سرنوشت یک جامعه را فرهنگ آن جامعه رقم خواهد زد. فرهنگ توسعه محور، از ملزومات میل یک جامعه به سوی پیشرفت همه جانبه می‌باشد و می‌تواند تاثیر بسزایی بر افکار و عادات جوانان یک کشور داشته باشد. گسترش و تعمیم فرهنگ کار در یک جامعه سبب نظم‌‌پذیری جمعی، كار دلسوزانه و باورهای عملی به ارزش كار یدی، سازگار شدن نیروی کار با شرایط اجتماع، جهت‌دهی قواعد و رفتارهای تولید خواهد شد. البته فرهنگ کار بدون ایجاد بسترهای کار در یک جامعه فاقد مفهوم خواهد بود، لذا اولین دغدغه دولت‌ها باید ایجاد اشتغال و حمایت از کارآفرینان باشد که این خود نیازمند آن است که فرهنگ کار نهادینه شود تا از این طریق بتوان، بنیادهای پیشرفت را بنا نهاد. فرهنگ در میان صاحب‌نظران، همواره به عنوان بزرگ‌ترین پیش نیاز نیل به توسعه همه جانبه مطرح بوده است. فرهنگ توسعه محور، همواره توده های مختلف اجتماعی را به سوی دستیابی به آرمانی بزرگ که همان توسعه همه جانبه کشور است، راهنمایی و هدایت می کند. عدم وجود فرهنگ قوی کار در کشور ما موجب شده است تا کم کاری در میان جوانان به نوعی عادت تبدیل شود و افراد در بسیاری از موارد به شغلی که پیشه کرده‌اند ، بها ندهند و اصول مسلم آن کار را رعایت نکنند. لذا وضعیت فرهنگ کار در کشور ما برای توسعه اقتصادی و اجتماعی مطلوب نیست و از این رو بایستی متحول گردد. در مقایسه با مفاهیمی همچون فرهنگ سازمانی، فرهنگ عمومی و نظایر آن، مفهوم فرهنگ کار کمتر تعریف شده است. این در حالی است که در جهان پیشرفته صنعتی با وقوف بیشتر به نقش استراتژیک نیروی انسانی و نگرش‌های آن به کار و تولید، مفهوم فرهنگ کار از اهمیت فزاینده‌ای برخوردار شده است. از این رو، چنانچه در برنامه های توسعه بر مقوله کار و فرهنگ آن بی‌توجه باشیم درواقع به یک رکن عمده در مقوله رشد جامعه بی‌اعتنا مانده‌ایم. کار کردن و فرهنگ کار بایستی نهادینه شود تا از این طریق بتوان بنیادهای فرهنگ کار را بنا نهاد و در جهت تقویت آن گام برداشت. کار نقش کلیدی در توازن بخشیدن به ساختارهای اقتصادی و اجتماعی جامعه دارد. یکی از خصوصیت‌های شاخص و بارز جامعه کنونی ایران به رشد فزاینده جوانانی معطوف می‌شود که از تحصیلات آکادمیک برخوردار هستند و به علت بیکاری بار سنگینی به خود و خانواده خویش تحمیل می کنند. باید بپذیریم که فرهنگ کار و تلاش در اغلب جوانان ما بسیار پایین آمده و جوانان ما میل به کار و تلاش ندارند. پشت میزنشینی آفت کار بسیاری از جوانان شده است. بالا رفتن انتظارات و بی‌رغبتی جوانان به مشاغل یدی از پیامدهای کم‌رنگ شدن فرهنگ کار است که به نوعی مشاغل پشت میزنشینی اداری را آنچنان در افکار و اندیشه جوانان و نوجوانان در اولویت قرار داده است که رغبت و گرایش بسیاری از آنها را به فعالیت در مشاغل دیگر به شدت کاهش داده است. خلاء نبودن فرهنگ کار، سبب شده است تا علی‌رغم واقعیت‌های موجود و با همه مشکلاتی که در حوزه اشتغال و فرصت‌های شغلی وجود دارد، در بسیاری از مشاغلی که مربوط به حوزه ی صنعت و یا زراعت و کشاورزی می‌باشد با کمبود نیروی انسانی و کار مواجه باشیم. فرهنگ کار را بایستی مقوله‌ای پویا دانست که در جریان صنعتی شدن روند تکاملی خود را طی می‌نماید. عصاره فرهنگ کار چگونگی تولیدات ملی و میزان آن می‌باشد که خود بر رفاه اجتماعی اثر می‌گذارد و تولید به نوبه خود بر فرهنگ کار و روابط اجتماعی اثر شایانی دارد. به نظر می‌رسد در جهت ارتقای فرهنگ کار باید به این نه عامل توجه ویژه داشت؛ 1-احساس مفید بودن سازمانی 2-تصویر ذهنی از استعداد کاری خود 3-نگرش مثبت به کار 4-میزان پذیرش تغییرات و روش‌های کاری جدید 5-نظام فرهنگی حاکم بر جامعه 6-میزان وضوح نقش‌ها و روش‌های کار 7-میزان عدالت سازمانی 8-ارزش‌های کار (درونی و برونی) 9-برخورداری از میزان وجدان کاری بالا