سرمقاله

جواهری به نام فرهنگ ‪/‬ آرین احمدی

مشاهده کل سرمقاله ها

صفحات روزنامه

اخبار آنلاین

  • راهنمای ثبت نام در بهترین اپلیکیشن اعلام بار لحظه ای
  • چرا تبریز خواهرخوانده استانبول است؟ داستان دو پایتخت تاریخی
  • جاذبه‌های دوربان؛ چون آفریقای جنوبی فقط کیپ تاون نیست!
  • مشاهده کل اخبار آنلاین

    کد خبر: 55040  |  صفحه ۴ | فرهنگ و هنر  |  تاریخ: 08 آبان 1404
    کنسرت‌هایی که رؤیا شدند!
    صدای موسیقی هنوز از سالن‌ها بلند است، اما جای خالی بسیاری از علاقه‌مندان در میان صندلی‌ها احساس می‌شود. بلیت‌هایی که در چند دقیقه «سولد اوت» (تمام) می‌شوند، در بازار سیاه با قیمت‌های چند میلیونی دست‌به‌دست می‌شوند و مردمی که زمانی کنسرت را تفریحی معمولی می‌دانستند، حالا تنها نظاره‌گر اجراهایی شده‌اند که از توان خریدشان بیرون است.
    به گزارش ایسنا، در چند سال اخیر، پس از شیوع ویروس کرونا و توقف برگزاری کنسرت‌ها در ایران، همزمان با بالا رفتن تورم اقتصادی، شاهد افزایش چشمگیر قیمت بلیت کنسرت‌ها بوده‌ایم؛ موضوعی که از همان زمان با انتقاد حتی از سوی برخی تهیه‌کنندگان موسیقی نیز همراه شد. به گفته این افراد، آنها به دلیل افزایش هزینه‌های برگزاری کنسرت، ناچار به بالا بردن قیمت بلیت‌ها بودند. در نتیجه، رفتن به کنسرت از سبد خرید بسیاری از خانواده‌ها خارج شده و دیگر در اولویت نیست. با این حال، در شرایطی که بلیت کنسرت‌ها به‌طور کلی گران هستند، بلیت اجراهای برخی از خوانندگان محبوب به‌راحتی قابل خریداری نیست و بسیاری از علاقه‌مندان ناچارند بلیت‌ها را از بازار سیاه و با قیمت‌های بالاتر تهیه کنند.
    با وجود این شرایط، در بسیاری از موارد مشاهده می‌شود که بلیت کنسرت‌ها در مدت کوتاهی «سولد اوت» (فروخته و تمام) می‌شوند؛ مسئله‌ای که پرسش‌هایی را درباره واقعیت این فروش‌های کامل در مقیاس بزرگ ایجاد کرده است.
    در همین زمینه، یکی از منابع آگاه به ایسنا توضیح می‌دهد: اصولاً فروش کامل بلیت کنسرت‌ها واقعی است، مگر در مواردی مانند کنسرت‌های علیرضا قربانی یا همایون شجریان که بخش زیادی از بلیت‌ها توسط اسپانسرها خریداری می‌شود. معمولاً دو بانک‌ از جمله این اسپانسرها هستند که علاوه بر خرید بخشی از بلیت‌ها، مبالغ قابل توجهی نیز برای تبلیغات به خواننده پرداخت می‌کنند. با این حال، بانک‌ها اجازه خرید بلیت کنسرت‌های پاپ را ندارند؛ زیرا کمیسیون فرهنگی به آن‌ها ایراد می‌گیرد. او می‌افزاید: در برخی موارد نیز هنرمند تازه‌کاری که در مدت کوتاهی محبوب شده، نخستین کنسرت خود را برگزار می‌کند و بلیت‌ها توسط طرفدارانش خریداری می‌شود. اما در خصوص بازار سیاه بلیت، باید گفت که این اتفاق در همه جای دنیا رخ می‌دهد. در واقع، عده‌ای بلیت‌ها را از سایت اصلی می‌خرند و بعد به قیمت بالاتر می‌فروشند. این پدیده نوعی کسب‌وکار محسوب می‌شود.
    مصداق این امر اتفاقی است که چند سال پیش برای بلیت‌های کنسرت تیلور سوئیفت رخ داد و نارضایتی گسترده طرفداران این خواننده آمریکایی را به‌دنبال داشت، تا جایی که برگزارکنندگان ناچار شدند برای کنترل این روند چاره‌جویی کنند.
    افزایش قیمت بلیت کنسرت‌ها به خودی خود، شرایط دشواری را برای مخاطبان رقم زده است. با این حال، در ماه‌های گذشته سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی تهران به دلیل نداشتن مجوز ایمنی از آتش‌نشانی، اجازه برگزاری کنسرت نداشت و بیشتر اجراها به سالن‌های برج میلاد، هتل اسپیناس پالاس و فضاهای باز منتقل شدند. اکنون گفته می‌شود سالن میلاد نمایشگاه در حال اخذ مجوز جدید است؛ موضوعی که با پرسش‌هایی نیز همراه شده؛ زیرا به گفته برخی منابع، خروجی‌های باریک و طولانی این سالن در مواقع بحرانی مانند زلزله یا آتش‌سوزی، نمی‌تواند ایمنی کامل مخاطبان را تضمین کند.
    با این حال، نبود این سالن در چرخه اجراها باعث شده بود تعداد سالن‌های فعال محدود شود؛ اتفاقی که احتمالا منجر به افزایش هزینه برگزاری می‌شد و در نتیجه، تهیه‌کنندگان ناچار به افزایش قیمت بلیت‌ها می‌شدند.
    از سوی دیگر، سالن بزرگ وزارت کشور نیز یکی از مکان‌های مهم برای برگزاری کنسرت‌هاست، اما به گفته تهیه‌کنندگان، به‌رغم دولتی بودن، تخفیفی برای اجاره سالن در نظر نمی‌گیرد. افزون بر این، شرایط دسترسی به محل برگزاری هم دشوار است؛ در زمان اجراها معمولاً ترافیک سنگینی در محدوده ایجاد می‌شود و نبود پارکینگ مشکل‌ساز است.
    به همین دلیل، بسیاری از تهیه‌کنندگان ترجیح می‌دهند کنسرت‌ها را در مکان‌هایی مانند برج میلاد برگزار کنند؛ هرچند ظرفیت این سالن کمتر است، اما با دو سانس اجرا می‌توانند بلیت‌ها را به‌طور کامل بفروشند و از نظر رسانه‌ای بازتاب بیشتری بگیرند.