«عشق به ایران‌ در خون من است؛ و علی‌رغم پیشنهادات مختلف برای ترک ایران هیچ‌وقت حاضر به ترک وطن نشده است» این ها صحبت های حسین زمان است که دو روز پیش دار فانی را وداع گفت. اما واقعیت این است که با او بی مهری هم کم نشد. حسین زمان و اماثلهم شاید تنها به دلیل به دلیل برخی اختلاف نظرها بود که کنار گذاشته شدند و تنها با مرگشان یادشان دوباره جان می گیرد.
حسین زمان پیش از انقلاب دانش آموخته مدرسه خوارزمی و دانشگاه صنعتی اصفهان بود که به دلیل فعالیت‌های انقلابی توسط ساواک بازداشت شد. این مهندس مخابرات پس از آن به آمریکا رفت و ادامه تحصیل داد. بعد از انقلاب به کشور برگشت و به جبهه رفت. و بعد از آن گرایش اش به طیف اصلاح طلبی او را برای حضور در عرصه موسیقی محدود کرد
حسین زمان از سال ۸۰ به دلیل اظهارات و موضع‌گیری‌های سیاسی‌اش ممنوع‌الکار بود تا در نهایت پس از ۱۷ سال دوری اجباری از صحنه موسیقی رسمی ایران، سوم مرداد ماه ۱۳۹۸ در ۲ نوبت، در مرکز همایش‌های برج میلاد تهران به اجرای برنامه پرداخت.
درنهایت حسین زمان خواننده مشهور که اخیراً به بیماری سرطان پیشرفته کبدی مبتلا شده بود، در سن ۶۳ سالگی درگذشت. ابوذر زمان پسر حسین زمان در توییتی مرگ پدرش را تایید کرد و نوشت: «بابام رفت، بابا برای همیشه رفت…». درحالی که بهمن بابازاده خبرنگار حوزه موسیقی خبر از وخامت حال حسین زمان داده بود صبح روز پنج شنبه گروهی از رسانه ها به نقل از فرزندش خبر از فوت این مهندس پلی تکنیک خوانده و استاد دانشگاه دادند که سال ها قبل موسیقی را بالاتر از رشته مهندسی و فعالیت های سیاسی اش برگزید و به شهرت رسید.
بیوگرافی حسین زمان
حسین زمان متولد ۱۳۳۸ است. وی پس از پایان تحصیلات متوسطه در تهران و اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان خوارزمی در سال ۱۳۵۶ به دانشکاه راه یافت و در رشته مهندسی الکترونیک دانشگاه صنعتی اصفهان به تحصیل پرداخت. او پیش از انقلاب به دلیل فعالیت های انقلابی توسط ساواک بازداشت شد. این مهندس مخابرات پس از آن به آمریکا رفت و ادامه تحصیل داد. بعد از انقلاب به کشور برگشت و به جبهه رفت.
حسین زمان در سال ۱۳۷۸ رسما وارد موسیقی شد و به دلیل فعالیت های سیاسی اصلاح طلبانه اش به عنوان سیاسی ترین خواننده پاپ شهرت یافت. او پس از ۱۷ سال ممنوعیت از فعالیت های هنری در سال ۱۳۹۸ دو بار در برج میلاد کنسرت داشت. حسین زمان شب گذشته پس از طی یک دوره طولانی مبارزه با سرطان درگذشت.
«شب دلتنگی – ۱۳۷۶»، «فصل آشنایی – ۱۳۷۷ (مشترک با قاسم افشار، خشایار اعتمادی و علیرضا عصار)»، «گلایه»، «قصه شب – ۱۳۷۸»، «شاپرک – ۱۳۷۹»، «مشق عشق- ۱۳۸۰»، «قصه نگفته – ۱۳۸۵»، «قرار عاشقی – ۱۳۸۸» از جمله آلبوم هایی است که از این خواننده در بازار موسیقی منتشر شده اند.
