گروه سیاسی- در روزهایی که فضای سیاسی ایران بار دیگر زیر سایه بحث‌های هسته‌ای و میراث برجام قرار گرفته، درخواست حسن روحانی برای مناظره با سعید جلیلی، به‌سرعت به یکی از موضوعات داغ رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی بدل شد. اما پاسخ تلویحی جلیلی، که بیشتر رنگ و بوی طعنه و بی‌اعتنایی داشت، این ماجرا را به صحنه‌ای تازه از جدال روایت‌ها تبدیل کرد.
روایت روحانی: بازگشت به میدان
روحانی با طرح پیشنهاد مناظره، تلاش کرد بار دیگر به صحنه عمومی بازگردد.
او بر این نکته تأکید داشت که بسیاری از ابهامات درباره مذاکرات هسته‌ای و نتایج برجام باید در برابر افکار عمومی روشن شود.
رسانه‌های نزدیک به جریان اصلاح‌طلب این اقدام را «دعوت به شفافیت» و «بازگشت به گفت‌وگوی ملی» تعبیر کردند.
حسن روحانی، رئیس‌جمهور پیشین خطاب به سعید جلیلی تیر ماه ۱۴۰۳ گفته بود: شما که ۷۰۰ میلیارد دلار به کشور صدمه زدید. شما که در این سه سال ۳۰۰ میلیارد دیگر به کشور لطمه زدید.
اگر می‌خواهی راجع به دولت روحانی و تدبیر و امید صحبت کنی، اگر شهامتش را داری با خود من مناظره کن. در صداوسیما در طول تمام این مناظرات به من اتهام زده شد و ما چهار نامه نوشتیم ولی هیچ اعتنایی نکرد، فرصتی در اختیار ما نگذاشت. البته معلوم است در صداوسیما چه کسانی هستند؟ طرفدارهای چه کسی هستند؟ چگونه عمل می‌کنند؟ همه این‌ها را شما می‌شناسید.
روایت جلیلی: بی‌نیازی از مناظره
جلیلی در واکنش، مناظره را بی‌اهمیت جلوه داد و با لحنی کنایه‌آمیز گفت که حتی «یک دانش‌آموز دبستانی» هم می‌تواند روحانی را در چنین بحثی محکوم کند.
او با یادآوری وعده‌های دولت روحانی درباره لغو تحریم‌ها و «گلابی‌های برجام»، تلویحاً نشان داد که مناظره را فرصتی برای جدی گرفتن رقیب نمی‌داند.
رسانه‌های اصولگرا این موضع را نشانه «برتری گفتمانی» جلیلی دانستند و تأکید کردند که روحانی در جایگاهی برای مناظره نیست.
بازتاب در شبکه‌های اجتماعی
در فضای مجازی، کاربران به دو دسته تقسیم شدند:
گروهی از حامیان روحانی، عدم پذیرش مناظره را «فرار از پاسخگویی» خواندند.
گروهی دیگر، با بازنشر سخنان جلیلی، این اقدام را «بی‌اعتبار شدن دوباره برجام» تعبیر کردند.
هشتگ‌هایی مرتبط با «#مناظره» و «#برجام» برای چند ساعت در صدر ترندهای توییتر فارسی تبدیل شد
به نظر می رسد این کشمکش بیش از آنکه به برگزاری یک مناظره واقعی منجر شود، به تقابل دو روایت تاریخی تبدیل شد: روحانی که می‌خواهد از برجام به‌عنوان میراثی قابل دفاع یاد کند. جلیلی که آن را نماد «اشتباه محاسباتی» معرفی می‌کند.
در عمل، این جدال نشان می‌دهد که سیاست ایران همچنان درگیر گذشته‌ای حل‌نشده است؛ گذشته‌ای که هر بار با نزدیک شدن به انتخابات یا تحولات جدید، دوباره به سطح می‌آید.