئونه است که در نبرد با فلیک برای رسیدن به هدف، بهتر و موفق تر عمل کرده است و بدانچه که می خواسته، رسیده است. اینجا تفاوت ۲ دیدگاه فنی و ۲ روش مربی گری مطرح است، یکی فوتبال هجومی و مالکانه و دیگری فوتبال نتیجه گرا که گاهی به ضدفوتبال نیز تفسیر می شود و جذابیت شیوه اول را هم ندارد. سرمربی آتلتیکو مادرید سال هاست بر اساس علاقه یا توانایی شخصی و یا داشته های تیمش این روش را دنبال می کند و با آن هم به قدرتی در اسپانیا بدل شده، هم قهرمانی آورده و هم ۲ بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیده است؛ در صورتیکه تیمش چون رئال و بارسا، کهکشانی یا دارای برترین بازیکنان جهانی نبوده و نیست.
فوتبال تیم او گرچه زیبا و چشم نواز نیست ولی از منظر توفیق در اجرای تاکتیک تیمی موردنظرش ولو مغایر با علاقه دوست داران فوتبال، شایسته توجه و دارای اهمیت است. سیمئونه فوتبال تماشاگرپسند را دنبال نمی کند ولی در کسب نتیجه و مهار تیمی فوق العاده هجومی چون بارسلونا موفق است و این برای اولین بار نیز نبوده و بارها تیم های بزرگ را چنین مغلوب کرده است.
فقط کافی است مجسم کنیم چگونه تیم او ۹۰ دقیقه حملات متعدد و پردامنه بارسلونا را در نیوکمپ به خوبی خنثی کرد، اسیر اشتباه نشد و به رغم موصوف بودن به فوتبال تدافعی، از معدود حملاتش هم نهایت بهره را برد و پیروز از زمین خارج شد تا آن گاه اهمیت کارش را بفهمیم.
شیوه بازی سال های اخیر آتلتیکو مادرید هم یک روش و تاکتیک در فوتبال جهان است که سیمئونه به خوبی آن را به شاگردانش آموخته است و با اتکای بر آن در همین سال ها به توفیقاتی نیز دست یافته است.