به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل شورای اسلامی شهر رشت، سید حسین رضویان عضو شورای اسلامی شهر رشت در جلسه علنی شورا با اشاره به اینکه در میدان مرکزی رشت دچار بی نظمی و کژتابی هستیم اظهار کرد: این میدان به عنوان یکی از اصلی‌ترین مراکز تردد مردم و گردشگران، نیازمند توجه ویژه در زمینه مرمت، نظافت، مدیریت فضا و استفاده صحیح از ظرفیت‌های فرهنگی است.
وی با اشاره به وضعیت نابسامان فعلی این میدان گفت: متأسفانه در سال‌های اخیر، دست‌فروشی در این محدوده تبدیل به فعالیت مغازه‌داران فاقد مجوز شده است. شاهد آن هستیم که برخی افراد به شکل خودسرانه فضای عمومی شهر را اشغال کرده‌اند، بدون آنکه اقدامی قاطع از سوی نهادهای مسئول صورت گیرد.
رضویان با ابراز نگرانی از سوءاستفاده برخی افراد از فضای پیاده‌راه افزود: شنیده‌ها حاکی است که حتی موزاییک‌های معابر به دست دلالانی افتاده که آن را به دست‌فروشان می‌فروشند؛ گویا داشته‌های مردم شهر به کالای قابل خرید و فروش بدل شده است. شورا و شهرداری باید با جدیت به این موضوع ورود کنند و دستگاه‌های نظارتی نیز برخوردی قاطع داشته باشند.
این عضو شورای شهر همچنین خواستار جلوگیری مؤثر از تردد موتورسواران در پیاده‌راه شد و تأکید کرد: چگونه ممکن است شهری نتواند در چهار ورودی، ورود موتور را مدیریت کند؟! حضور موتور در فضایی که خانواده‌ها برای قدم‌زدن حضور دارند، هم تهدید امنیتی است و هم تهدید روانی. رضویان در بخش دیگری از سخنان خود، پیشنهادهایی برای احیای میدان شهدا و بهره‌برداری از ظرفیت فرهنگی آن ارائه کرد و گفت: مرمت و آزادسازی ساختمان ساعت از زوائد بصری، حفظ منظر تاریخی و پرهیز از نصب سازه‌های موقت در دالان میدان مگر برای مناسبت‌های ملی و مذهبی، از اولویت‌هایی است که باید عملیاتی شود. وی همچنین افزود: مساجد چهارگانه پیرامون میدان می‌توانند به مراکز فرهنگی و مذهبی فعال‌تری تبدیل شوند. پیشنهاد می‌کنم با همکاری نهاد کتابخانه‌های عمومی، ایستگاه‌های کتاب‌خوانی در چهار سمت میدان جانمایی شود و محافل کتاب‌خوانی گروهی شکل گیرد. رشت، شهری با پیشینه درخشان فرهنگی است؛ نخستین کتابخانه ملی کشور در این شهر تأسیس شده اما امروز سهم کتاب در میدان شهدا کم‌رنگ است. رضویان از رها بودن برخی اماکن تاریخی و املاک در بافت مرکزی شهر نیز انتقاد کرد و افزود: به‌طور نمونه، سینمای قدیمی ابتدای خیابان سعدی سال‌هاست متروکه باقی مانده و تنها پارچه‌ای با عنوان تماشاخانه گیلان بر آن نصب شده است. شهرداری می‌تواند با شناسایی وارثان این ملک، مسیر بهره‌برداری فرهنگی از آن را دنبال کند.