علت ممنوع الکاری حسین زمان چه بود؟
حسین زمان بعد از اینکه در سال ۱۳۹۸ بعد از ۱۷ سال توانست کنسرت اجرا کند گفت: ««اینکه چرا من نتوانستم ۱۷ سال فعالیت داشته باشم هنوز برایم دلیل دقیق و واضحی ندارد. گرچه من همیشه پیگیر این ماجرا بوده‌ام اما همواره مسئولان ارشاد به من می‌گفتند که به آن‌ها دستور داده شده که بنده فعالیتی نداشته باشم. اما از آنجا که من در ردیف هنرمندانی بودیم که به نوعی موسیقی پاپ در کشور بعد از انقلاب را زنده کردیم همواره پیگیر فعالیت‌هایم بودم تا به من مجوز بدهند. خوشبختانه تقریباً یک سال و نیم پیش، علی ترابی (مدیر کل سابق دفتر موسیقی وزارت ارشاد) از من دعوت و درخواست کرد تا دوباره در عرصه موسیقی فعالیت کنم. البته برای برگزاری کنسرت حرف و حدیث‌هایی تکرار شد اما من ساکت نشستم تا اینکه در زمان مسئولیت آقای الهیاری به من اعلام شد که می‌توانم کنسرت برگزار کنم. خوشبختانه من تا امروز مجوزهای قانونی را در رابطه با کنسرت دریافت کرده‌ام و امیدوارم تا روز برگزاری کنسرت مشکلی وجود نداشته باشد… در سازمان صداوسیما از همان گذشته این انگیزه وجود داشت که کارهای من را پخش نکند، اما الان به فرض محال هم اگر بخواهند که در شبکه‌های مختلف صداوسیما حضور پیدا کنم این کار را نخواهم کرد. من همیشه مبتنی بر اندیشه‌هایی که داشتم مواضعی گرفتم. هر هنرمندی به واسطه اظهارنظر اجتماعی خود مواضعی نشان می‌دهد که سیاسی نیست. من هیچ وقت نخواستم وابستگی سیاسی داشته باشم. البته نه اینکه تفکرات سیاسی نداشته باشم اما اهل سیاسی کاری نیستم و اگر بودم قطعاً می‌توانستم بهترین بهره‌برداری‌ها از موقعیت خودم داشته باشم».
این خواننده فقید درباره ارتباط بین حضورش در کنسرت سوم مرداد ۱۳۹۸ و انتخابات اسفند مجلس شورای اسلامی تهران توضیح داد: «قطعاً اگر از اسم من برای کارهای انتخاباتی استفاده شود، قطعاً واکنش نشان می‌دهم. شما بدانید هیچ‌کدام از احزاب سیاسی از سال ۷۶ به این طرف هیچ گام مثبتی برای من انجام ندادند. من وام‌دار هیچکس نیستم و شما مطمئن باشید اگر بخواهند از اسم من استفاده کنند واکنش نشان می‌دهم.ن اوایل سال ۵۷ از ایران رفتم و در آمریکا هم خیلی اوضاع خوبی در کالج محل تحصیلم داشتم اما جنگ که شد به ایران برگشتم و در این دوران همواره در جبهه‌ها حضور داشتم. اما هیچ جا وطن نمی‌شود. من هیچ وقت حاضر نیستم ایران را ترک کنم کما اینکه در این مدتی که فعالیتی نداشتم، پیشنهادات بسیار خوبی برای مهاجرت داشتم اما عشق به ایران در خون است و علیرغم اینکه موقعیت این را نداشتم هیچ گاه دست به چنین کاری نزدم».
