سخنگوی شورای شهر تهران گفته است که ما دغدغه ناراحتى شهروندان را داریم. علیرضا نادعلى در صحن شوراى شهر تهران اظهار کرد: ما دغدغه ناراحتى شهروندان را داریم و یکى از موضوعات هم سرویس مدارس معلولین است.وى بیان کرد: این موضوع یک بار در شورا مطرح شد و قرار شد حل شود، لطفا مسئول مربوطه گزارشى در این خصوص ارائه دهد.وى ادامه داد: باید براى حل مساله فکر کرد و لازم است نتیجه با مردم به اشتراک گذاشته شود.
این سخنان در حالی بیان می شود که وضعیت سرویس حدود 5000 دانش اموز دارای معمولیت و کم توان هم چنان نامشخص است. دانش‌آموزان دارای معلولیت سرویس ندارند و چندی است از تحصیل بازمانده‌اند‌. این خبر، مشتی از خروارها مصائب زندگی افراد دارای معلولیت در کشوری است که مسئولانش به سادگی از مسئولیت خود شانه خالی می‌کنند. درحالی که در بودجۀ سال ۱۴۰۱ شهرداری تهران برای سرویس دانش‌آموزان مدارس استثنایی، ۲۲ میلیارد تومان در نظر گرفته شد، از این مبلغ ۱۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان سهم سازمان تاکسیرانی و ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان سهم شرکت واحد اتوبوسرانی برای تأمین سرویس مدارس بود که به دلیل عدم تخصیص منجر به شانه خالی کردن سرویس‌های مدارس استثنایی از خدمات‌رسانی شد‌.
این در حالی است که یکی از جنبه های امنیت، امنیت روانی است. وقتی توانیابی که از نعمت چشم محروم است به خیابان می‌رود، درصورتی که فضاهای آن مناسب‌سازی نشده باشد عملا اولین چیزی که از او سلب می‌شود امنیت روانی او است؛ یعنی هر آن ممکن است خطری برایش اتفاق بیفتد. در نتیجه این اتفاقات شهروند را منزوی می‌کند و کاهش حضورپذیری او در فضاهای شهری انزوای اجتماعی  را در پی دارد. اگر بخواهیم شهری داشته باشیم که به عدالت نزدیک باشد؛ یعنی حق شهر به صورت تمام و کمال در آن رعایت شود حتما بایستی که همه مجموعه شهر به سادگی در دسترس همه توان‌یابان قرار بگیرد.
آنچه که در طراحی‌های شهری و فضاهای شهری مد نظر طراح قرار می‌گیرد و به تبع مدیریت شهری آن‌ را دنبال می‌کند، رفع محدودیت‌های معلولیت‌های جسمی است؛ مثل معلولیت‌هایی در بینایی، شنوایی و…
ادعاهای متناقض زاکانی
«تکلیف اول این است که شهر را مناسب‌سازی کنیم و تکلیف دوم کمک به مراکز و مجموعه‌های مختلفی است که در امر تعلیم و تربیت فعال هستند، علی‌الخصوص دربارۀ عزیزانی که دارای معلولیت هستند و ما نسبت به آن‌ها مسئولیت ویژه‌ای داریم. شهرداری مسئلۀ ایاب‌وذهاب دانش‌آموزان استثنایی را که با مشکل مواجه شده است نیز، حتماً حل می‌کند»؛ این اظهارات علیرضا زاکانی شهردار تهران که در آغاز سال تحصیلی گذشته در یک مدرسه استثنایی مطرح کرد را اگر در کنار خانه‌نشینی این روزهای دانش‌آموزان دارای معلولیت قرار دهیم، تراژدی غریبی رقم می‌خورد.
 نادیده انگاری یک حق قانونی! 
