برعکس غول‌های شرق آسیا، فوتبال ایران دیگر در سطح اول فوتبال دنیا نماینده ندارد و بازیکنان کشورمان، حاشیه خلیج فارس را به لیگ‌های حتی درجه دوم اروپا ترجیح می‌دهند.
تیم ملی فوتبال ایران کار دشواری برای صعود به جام جهانی 2026 نداشت و یکی از سریع‌ترین صعودهای تاریخ ایران به مهمترین رویداد فوتبال جهان به ثبت رسید. با وجود این صعود بی‌دردسر، حال و روز فوتبال ایران نشان می‌دهد که کار تیم امیر قلعه‌نویی در جام جهانی قطعاً به راحتیِ دور انتخابی نخواهد بود.
به گزارش تسنیم، نکته واضح برای همه فوتبال‌دوستان این است که ستاره‌های تیم ملی از دوره اوج خود فاصله گرفته‌اند و در میان 10 لیگ ممتاز فوتبال دنیا از نگاه فدراسیون تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS)، تنها در لیگ حرفه‌ای بلژیک صاحب نماینده هستیم. آنهم اللهیار صیادمنش در تیم میانه جدولیِ وسترلو؛ بدون گل و با ثبت یک پاس گل در 431 دقیقه بازی.
حدود دو دهه بعد از اینکه فوتبال ایران به‌صورت همزمان در سری A ایتالیا، لالیگا، لیگ جزیره و بوندس‌لیگا نماینده داشت، رسیدیم به نقطه‌ای که هیچ بازیکن ایرانی در سطح اول اروپا به میدان نمی‌رود. از میان ستاره‌های افول کرده می‌توان به علیرضا جهانبخش اشاره کرد که روزی آقای گل لیگ اردویژه هلند بود، اما ماه‌هاست که تیم باشگاهی ندارد و خودش را در اردوی تیم ملی به مرز آمادگی می‌رساند!
با احتساب علی کریمی که اخیراً از تیم کایسری اسپور ترکیه جدا شده، تنها شش بازیکن از فوتبال ایران در 50 لیگ برتر فوتبال دنیا از نگاه IFFHS به میدان می‌روند. صیادمنش در بلژیک، مجید حسینی در ترکیه، مهدی طارمی در یونان، شهاب زاهدی در ژاپن و علی قلی‌زاده در لهستان بازی می‌کنند. ایران در عوض به اندازه بیشتر از یک تیم 11 نفره در فوتبال امارات صاحب نماینده است!
دو تیم سرآمد شرق آسیا اما شرایطی کاملاً متفاوت را از این لحاظ تجربه می‌کنند. تیم ملی ژاپن در دیدار دوستانه با برزیل با 11 لژیونر تیم‌های مطرح وارد زمین شد؛ سوزوکی از پارما، مینامینو از موناکو، کوبو از رئال سوسیداد، دوآن از فرانکفورت و کامادا از کریستال پالاس در ترکیب سامورایی آبی به میدان رفتند و در میان تیم‌های بازیکنان ژاپن، رِمس فرانسه (تیم کیتو ناکامورا از لیگ 2 فرانسه) پایین‌ترین سطح را داشت.
کره جنوبی نیز در دیدار با برزیل به هیونگ‌مین سون از لس‌آنجلس اف‌سی و ستاره سابق تاتنهام، «کانگ‌این لی» از پاری‌سن‌ژرمن، «مین‌جائه کیم» از بایرن مونیخ، «جائه‌سونگ لی» از ماینتس و «این‌بئوم هوانگ» از فاینورد بهره برد.
با این وجود، لژیونرهایی چون سردار آزمون، سعید عزت‌اللهی، سامان قدوس و شهریار مغانلو که روزی در اروپا بازی می‌کردند، به امارات رفته و ترجیح داده‌اند در سطحی پایین‌تر و با قراردادهایی چرب و نرم‌تر به میدان بروند. البته در این میان نمی‌توان از کاهش کیفیت لژیونرها در سال‌های اخیر گذشت.
یکی از مؤلفه‌های ویژه برای موفقیت تیم‌ها در جام جهانی، وضعیت مطلوب بازیکنان و کسب آمادگی لازم در یکی از رقابت‌های سطح بالاست. در عصر اُفت ملی‌پوشان و خروج آنها از لیگ‌های باکیفیت فوتبال دنیا، بعید نیست که نتیجه این افول را در عملکرد تیم ملی کشورمان در جام جهانی 2026 ببینیم؛ شرایطی که امیدواریم تا خرداد 1405 واژگون شود.