رئیس جمهوری اوکراین روز یکشنبه بعد از دیدار با رهبران ایتالیا و همچنین پاپ فرانسیس راهی آلمان شد تا با اولاف شولتز صدراعظم و فرانک والتر اشتاین مایر رئیس جمهوری آلمان دیدار و گفتگو کند. در ادامه رئیس جمهوری اوکراین وارد لندن شد تا ملاقات دیگری با ریشی سوناک نخست وزیر بریتانیا داشته باشد. در حالی که آلمان دومین حامی اوکراین در کمک‌های بشردوستانه، نظامی و مالی در طول جنگ است - پس از ایالات متحده- این اولین سفر زلنسکی به برلین از زمان آغاز تهاجم بود. سفرهای او به هلند، فرانسه و فنلاند همگی قبل از ورود او به برلین بود.
به گزارش خبرآنلاین، مقامات و تحلیلگران اوکراینی دلیل این تأخیر را روابط قبلی آلمان با روسیه، احساس نگرانی آلمان در آغاز جنگ و عقب‌نشینی آلمان در ارسال تسلیحات سنگین به اوکراین می‌دانند. در واقع در اوایل درگیری، کی‌یف آلمان را متهم می کرد که بیش از حد با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه مماشت به خرج می دهد این مساله تا جایی پیش رفت که کی‌یف پیشنهاد سفر فرانک والتر اشتاین مایر، رئیس جمهوری آلمان در هفته های پس از تهاجم به اوکراین را رد کرد اما به مرور با فاصله گرفتن آلمان از روسیه و کمک های نظامی این کشور به اوکراین سوء تفاهم ها بین این دو کشور حل و هم اشتاین مایر و هم شولتز به کی‌یف سفر کردند.
اولاف شولتز در دیدار روز یکشنبه خود با زلنسکی متعهد شد که تا زمانی که لازم است در برابر روسیه از اوکراین حمایت کند. شولز گفت: «من بارها این را گفته‌ام و امروز اینجا هم تکرار می‌کنم که تا زمانی که لازم باشد از شما حمایت خواهیم کرد.» وی همچنین خبر از تحویل تسلیحاتی شامل سامانه‌های جدید پدافند هوایی IRIS-T و تانک‌های لئوپارد۲ به اوکراین داد. شولتز همچنین در کنفرانس خبری در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا آلمان از نقشه راه برای عضویت اوکراین در ائتلاف ناتو حمایت می کند یا خیر، گفت که تمرکز فعلی بر ضد حمله بزرگ روسیه است.
زلنسکی در این دیدار آلمان را دوست واقعی کشورش خواند زیرا برلین در برابر حمله گسترده ای که انتطار می رود از جانب روسیه به زودی انجام شود ، قول حمایت بی دریغ از کی‌یف را داده است. وی با بیان اینکه بسته دفاعی جدید آلمان “یک ستون حمایتی بسیار قوی” است بر تلاش کی‌یف برای دریافت سلاح‌های قوی‌تر و پیشرفته‌ترتاکید و خاطرنشان کرد که آلمان اکنون پس از ایالات متحده دومین حامی اوکراین است و به شوخی گفت: «ما در تلاش هستیم تا آلمان را در این زمینه به مقام اول برسانیم.».
زلنسکی همچنین گفت: ما می‌خواهیم این جنگ تمام شود، اما این جنگ باید با صلح عادلانه پایان یابد». رئیس جمهوری اوکراین روز یکشنبه همچنین در توییترخود نوشت: «سیستم‌های پدافند هوایی، توپخانه، تانک‌ها و خودروهای جنگی پیاده نظام آلمان جان اوکراینی‌ها را نجات می‌دهند و ما را به پیروزی نزدیک‌تر می‌کنند، آلمان یک متحد قابل اعتماد است.»
زلنسکی همچنین روز یکشنبه با رئیس جمهوری آلمان فرانک والتر اشتاین مایر، سیاستمداری که به دلیل روابط آرام قبلی خود با مسکو مورد انتقاد قرار گرفته بود، ملاقات کرد.او در بعد از ظهر روز یکشنبه به همراه شولتز به شهر آخن در غرب سفر کرد، جایی که قرار بود جایزه شارلمانی را برای تلاش برای تقویت وحدت اروپا در مراسمی با حضور اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا و ماتئوس موراویسکی، نخست وزیر لهستان، دریافت کند. با پیش‌بینی ورود زلنسکی، چند صد هوادار اوکراینی که بادکنک‌های آبی در دست داشتند و پرچم‌های زرد و آبی را به دور شانه‌های خود بسته بودند، تجمعی را در آخن برگزار کردند.
شایان ذکر است که برلین یک روز قبل از سفر زلنسکی به آلمان در نمایش آشکار حمایت خود از کی‌یف اعلام کرد که واحدهای شلیک و پرتابگرهای بیشتری را برای سیستم ضد موشکی Iris-T، ۳۰ تانک لئوپارد ۱، بیش از ۱۰۰ خودروی زرهی رزمی و بیش از ۲۰۰ پهپاد نظارتی به اوکراین ارسال خواهد کرد. گفته می شود ارزش این بسته نظامی جدید ۲.۷ میلیارد یورو است.
در ادامه این تور اروپایی، زلنسکی امیدوار است در دیدار با سوناک، بریتانیا را برای تحویل صدها پهپاد و موشک های کروز دوربرد متقاعد کند؛ تسلیحاتی که می تواند به توان تهاجمی اوکراین کمک کند. همچنین رئیس جمهوری اوکراین، قرار است مذاکرات خود را به عضویت این کشور در ناتو نیز متمرکز کند؛ موضوعی که رهبران اروپایی هرچند آن را در افق بلندمدت منتفی نداسته اند اما هنوز آشکارا حاضر به حمایت از آن نیستند.
رهبران غربی امیدوارند که چین به منزله مهمترین متحد روسیه بتواند با کاهش حمایت از مسکو، کرملین را مجاب کند که به مذاکرات صلحی تن دهد که در نهایت به آزادسازی مناطق تحت اشغال نیروهای روسی بیانجامد. در طرف مقابل، روسیه شاید قصد دارد که با فرسایشی کردن جنگ، اروپا و ایالات متحده را از دست یافتن به پیروزی ناامید کند و درنتیجه این کشورها را وادار کند که رئیس جمهوری اوکراین را برای نشستن پای میز مذاکره تشویق کنند. در حال حاضر به نظر نمی رسد که هیچکدام از این امیدها به واقعیت نزدیک باشد. چین به رغم اشتیاق خود برای نقش آفرینی در خاتمه دادن به بزرگترین جنگ اروپایی بعد از جنگ دوم جهانی، نمی خواهد روسیه را برنجاند. روسیه ای که در عمل مهمترین شریک استراتژیک پکن در شکل دادن به چند جانبه گرایی و یک جهان چندقطبی در مقابله با غرب بوده است. در سوی دیگر بعید است که رهبران غربی به سادگی حاضر به پذیرش شرایط روسیه برای صلح باشند که به ناچار، الحاق کریمه به روسیه و استقلال منطقه دونباس را دربرمی گیرد. بدون این دستاوردها، جنگ برای روسیه چیزی جز شکست و اتلاف منابع تعبیر نخواهد شد. با این اوصاف همچنان باید انتظار داشت که نبرد اراده ها تا ماه های آینده ادامه داشته باشد تا سرانجام شاید طرفین به آمادگی لازم برای پذیرفتن همزمان حدی از شکست و حدی از پیروزی برای خود دست پیدا کنند.