کتاب «چاه ویل؛ داستان‌های برگزیده بخش برنده برندگان پنج‌دوره جایزه ارغوان» با گردآوری اوژن حقیقی توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شد.
به گزارش مهر، کتاب «چاه ویل؛ داستان‌های برگزیده بخش برنده برندگان پنج‌دوره جایزه ارغوان» به‌تازگی با گردآوری اوژن حقیقی توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شده است.
جایزه ارغوان از سال ۱۳۹۷ آغاز به کار کرده و «آخرین روزهای سال» به‌عنوان کتاب داستان‌های برگزیده اولین‌دوره آن‌، اسفندماه همان‌سال منتشر شد. این‌جایزه پس از هر دوره برگزاری، آثار برگزیده را در قالب یک‌مجموعه توسط نشر مرکز به چاپ رساند. به این‌ترتیب کتاب‌های «آخرین روزهای سال»، «شب»، «آخرین بار» و «آخرین سال قرن» دربرگیرنده داستان‌های برگزیده دوره‌های اول تا چهارم این‌جایزه منتشر شدند. کتاب «دروغ» هم که داستان‌های برگزیده پنجمین دوره جایزه ارغوان را شامل می‌شد، زمستان سال ۱۴۰۱ به چاپ رسید.
گردآورنده کتاب «چاه ویل» می‌گوید برخی داستان‌نویسان رمان‌نویس‌اند و برخی در نوشتن داستان کوتاه بیشتر تبحر دارند. نویسندگانی هم که در هر دو این قالب‌ها به یک میزان مهارت داشته باشند، زیاد نیستند. ویلیام فاکنر در گفت‌وگویی با پاریس ریویو گفته بود: «شاید هر رمان‌نویسی اول می‌خواهد شعر بگوید، ولی می‌بیند که نمی‌تواند. آن‌وقت به سراغ داستان کوتاه می‌رود که دشوارترین قالب بعد از شعر است. وقتی در آن هم موفق نمی‌شود، تصمیم می‌گیرد رمان بنویسد.»
اوژن حقیقی می‌گوید این سخن فاکنر خالی از اغراق نیست. با این حال تأییدی بر اهمیت داستان کوتاه است. بعید است امروز دیگر خواننده‌ جدی ادبیات، داستان کوتاه را رمان تکامل‌نیافته بداند یا داستان‌نویسی معتقد باشد با کش آوردن داستان کوتاه می‌تواند رمان بنویسد. همان‌قدر که جهان داستان کوتاه گسترده و عمیق است، مخاطبانش هم فرهیخته و متفاوتند.
با این‌توضیحات که حقیقی در آن‌، میزان اهمیت و جایگاه داستان کوتاه را تبیین کرده، عنوان ۱۰ داستانی که براساس رتبه کسب‌شده در پنج‌دوره جایزه ارغوان در این‌کتاب چاپ شده‌اند، به این‌ترتیب است:
«چاه ویل» نوشته فرناز (زینب) قربانی، «حضور و غیاب» نوشته غزل محمدی، «لیس لها ارض او وطن او عنوان» نوشته زهرا گودرزی، «چشم‌ها» نوشته امیرمحمد محدثی، «نَزیسته» سیدرحیم حسینی نژاد، «گزارشِ افسرِ کشیک» نوشته احسان منصف خوش‌حساب، «جوجه‌تیغی» نوشته محیا مرادی‌نسب، «ساکنِ همیشگی» نوشته منوچهر زارع‌پور، «فرار کن یحیی» نوشته عباس عظیمی و «تبریزی» نوشته ندا جبرئیلی.