حسین زمان در مصاحبه ای در تیر ماه ۱۴۰۰ به موضوع حضورش در عرصه سیاست و ممنوع الکاری پرداخت و گفت: ««باور من این است که وظیفه هنرمند، بیان زیبای واقعیت‌های زندگی است. من، خودم با این هدف وارد عرصه هنر شدم. من برای بیان واقعیت‌هایی چون دوستی، رفاه، بی‌عدالتی، فقر و فساد، وارد موسیقی شدم. حالا هر کسی در هر عرصه‌ هنری، جایگاهی به دست آورده، به اعتبار مردم و حمایت آن‌ها بوده است. برای همین، هنرمند باید در کنار مردم باشد و نباید آن‌ها را فراموش کند. حضورم در انتخابات از سال ۷۶ آغاز شد، چون مردم به خاتمی روی آوردند، من وارد این عرصه شدم. نه دنبال چهره شدن بودم و نه دنبال خودنمایی. من برای همین تلاش کردم هر وقت لازم بود، کنار مردم باشم. البته از همین مواضعی که گرفتم، ضربه خوردم. شاید ندانید سال ۸۱ در همان دولت آقای خاتمی، ممنوع‌الفعالیت شدم. چند سال قبل از آن، صدا و سیما من را حذف کرد. من ۱۷ سال نتوانستم روی صحنه بروم. حتی حق تدریس در دانشگاه را هم از من گرفتند. من برای دفاع از حقوق مردم چیزی را کسب نکردم و خیلی چیزها را هم از دست دادم».
مراسم تشییع پیکر «حسین زمان» برگزار شد
مراسم تشییع پیکر حسین زمان ـ خواننده موسیقی پاپ ـ صبح جمعه (۲۲ اردیبهشت ماه) در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. در پی این مراسم، پیکر این خواننده در جوار هنرمندانی چون شهرام عبدلی (بازیگر)، محمدرضا الوند (نویسنده تئاتر) و جلال مقامی (دوبلور) به خاک سپرده شد.
به گزارش ایسنا، این مراسم با حضور اعضای خانواده، نزدیکان و دوستان و همچنین جمعی از علاقمندان این هنرمند عرصه موسیقی همراه بود.
هادی خانیکی، محمدمهدی گورنگی، صابر جعفری، حمید خزایی، چنگیز حبیبیان، مهوش وقاری، مهدی یراحی، مانی رهنما، امیر بکان، محسن میردامادی، حمیدرضا نوربخش، باربد بابایی و ... از جمله حاضران در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برای آخرین وداع با حسین زمان بودند.
حسین زمان، در دوره‌ای ـ اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه‌ی ۸۰ ـ قبل از ممنوعیت برای اجرای کنسرت که به گفته‌ی خودش ۱۷ سال به طول انجامید، با خواننده‌های دیگری در عرصه پاپ همکاری داشت و حتی همراه با برخی از آنها ـ قاسم افشار، خشایار اعتمادی و علیرضا عصار ـ آلبوم مشترک (فصل آشنایی) را منتشر کرد و به نوعی این افراد، احیاءکننده موسیقی پاپ کشور در دوران پس از انقلاب اسلامی بودند؛ با این همه در مراسم تشییع پیکر زمان، اغلب این هنرمندان حضور نداشتند یا حداقل حضورشان به رویت عموم نرسید.
یکی از شریف‌ترین مردمان این روزگار بود
پس از اینکه پیکر «حسین زمان» به خاک سپرده شد و در ادامه جریان برگزاری مراسم، امیر بکان ـ آهنگساز ـ طی سخنانی درباره این هنرمند فقید گفت: این سرزمین یکی از شریف‌ترین و آزادمردترین عزیزانش را از دست داد. فقدان او با هیچ چیزی پر نمی‌شود. از سال ۵۷ که موسیقی پاپ در حال راه افتادن بود، با او آشنا شدم. تا چند سال با هم پروژه‌هایی را به روی صحنه بردیم و بارها با هم سفر رفتیم. آن زمان فضا به گونه‌ای بود که برگزاری کنسرت اصلاً در شرایط متعادل امروزی قرار نداشت و بارها ما را به علت برگزاری کنسرت تهدید جانی کردند. اما او مصر بود که به احترام و ارادت مردم برنامه‌هایش در شهرستان‌ها اجرا شود.
