علی‌اکبر پاشازاده احمد پژمان میراثی هنری و فرهنگی بی‌بدیل از خود به یادگار گذاشت و توانست زبان موسیقایی منحصربه‌فردی خلق کند که تلفیقی از دانش عمیق موسیقی کلاسیک غربی و ریشه‌های موسیقی ملی ایران بود.
به گزارش ایرنا، احمد پژمان آهنگساز، رهبر ارکستر و نوازنده چیره‌دست ویولن که سال‌ها به‌ عنوان یکی از شاخص‌ترین چهره‌های موسیقی معاصر ایران شناخته می‌شد، دار فانی را وداع گفت. او که در سال ۱۳۱۴ در شهر لار به دنیا آمد، میراثی هنری و فرهنگی بی‌بدیل از خود به یادگار گذاشت و سهمی چشمگیر در گسترش موسیقی سمفونیک، مجلسی، آوازی و موسیقی فیلم در ایران داشت. پژمان با تحصیلات عالی در آکادمی موسیقی وین و دانشگاه کلمبیای نیویورک، توانست زبان موسیقایی منحصربه‌فردی خلق کند که تلفیقی از دانش عمیق موسیقی کلاسیک غربی و ریشه‌های موسیقی ملی ایران بود. آثار او، با فرم‌های کلاسیک و تکنیک‌های مدرن، در عین پایبندی به هویت ایرانی، از پیچیدگی فنی و انسجام فرمال برخوردار بودند و جایگاهی ویژه در موسیقی معاصر ایران پیدا کردند. پژمان در طول زندگی هنری خود نه‌ تنها خالق آثار سمفونیک، اُپرا، باله و موسیقی فیلم شد بلکه با تدریس هارمونی، کنترپوان و آهنگسازی در دانشگاه هنر تهران، نسل‌های متعددی از آهنگسازان را پرورش داد و تأثیر خود را بر موسیقی ایران تثبیت کرد. دیدگاه او درباره هارمونی و چندصدایی‌نویسی، نمایانگر احترام عمیق وی به ریشه‌های موسیقی ایرانی و در عین‌حال آزادی خلاقیت فردی آهنگساز بود.میراث احمد پژمان را می‌توان در تلفیق موسیقی ایرانی با تکنیک‌های نوین غربی، نوآوری در ارکستراسیون و بافت موسیقایی و تأثیرگذاری آموزشی و فرهنگی بر نسل‌های بعدی خلاصه کرد. آثار و رویکردهای او، فراتر از میراث هنری، بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت موسیقی معاصر ایران محسوب می‌شوند و الگویی ماندگار برای تلفیق هویت ملی و زبان جهانی موسیقی ارائه می‌دهند. فقدان احمد پژمان ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه هنری و فرهنگی ایران است اما آثار و یاد او همچنان الهام‌بخش آهنگسازان و علاقه‌مندان به موسیقی خواهد بود.