تولیت آستان امام خمینی (س)، گفت: مهمترین داستان روزگار ما داستان «انسجام» است. تلخی‌هایی وجود دارد اما میوه ایستادگی «انسجام» است. درباره اقدامات دولت در جنگ ۱۲ روزه کم گفته شد. دولت کارنامه بسیار درخشانی در این دوره از خود به جا گذاشت.
به گزارش ایسنا، حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی صبح دوشنبه ۳ شهریور ۱۴۰۴ در مراسم تجدید میثاق هیات دولت چهاردهم با بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران به مناسبت هفته دولت، گفت: در نگاه اهل حق و حقیقت به دنیا آمدن برای شهید شدن و رسیدن به مقام شاهد رسیدن است.
وی ادامه داد: شهادت دو رتبه دارد یکی ادای شهادت است و دیگری تلقی شهادت است. انسان چیزی را می‌بیند و بعد در دادگاه یا جای دیگری بازگو می‌شود. شهید هم تلقی شهادت دارد و هم ادای شهادت دارد مثلا در طلاق یا خرید و فروش به حکم وجوبی دو نفر باید شهادت دهد. کسانی که ناظر و شاهد شدند واجب است که شهادت دهند و ادای شهادت کنند. تلقی شهادت شهید همان است که امام فرمودند «شهید نظر می‌کند به وجه الله» شهید چیزی را فراتر از نگاه ما می‌بیند. ادای شهادت شهید هم در این دنیا و هم در آن دنیا مسیر را می‌بیند. شهید دلیلی است برای جامعه که خطها و راهها گم نشود.
تولیت آستان امام خمینی (س)، گفت: همه هویت تشییع در مکتب شیعه به عاشوراست و تخصص ما ساختن حماسه از شهادت و به خاک و خون کشیده شدن است. ما از شهادت زنده می‌شویم و ملت بدون به خاک افتادن بلند نمی‌شود و تاریخ ما به عاشورا گره خورده است. به همین دلیل بود که امام فرمود «بکشید ما را ملت ما بیدارتر می‌شود.» در پایان جنگ هم دعا کردند: «در شهادت به روی ملت بسته نشود.» شهادت دری است که اگر بسته شود، آبشخور تمدن دینی ما بسته می‌شود.
وی گفت: شهید به جایگاهی می‌رسد که اولین و آخرین بشر به او غبطه می‌خورد. شهید در ادای شهادت نماد، الگو و چراغ می‌شود تا مسیر باقی بماند و راه، گم نشود. شهادت، قتل فی‌سبیل‌الله است. به شرطی به حقیقت خودش می‌رسد که برای خدا باشد.
وی با اشاره به جنگ احد گفت: لشکر مشرکین بعد از غلبه به مسلمانان کشته‌های احد را در برابر کشته‌های بدر دانستند اما پیامبر بیان کردند کشته‌های ما در بهشت هستند و کشته‌های شما در جهنم هستند، برابری وجود ندارد. شهادت وقتی است که در راه خدا به قتل رسیده باشد. هر قتلی این ویژگی را ندارد. مقام شهادت به چنین قتلی داده می‌شود. اصل کشته شدن یا کشتن نیست بلکه فی‌سبیل‌الله بودن است. به تعبیر حضرت امام «ما در اهدالحسنیین هستیم.» یا پیروزی می‌شویم یا کشته می‌شویم.
سید حسن خمینی ادامه داد: زندگی ائمه اطهار (ع) نشان می‌دهد زندگی یکسانی نداشتند. گاهی صلح و گاهی جنگ کردند و گاهی به ولایت عهدی رفتند و گاهی خانه‌نشین شدند و گاهی در اوج رها کردند. کاری که امام مجتبی(ع) کردند به ظاهر راحت‌تر بود از آنچه که بر امام حسین (ع) گذشت اما اصالت با «در راه خدا» بودن است. فرق انسان‌های سالم و ناسالم هم در همین مسئله است.
تولیت آستان امام خمینی (س)، گفت: در زندگی همه ما «الله» وجود دارد. در کار یا در زندگی فردی و اجتماعی وجود دارد. امضای شما اگر برای ماندن در فلان مقام باشد، برای شیطان انجام داده‌اید اما اگر امضا می‌کنید تا کار و راه باقی بماند برای خدا کار کرده‌اید. ارزش اعمال به نیت‌های اوست.
وی با اشاره به سخنان روز گذشته رهبری درباره رییس‌جمهور، گفت: سخنان ایشان درباره دکتر پزشکیان نشان از جایگاه ایشان دارد. مهمترین داستان روزگار ما داستان «انسجام» است. تلخی‌هایی وجود دارد اما میوه ایستادگی «انسجام» است. درباره اقدامات دولت در جنگ ۱۲ روزه کم گفته شد. دولت کارنامه بسیار درخشانی در این دوره از خود به جا گذاشت. تک تک عزیزان زحمت کشیدند و دوره درخشانی را رقم زدند.
وی ادامه داد: جنگ با رژیم غاصب صهیونیستی به نمایندگی از دنیای ظلم و زور بود اما توزیع و تولید مناسب بسیار ارزشمند است. «انسجام» علل و عوامل و موانعی دارد. عللش را باید شناخت. عوامل مسدود کننده آن هم باید شناخته شود. خداوند از دل بحران میوه بسیار شیرینی بیرون آورد. سرمایه اجتماعی را دفعتا چندین برابر کرد و باید قدر و ارزش آن را دانست.
سیدحسن خمینی گفت: نقش درخشان نیروهای مسلح از عوامل بسیار مهم در ایجاد انسجام ملی است.
وی با اشاره به موانع انسجام ملی گفت: مجموعه جامعه باید به خرد مجموع مدیریت کشور اعتماد کند. حمایت رهبری از رییس‌جمهور، هماهنگی بین اجزای دولت و مجموعه جمهوری اسلامی طی ۴۵ سال گذشته نیز در خدمت است. باید پذیرفت اگر فرآیندی طی شد و به نتیجه رسید، همه از آن حمایت و تبعیت کنند. تصمیم‌سازی محتاج دانش، اطلاعات وسیع از جبهه دشمن و جبهه خودی است. موارد متعددی وجود دارد که همه از آن اطلاع ندارند.
وی ادامه داد: رهبری عزیز انقلاب بالا دست همه مسوولان و هماهنگ کننده قواست. تصمیم حاکمیت جمهوری اسلامی باید پذیرفته و به آن اعتماد شود. وظیفه اول و آخر دولت اسلامی توجه به محرومان است. این توجه ممکن است از مسیر توجه به تولیدکنندگان حاصل شود. توجه تولید به کننده باید مشروط به توجه به کارگرش باشد.