او ادامه داد: حسین زمان فقط یک هنرمند نبود، انسانی شریف بود، هدف داشت، پیام داشت و موسیقی را برای ابلاغ و ابراز احساسات و حرف خود انتخاب کرده بود و در این راه هم خوش درخشید. او با دقت شاعر و چینش واژگان آثارش را انتخاب می‌کرد. رسم زمانه این نبود که اینگونه با حسین زمان ـ مردی که هشت سال در دفاع مقدس شرکت کرده بود ـ رفتار شود و سال‌ها از صحنه دور باشد. چه خاطرات و پیام‌هایی که او می‌توانست برای ما بسازد ولی اجل مهلتش نداد. حسین زنده است و امروز همه ما را نظاره می‌کند. او این پیام را به ما داد که نسبت به مسائل پیرامون خود بی‌تفاوت نباشیم، مسائل را خوب تحلیل کنیم و پاسخ مناسب را در زمان مقتضی بیان کنیم. حسین عاشق، آزاده‌مرد و یکی از شریف‌ترین مردمان این روزگار بود.
چنگیز حبیبیان از خوانندگان موسیقی پاپ هم بیان کرد: از سال ۷۸ او را به خوبی می‌شناختم و در مجالس و دورهمی‌های موسیقی زیادی با هم بودیم‌. او انسان بسیار شریف، کم حرف ولی مرد عمل بود. جملاتی کلیدی می‌گفت که شاید یک جلد کتاب باشند. این نوع رفتن‌ها نشان می‌دهند که همه ما رفتنی هستیم و باید قدر هم را بدانیم، ولی متاسفانه در عصر حاضر وقتی کسی را از دست می‌دهیم تازه متوجه آن ضایعه اسفناک می‌شویم. حسین زمان سوز خاصی در حنجره داشت که آن را دوست داشتم. حیف شد که از بین ما رفت و چندین سال نتوانست کار کند. به ظاهر به هنرمندانی چون حسین زمان می‌گویند که مشکلی برای کار کردن ندارند ولی دریایی از موانع را مقابل پای آنها قرار می‌دهند و آن قدر نمی‌توانند کار کنند که وقتش می‌گذرد. هنرمند زمانی که در اوج جوانی است دوست دارد پرواز کند ولی گاه بال پرواز ما را می‌چینند.
حمیدرضا نوربخش ـ مدیرعامل خانه موسیقی ـ هم طی سخنانی گفت: حسین زمان هنرمند متعهد و اندیشه‌ورزی بود که از سال‌های دهه ۷۰ وقتی که موج جدید موسیقی پاپ پا به عرصه می‌گذاشت، از پیش قراولان این عرصه بود.حسین زمان از همان ابتدا نشان می‌داد که با شخصیتی طرف هستیم که هنر را فقط برای سرگرمی و تفنن دنبال نمی‌کند، بلکه تعهد اجتماعی و دغدغه دارد، از سر درد می‌خواند و تا آخر هم همین ماند. به هر حال اینگونه حرکت کردن مشکلات خود را هم دارد.
در پایان این مراسم فرزندان حسین زمان، ـ ابوذر و زینب زمان ـ سخنانی را در وصف پدرشان گفتند.
زینب زمان در بخشی از صحبت‌هایش گفت: بگذارید از او همان‌گونه که نام می‌بردم، نام ببرم؛ «بابایی جونم». «بابایی جون» عاشق و هنرمندم. «بابایی جون» شریف و شجاعم. مردی که دردش، درد مردم بود. مردی که دلباخته معلمی و خواندن بود. من، شجاعت، صبوری، عاشقی، شرافت و انسانیت را از او آموختم.
همچنین ابوذر زمان در بخشی از سخنانش چنین گفت: پدرم برای من مظهر شرافت و آزادگی بود و تا آخر عمر برای من افتخار بزرگی است که زیر سایه این مرد شریف بزرگ شدم‌.
اساس این گزارش ایسنا، خبر درگذشت حسین زمان، خواننده فقید موسیقی پاپ کشورمان صبح پنجشنبه (۲۱ اردیبهشت ماه) اعلام شد. او پس از طی دوره‌ای بیماری در سن ۶۴ سالگی درگذشت.