انسان هر کسی که باشد، در هر جایگاهی، دوستان و رفیقانی دارد؛ ولی وقتی که پیشه فرد هنر باشد، دایره دوستان او به واسطه ارتباطات کاری گسترش پیدا می‌کند. اما تنها زمانی این دوستی‌ها واقعی خواهد بود که مرام آن فرد همچون هنرمندان بزرگ باشد و «معرفت» ویژگی بارز او باشد، آن زمان است که همچون «حسن ناهید» دوستانی واقعی خواهد داشت.
در موسیقی نسلی را داریم به نام «نسل طلایی موسیقی»؛ دیگر چندان از آنها باقی نمانده، یکی یکی رفتند. همین چند روز پیش حسن ناهید هم رفت. آنهایی هم که از آن نسل باقی مانده‌اند، گرد پیری بر محاسنشان نشسته، حتی نسل‌های جوان‌تر آنها نیز دیگر جوان نیستند و کم کم پا به جای بزرگان خود خواهند گذاشت.
به گزارش ایسنا، آدمی زنده است به دوستان و رفیقان. این دوستان انسان هستند که در سختی‌ها و خوشی‌ها او را همراهی می‌کنند و تا پای مرگ همراه او می‌روند.
پیشتر هم گفته‌ایم، باز هم می‌گوییم، بزرگانی همچون حسن ناهید نه تنها در موسیقی خود نمونه بوده و هستند، بلکه در اخلاق‌شان هم همیشه زبانزد بوده‌اند.
به هر حال از آنجایی که این اخلاقِ نیکو است که در آخر می‌ماند، دیدیم که چه جمعیتی برای بدرقه «حسن ناهید» آمدند؛ رفقایی که سالیان سال با او دوستی کرده بودند و حتی در سخت‌ترین شرایط برای دیدار آخر خود را به او رساندند.
اکنون پس از سپردن حسن ناهید به خانه ابدی، باری دیگر دوستان و آشنایان او گرد هم آمدند تا یاد و خاطره او را گرامی بدارند و برای ساعاتی هرچند کوتاه در کنار هم به سوگ هم بنشینند.
زمانی که پس از رفتن بزرگی گرد هم جمع می‌شویم، رسم این است که هر نفر به نوبه خود از او یادی کند و یا اگر شعر یا قطعه‌ای موسیقی در دست هست، در ادای احترام به او اجرا کنیم.
البته که قطعا شایسته‌ است در مراسم یک بزرگ موسیقی، ادای احترام به او با ساز و آواز همراه باشد و در مراسم ناهید نیز همین گونه شد.
در یادبودی که به فاصله کوتاهی پس از درگذشت «حسن ناهید» برای او برگزار شد، عده زیادی از اهل هنر و موسیقی در فرهنگسرای «ارسباران» گرد هم آمدند. از محمد اسماعیلی گرفته که باری دیگر باوجود دشواری قدم گذاشتن برای او به یاد دوست و رفیق قدیمیش به میان دیگر آشنایان آمد تا هوشنگ کامکار، علی‌اصغر شاهزیدی، عبدالحین مختاباد، بیژن بیژنی، کیوان ساکت، سالار عقیلی، وحید تاج، شاهو عندلیبی، معصومه مهرعلی و ... .
به هر حال در این مراسم هر کسی به نوبه خود، به گونه‌ای به این بزرگ موسیقی ادای احترام کرد؛ یکی مانند محمد اسماعیلی در حالی که چشمانش اشک بار بود باری دیگر به صحبت از یار و رفیق قدیمی خود پرداخت، سالار عقیلی و شاهو عندلیبی دقایقی را به یاد و احترام ناهید ساز و آواز با نوای نی را اجرا کردند، کیوان ساکت دقایقی را تار نواخت، وحید تاج، رضا موسوی‌زاده (سه تار) و احسان لیوانی (نی) نیز اجرایی را آمیخته با ساز ابدی ناهید به نمایش گذاشتند.