به گزارش فراز اما حالا، دانش‌آموزان دارای معلولیت سرویس ندارند و چندی است از تحصیل بازمانده‌اند‌. این خبر، مشتی از خروارها مصائب زندگی افراد دارای معلولیت در کشوری است که مسئولانش به سادگی از مسئولیت خود شانه خالی می‌کنند. در حالی که در بودجۀ سال ۱۴۰۱ شهرداری تهران برای سرویس دانش‌آموزان مدارس استثنایی، ۲۲ میلیارد تومان در نظر گرفته شد، از این مبلغ ۱۶ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان سهم سازمان تاکسیرانی و ۵ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان سهم شرکت واحد اتوبوسرانی برای تأمین سرویس مدارس بود که به دلیل عدم تخصیص منجر به شانه خالی کردن سرویس‌های مدارس استثنایی از خدمات‌رسانی شد‌. به تجمع والدین این دانش‌آموزان در بهمن‌ سال گذشته رسید و قول مساعدت داده شد‌‌. دستور، تخصیص بلافاصله ۷ میلیارد تومان برای سرشکن کردن این مشکل بود که ظاهرا تاکنون یا تخصیص نشده یا دردی از مساله سرویس دانش‌آموزان دارای معلولیت دوا نکرده است‌. اما این زخم اخیرا از جایی دوباره تازه شد که مهدی چمران درباره سرویس مدارس دانش آموزان استثنایی به خبرنگاران گفت که این یک سرویس‌دهی اضافی توسط شهرداری تهران است که باید توان آن را داشته باشد که انجام دهد، ولی قطعاً این موضوع را دنبال می‌کنیم؛ پیگیری که علیرضازاکانی شهردار تهران نیز آن را به زبان آورد ولی خبری از این اقدام نشد.
واکنش‌های فراوانی به انکار این مصوبه صورت گرفت که یکی از مهم‌ترین آن اظهارات حمید طریفی حسینی، رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی بود. طبق گفته این مقام مسئول، تامین حمل و نقل دانش آموزان استثنایی مصوبه شورای شهر بوده و منابع لازم در اختیار شهرداری‌ها گذاشته شده است و یک بخشی از آن هم به صورت علی الحساب به مدارس داده شده بود و قرار بود بقیه مبلغ نیز در اختیار مدارس قرار بگیرد. تیپ قراردادی مد نظر مسئله‌ای داشت و شرکت‌ها قرار بود پای کار بیایند و امور سرویس مدارس استثنایی را شهرداری‌ها پیگیری کنند.
بهروز شیخ رودی؛ معاون محاسبات و پایش عملکرد شورای پنجم نیز درباره سابقه ۱۰ ساله این کمک اظهار کرد که  با استقرار شورای چهارم و در سال نخست شورا که از قضا تنها سال عضویت عادی آقای چمران در شورای شهر تهران است با پیگیری یکی از آقایان خیر اندیش شورای شهر که از قضا عضو کمیسیون حمل و نقل و عمران بود و پیگیری های آقای مسجد جامعی به عنوان رئیس شورا و نظر مساعد کمیسیون برنامه و بودجه از شهردار تهران خواسته می شود تامین سرویس مدارس استثنایی توسط شهرداری انجام شود و هزینه این اقدام از محل اصلاح بودجه بخشی توسط مناطق شهرداری از محل ردیف اعتباری کمک به مدارس شهر تهران و بخشی دیگر از اعتبارات متمرکز معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری که از قضا آن هنگام همین آقای تشکری هاشمی که امروز از اعضاء شورای ششم مسئولیت آن معاونت را بر عهده داشتند تامین و پرداخت شد و با مطرح شدن موضوع در تفریغ بودجه شهرداری این حرکت خیر عمومی توسط شهرداری برای خدمت به دانش آموزان استثنایی در مالیه شهری تهران برای اولین بار ثبت شد.
تیم زاکانی و ارتباط با بی‌مهری به معلولان
بهروز مروتی، مدیر کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت در گفتگو با «فراز» درباره مساله عدم خدمات‌دهی سرویس مدارس استثنایی می‌گوید: «از زمان ریاست آقای زاکانی بر مسند شهرداری تهران ما در زمینه مدارس استثنایی با مشکل مواجه هستیم. از دوم مهر ۱۴۰۱، حضور آقای زاکانی در مدرسه استثنایی محمدرضا ساریخانی، زدن زنگ و وعده حل کردن مساله سرویس مدارس تا ۲۵ بهمن سال گذشته کوچکترین مساعدتی از سوی ایشان صورت نگرفت. در نتیجه تجمع ۲۵ بهمن خانواده دانش‌آموزان دارای معلولیت، ۷ میلیارد تومان بودجه اختصاص داده شد اما هنوز ما انتظار حل این بحران را می‌کشیم‌».
