وزیر امورخارجه سابق آمریکا پس از برگزاری اولین دور از گفت‌وگوهای غیرمستقیم تهران و واشنگتن در عمان تاکید کرد: ترامپ فرصت دستیابی به توافق با ایران را دارد.
به گزارش ایسنا، «جان کری» که در دوران ریاست جمهوری «باراک اوباما» وزیر امورخارجه آمریکا و به‌طور مستقیم درگیر مذاکرات هسته‌ای با ایران برای حصول برجام بود در یادداشتی مشترک در روزنامه وال استریت ژورنال نوشت: در حالی که مذاکرات هسته‌ای با ایران به‌طور جدی آغاز می‌شود، رئیس‌جمهور ترامپ فرصتی تاریخی برای دستیابی به معامله‌ای دارد که می‌تواند منطقه و جهان را امن‌تر کند. البته اگر تهران با آن موافقت کند.
وی ادامه داد: ما در مورد توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران اختلاف نظرهای عمیقی داشتیم، اما امروز باور داریم که دریچه کوچکی برای اتفاقی غیرمحتمل وجود دارد.
کری با تاکید بر اینکه «۱۰ سال پس از آخرین توافق هسته‌ای با ایران، موازنه قوا به شدت تغییر کرده است» خاطر نشان کرد: ائتلافی که فرصت‌ها و چالش‌های مذاکره را در سال ۲۰۱۵ تعریف کرد، دیگر وجود ندارد. اکنون اروپا با تهران ارتباط دارد. تحریم‌های چندجانبه هسته‌ای که جهان برای آوردن ایران به میز مذاکره اعمال کرد، مدت‌هاست که از بین رفته‌اند و برنمی‌گردند. روابط با مسکو و پکن نیز به دلیل اختلافات بر سر اوکراین و تجارت تغییر شکل یافته است. به طور خلاصه، این امر باعث می‌شود که ۲ طرف به توافق جدیدی دست یابند.
مقام پیشین آمریکایی در یادداشت خود مدعی شد که جمهوری اسلامی ایران به طرزی ماهرانه خود را به گوشه رینگ رسانده است و این، به شکلی متناقض، شانس صلح پایدار را از طریق دیپلماسی افزایش می‌دهد.
جان کری همچنین تاکید کرد که وقایع ۱۸ ماه گذشته یک پویایی جدید منطقه‌ای ایجاد کرده است که باید به ایران انگیزه بدهد که منافع خود را متفاوت ببیند.
او مدعی شد: جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری به ساخت بمب اتم نزدیک شده است. برخی معتقدند که اکنون باید تنها بر توافق هسته‌ای جدید تمرکز کرد اما ما بر این باوریم که امکان دستیابی به توافقی گسترده‌تر نیز وجود دارد. توافق جدید می‌تواند و باید فراتر از محدوده مذاکرات پیشین باشد.
وزیر امورخارجه سابق آمریکا در ادامه به ارائه شروطی پرداخت که از نظر او رئیس جمهور کشورش می‌بایست در توافق با ایران به آنها دست یابد، ازجمله ممنوعیت غنی‌سازی اورانیوم بالاتر از حد مجاز برای استفاده غیرنظامی در ایران، محدودیت شدید بر میزان مواد شکافت‌پذیر در اختیار ایران، همراه با یک رژیم بازرسی جامع برای اطمینان از انطباق آن با تعهدات بین‌المللی به گونه‌ای که پایدار و قابل تأیید باشد.