تشخیص زودهنگام اختلال کم‌‌توجهی-بیش‌ فعالی (ADHD) می‌تواند موجب شود که کودکان مبتلا به این اختلال کمک مورد نیاز خود را زودتر دریافت کنند. اما والدین چگونه می‌توانند بفهمند، آیا رفتاری که در فرزندشان مشاهده می‌کنند نشانه اختلال کم توجهی بیش فعالی است یا فقط خلق و خوی و نوسانات رفتاری یک کودک نوپا محسوب می‌شوند؟
بیش فعالی (ADHD)، اختلال عصبی رشدی است که با مقادیر بیش از حد بی‌توجهی، بی‌احتیاطی، بیش‌فعالی و تکانشگری که فراگیر و مخرب هستند، مشخص می‌شود.
متخصص موسسه کندی کریگر، مارک ماهون، مدیر عصب روان‌شناسی در بالتیمور مریلند ایالات‌متحده گفت: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان مبتلا به این مشکل، رشد غیرطبیعی مغز دارند، به این معنی که اختلال کم توجهی بیش فعالی یک مبنای بیولوژیکی دارد که اغلب آن را به یک بیماری مادام‌العمر تبدیل می‌کند.
هدف ما این است که اختلال کم توجهی بیش فعالی را زود تشخیص دهیم زیرا تاثیر عمیقی بر یادگیری و رشد تحصیلی دارد. کودکانی که علائم آنها در اوایل کودکی شروع می‌شود در معرض بالاترین خطر شکست تحصیلی و افت در نمرات درسی قرار دارند.
گروه کندی کریگر از جمله اولین افرادی بودند که مغز کودکان پیش دبستانی را برای علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی با استفاده از تصویربرداری عصبی مورد مطالعه قرار دادند. محققان دریافتند که کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی دارای هسته دم‌دار کوچک‌تری هستند و این قسمت ساختار مغزی، مرتبط با مهارت‌های تفکر و کنترل حرکتی است. هسته دم‌دار، یکی از عقده‌های قاعده‌ای مغز است و از پنج هسته زیرقشری مغز تشکیل شده‌ است.
بیش از ۴۰ درصد از کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی تا سن چهار سالگی مشکلات توجه قابل توجهی دارند. شایع‌ترین اختلال کودکان، اختلال سلامت روان در میان کودکان پیش دبستانی است که از هر ۱۱ کودک مدرسه‌ای، یک کودک مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی است.
این متخصص موسسه کندی والدین را تشویق می‌کند تا به رفتار کودک نوپا توجه زیادی داشته باشند.
وی تاکید کرد که به دنبال این علائم خاص باشید؛ زمانی که فرزند شما به این اختلال مبتلا شود، از فعالیت‌هایی که نیاز به توجه بیش از یک یا دو دقیقه دارند، بیزار است یا از آنها اجتناب می‌کند. وی علاقه خود را نسبت به آنها از دست می‌دهد و تنها پس از چند لحظه به سراغ چیز دیگری می‌رود.
صحبت کردن بسیار زیاد و ایجاد سر و صدای بیشتر نسبت به سایر کودکان هم سن نیز می‌تواند یک شاخص باشد بنابراین، هنگامی که به آنان گفته می‌شود «این کار را نکند»، از چیزها بالا می‌روند.
کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی ممکن است تا سن چهار سالگی نتوانند روی یک پا لی‌لی کنند. آنان اصرار دارند که باید پس از چند دقیقه نشستن برخیزند.
کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی ممکن است خیلی سریع با غریبه‌ها خودمونی می‌شوند یا بدون ترس وارد موقعیت‌های خطرناک شوند. آنان می‌توانند با همبازی‌های خود پرخاشگر باشند یا با حرکت خیلی سریع آسیب ببینند.
ماهون گفت: اگر والدین این علائم را مشاهده کردند و در مورد رشد کودک خود نگران هستند، باید با پزشک اطفال یا متخصص رشد نیز مشورت کنند. درمان‌های ایمن و موثری وجود دارند که می‌تواند به مدیریت علائم، افزایش مهارت‌های مقابله و تغییر رفتارهای منفی برای بهبود موفقیت تحصیلی و اجتماعی کمک کند.