مروتی درباره اظهارات رئیس شورای شهر مبنی بر بی ارتباط بودن مساله سرویس مدارس با شهرداری ادامه می‌دهد: «آقای چمران، رئیس محترم شورای شهر یا از مصوبات بی‌اطلاع هستند یا شوربختانه دچار فراموشی شده‌اند! از سال ۹۲ سرویس بچه‌های استثنایی رایگان شده و از ۹۴، در شورای شهر چهارم مصوبه‌ای برای آن تصویب و تا سال ۹۸ بدون مشکل اجرا شد‌. در سال ۹۸ وزارت کشور ساز و کاری تعریف کرد که لازم نباشد این مساله هرسال در شورای شهر مصوب شود و ذکر آن در ردیف‌های بودجه کفایت می‌کرد. تایین نرخ سرویس مدارس در سال تحصیلی در سال گذشته ۱۸ میلیارد و برای سال جاری ۴۱ میلیارد بودجه به آن اختصاص داده شده. اما در حوزه معلولان متاسفانه بی‌توجهی به تخصیص بودجه باعث شده پیمانکاران سرویس‌دهی، از کار عقب بکشند و دانش‌آموزان از تحصیل باز بمانند‌». مدیر کمپین معلولان درباره تعداد دانش‌آموزانی که در پی عدم فعالیت سرویس‌ها، از تحصیل بازخواهند ماند ادامه می‌‌دهد: «پنج هزار نفر از دانش‌آموزان در تهران  از این سرویس‌ها استفاده می‌کنند و وقتی هزینه‌ها پرداخت نشود، یعنی حدود ۷۰_۸۰  درصد از آن‌ها نمی‌توانند از این سرویس‌ها استفاده کنند‌.»
پنج هزار، تنها یک عدد نیست. ۵ هزار استعداد، امید، انگیزه و آینده دانش‌آموزانی است که معلولیت آن‌ها را خانه‌نشین و منزوی از جامعه و میل به تحصیل نکرد‌. کاش جامعه و مدیران مدعی مسئولیت‌ نیز این کار را نکنند.
در همین حال نباید از یاد برد که مفهوم کلی شهر همه شمول است و به صورت جزئی در ضوابط و مقررات ریزش می‌کند. از جمله مواردی که در شهر همه شمول رعایت می‌شود این است که کفپوش‌ها و موزاییک فرش‌های معابر، خیابان‌های اصلی و پشت چراغ‌های راهنمایی مناسب برای نابینایان باشد و این چراغ‌ها به صورت صدا باشد. همه ساختمان‌ها، ساختمان‌های عمومی، حمل‌ونقل عمومی، نیمه عمومی، معابر یا ورودی ساختمان‌های عمومی و نیمه عمومی و حتی مجتمع‌های خصوصی و مسکونی مناسب برای فضای ویلچر، کالسکه کودک و نوزاد باشد. پارک‌ها و فضاهای تفریحی و همه فضاهایی که به نوعی مخاطب شهروند قرار می‌گیرد به شکلی طراحی و اجرا شود که محدودیتی را برای گروه‌های خاص ایجاد نکند.
شهرهای بزرگ کشورهای توسعه‌یافته اگر شما یک معلول و روی ویلچر باشید از زمانی که از درب منزل بیرون می‌آیید تا زمانی که به مقصد برسید، از پیاده‌رو استفاده می‌کنید، از چهارراه رد می‌شوید، از پل هوایی که مجهز به آسانسورهایی که ورودی‌های آن برای ویلچر کاملا مناسب شده هست، عبور می‌کنید و بدون اینکه کسی به شما کمک کند وارد اتوبوس می‌شوید، فاصله بین ایستگاه اتوبوس و جایی که اتوبوس توقف می‌کند و فاصله‌ و ارتفاع اتوبوس یا مترویی که بخواهید وارد آن شوید مناسب سازی شده است و در مجموع هیچ‌کجا نیاز به کمک دیگری ندارید. اینجا اما نه تنها فضا برای آنان مناسب سازی نشده است بلکه حالا از یکی از حق های خود هم چون تحصیی نیز محروم مانده اند.