«بنزین» کلید واژه‌ای است که هر از چندگاهی جنجالی می‌شود؛ گاهی در صدر اخبار قرار می‌گیرد و گاهی هم منجر به اعتراضاتی بزرگ. طی سال‌های گذشته همواره مباحث پیرامون افزایش قیمت بنزین و تغییر شیوه و میزان سهمیه‌بندی داغ بوده است. یک دسته بر این نکته انگشت می‌گذارند که قیمت بنزین نسبت به هزینه تولید و ارائه شده در جایگاه‌ها پایین بوده و باید افزایش قیمت هر چه سریع‌تر صورت بگیرد. در سوی مقابل، بسیاری از کارشناسان حوزه انرژی و مسائل اقتصادی، بر این باور هستند که هرگونه افزایش باید محاسبه شده و برنامه‌ریزی شده باشد.
به گزارش فرارو، داستان بنزین، به مساله‌ای پیچیده تبدیل شده که حفظ نرخ فعلی آن یک درد است و افزایش قیمت آن یک درد دیگر. به ویژه پس از این‌که اخیرا شایعاتی مبنی بر امکان افزایش قیمت بنزین مطرح شده نگرانی‌ها در سطح عمومی افزایش پیدا کرده است. نگرانی‌هایی بر این مبنا که اگر تصمیم بر افزایش قیمت است، روال چگونه خواهد بود؟ افزایش قیمت مرحله‌ای است یا یکباره؟ افزایش قیمت احتمالی بنزین چه پیامد‌هایی را به همراه خواهد داشت؟ آیا تکرار داستان افزایش قیمت بنزین در کشور را همانند سال ۹۸ شاهد خواهیم بود؟
محمود جام‌ساز، اقتصاددان در ابتدای اظهارات خود در ارتباط با مساله‌شدن بنزین به فرارو گفت: «سیاست‌های اقتصادی دولت نه بر استراتژی بلندمدت بلکه مبتنی بر برنامه‎های کوتاه مدتی است که به دلیل فقدان عقلانیت نظری عمدتا نتایج غیر مطلوبی را در پی دارد. در خصوص تولید و مصرف انرژی بویژه بنزین هم استراتژی مدون مبتنی بر اصول علم اقتصاد برنامه ریزی و طراحی نشده است. مسئولین مرتب در شیپور تبلیغات‌ می‌دمند که متوسط مصرف جهانی بنزین در کشور مسرفانه و دو برابر متوسط مصرف جهانی است و چنین القاء می‌‎کنند که با افزایش بهای بنزین می‌توان مصرف را کنترل کرد، زیرا شهروندان استفاده از خودرو را کاهش خواهند داد. در این خصوص مسئله را از دو جهت پی می‌گیریم. نخست آنکه ایران یک کشور نفتی است که با احتساب ذخائر تازه کشف شده گازی چالوس ۱ و چالوس ۲ در دریای خزر مجموعا از منظر ذخائر نفت و گاز در جهان از رتبه اول برخوردار است.
وی افزود: با وجود این منابع باید فراورده‌های نفتی ارزان به شهروندان ارائه شود و دولت راه کار‌هایی را برای جلوگیری از قاچاق ارائه دهد. وقتی که فساد وجود داشته باشد از هر راهی می‌توان بنزین را صادر کرد؛ لذا در بادی امر باید دست قاچاقچیان را از ثروت‌های ملی کوتاه کرد؛ که البته در پرانتز عرض می‌کنم که این یک امر ساختاری است و مستلزم ضرورت‌های پیشینی است که در مجموعه اقتصاد دولتی سیاسی رانتی فراهم نیست. ضمن آن‌که به سبب محرومیت از تکنولوژی روزآمد جهان هم ظرفیت تولید و استحصال گاز و نفت بشدت کاهش یافته و هم بر هزینه‌های تولید چه در مبادی یا میادین نفت و گاز و چه در پترو پالایشگاه‌ها اضافه شده و لذا کیفیت فرآورده‌های نفتی از جمله بنزین نیز تنزل کرده و بر آلودگی محیط زیست افزوده است.»
جام ساز تصریح کرد: «در حالی‌ که با سرمایه گذاری‌های داخلی و خارجی و مرمت چاه‌ها می‌توان ظرفیت تولیدی را به دهه اول ۱۳۵۰ رسانید و ظرفیت تولیدی پترو پالایشگاه‌ها را هم برای پوشش مصارف داخلی و هم صادرات فرآورده‌های نفتی به جای خام فروشی افزایش داد. از جمله بنزین و‌گازوئیل را به قیمت جهانی عرضه کرد. لازم به توجه است که نفت متعلق به ملت ایران است، و من طی یک سخنرانی سال‌ها پیش در دانشگاه شیراز، مبانی تئوریک حقوق مالکیت ملت دولت را بیان کردم که در نشریه بانک و اقتصاد هم منتشر شد. در این رابطه باید عرض کنم، دولت باید هزینه‌های تولید و فراوری را محاسبه و محصولات نفتی را با افزودن سود شرکت‌های ملی نفت و گاز به مردم عرضه کند.»
این اقتصاددان در ادامه تصریح کرد: «در سطح دوم این استدلال مطرح می‌شود که، چون بنزین ارزان است مورد اسراف قرار می‌گیرد. به اعتقاد من این مسئله درست نیست، زیرا دو شرکت خودروساز دولتی که محصولات بی کیفیت خود را چند برابر قیمت آن‌هم با روش‌های انحصاری و تحمیلی به مردم واگذار می‌کنند و یکی از عوامل تشدید تورم‌اند. با ساخت خودرو‌های بی کیفیت که با حد اقل ایمنی در حوادث هر ساله جان بسیاری از هموطنان عزیز را میگیرد. در زمینه سامانه سوخت هم عامل اصلی آلودگی هوا و سوخت بیش از استاندارد جهانی هستند. بر اساس یافته‌های مرکز پژوهش‌های مجلس مصرف سوخت خودرو‌های ایرانی، ۳ برابر مصرف استاندارد جهانی است، اما مصرف سرانه بنزین در کشور دو‌برابر میانگین جهانی است. یعنی هر ایرانی با وجود آن که مصرف سوخت خودروی وی ۳ برابر یک خودروی خارجی است، اما دوبرابر مصرف می‌کند؛ لذا چنانچه خودروی ایرانی به جای ۱۰ تا ۱۲ لیتر در کیلومتر فقط ۴ لیتر مصرف کند، مقدار مصرف بنزین که بنا بر گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس ۹۵ صدم لیتر و مصرف گازوئیل ۸۸ صدم لیتر برای هر نفر است به کمتر از یک سوم تقلیل می‌یابد.»
جام ساز در ادامه با بیان این‌که مسئله اصلاح نظام انرژی، سامانه سوخت خودرو‌ها و بهبود کیفیت و آلودگی هوا در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد مطرح شد، افزود: «هیچ یک از اصلاحات انجام نشد. قرار بود مابه التفاوت افزایش قیمت حامل‌های سوخت با یارانه ها، در راستای مواردی که اشاره کردم هزینه شود، اما چنین نشد. در ضمن بنزین بی کیفیت چند برابر قیمت در بازار عرضه شد. بدون تردید، مصرف بنزین می‌تواند با بهبود سامانه اتومبیل‌ها کنترل شود.»